Ik las je verhaal en 't is alsof ik een gedeelte zelf had kunnen schrijven!

Ik ben er 2 maanden geleden achter gekomen dat mijn vriend me bedroog. Ik had al een week het gevoel dat er iets aan de hand was, hem ermee geconfronteerd maar meneer ontkende alles. Toch voelde 't voor mij niet goed (lang leve de vrouwelijke intuitie) en ben ik er achtergekomen, uiteindelijk bekende hij.

Uiteraard ben ik boos geweest, verdrietig geweest en zelfs een tijdje depressief. (stiekem soms nog steeds) Want je zelfbeeld en zelfvertrouwen als vrouw zijnde wordt totaal de grond ingeboord. En ookal hoor je van iedereen de zin "het ligt niet aan jou" geloven doe je dit niet. Ik ben leuke dingen gaan doen met vrienden, me gestort op mn werk, maarjah...

Toch sindsdien (onze relatie is over) krijg ik hem niet uit mn hoofd!! Ik weet dat hij niet goed voor me is, ook als ik terugkijk op onze relatie weet ik dat hij mij niet waard is, maar toch..... Ik krijg hem niet uit mn hoofd! We hebben besloten om vrienden te blijven en het vertrouwen weer terug te vinden, maar dit is erg moeilijk. Ook kan ik soms de verleiding niet weerstaan, als we elkaar een paar dagen niet hebben gezien/gesproken, hem even een sms te sturen om te vragen hoe 't gaat. Ik weet dat ik 't niet moet doen, want of hij reageerd is altijd de vraag. En doet ie dit niet, ben ik weer gefrustreerd. Maar toch.....

We zijn collega's, dus als we elkaar zien hangt er altijd een soort spanning. Niet spanning in haat, maar juist een "verliefdheid" spanning. We omhelzen elkaar, geven nog een kus om de mond etc. maar weten dat dit niet verstandig is. Verder gaat onze omgang erg raar met zn pieken en dalen. De ene dag reageerd hij heel leuk en lief en de andere dag negeert hij me totaaaaaaaaaaal en kan ik niets goed doen! Soms hebben we hele diepgaande en goeie gesprekken en soms weten we totaal niet hoe we op elkaar moeten reageren en ontwijken we elkaar blikken. Soms geeft ie me zo duidelijk het gevoel alsof hij nog om me geeft en de andere dag lijk ik nog minder voor hem te betekenen dan zn buurvrouw. Erg frustrerend en absoluut niet goed voor mij, ik krijg er geen hoogte van. Op deze manier kan ik het niet afsluiten. Sowieso hebben we de grootste fout gemaakt door na de beeindiging van onze relatie nog 2x met elkaar naar bed te gaan. Absoluut NIET gepland, maar die spanning hangt er nog wel tussen ons. Maar ook na deze 2 keren, blijft hij zo wisselvallig.

Diep in mn hoofd en hart weet ik dat deze jongen niet goed voor me is. Hij heeft me bedrogen en tegen me gelogen en behandeld me soms echt als stront (hierboven staat nog maar de korte versie van het verhaal), maar ondanks deze dingen krijg ik hem niet uit mn hoofd en hoop ik soms dat het weer goed komt tussen ons. Dat we weer samen leuke dingen doen, filmpje kijken terwijl we tegen elkaar aanliggen etc. de kleine dingen mis ik 't meest.

Of hij nu werkelijk nog om me geeft en nog verliefd op me is of me alleen "gebruikt" om gewoon iemand te hebben, weet ik niet. Soms zegt ie ook: "ben over je heen." en soms zegt ie: "ik vind je nog steeds zo lief en zo leuk, maar ik ben niet goed voor je. Ik ga je pijn doen in een relatie en dat wil ik niet."
Ik weet dat ik meer waard ben, maar toch...'t lijkt zoooo makkelijk, maar in werkelijkheid is 't zoooo moeilijk!

Dus geloof me, ik weet hoe je je voelt. T verschil is wel dat jullie al een heel stuk langer uitelkaar zijn dan in mijn geval. Helpen of advies geven kan ik je helaas niet, maar misschien geeft 't gevoel dat je niet de enige bent iets van verlichting;)

Dikke Kus

2 keer is wel erg overdreven. Vrouwen en knopjes