Start › Blogs › uppie's blog

Ten einde!

afbeelding van uppie
Zat, 01/01/2011 - 10:39 — uppie

Hallo beste mensen,

Na een aantal dagen mee te hebben gelezen en enige terughoudend zou ik toch graag mijn verhaal kwijt willen in de wetenschap dat hier medelotgenoten zijn die mij wellicht verder kunnen begeleiden in het alom beruchte proces van liefdes verdriet en de verwerking ervan.

Ik zal proberen het kort en overzichtelijk te houden:

Partner en ik zijn na bijna 6 jaar uit elkaar, na wederom vele opgekropte frustraties en niet gehoord worden om de kleinste dingetjes ( die uiteindelijk een hele stapel worden ) heb ik hem uit boosheid de deur gewezen, met het idee hem tot inkeer te brengen dat het niet langer alleen om hem gaat, denk aan willen praten en gehoord worden, plezier hebben, beloftes doen die keer op keer verbroken werden. Na twee dagen kwam hij terug om te praten en zei definitief dat hij alleen verder wilde. Ik stond uiteraard perplex omdat hij zelf nooit signalen heeft afgegeven dat het zoooo slecht was, ik daarin tegen heb er altijd naar gevraagd, maar nooit een reactie mogen ontvangen hoe de vork in de steel steekt. Ik kreeg gister dan ook te horen dat zijn "Houden Van....." naar mij toe diep gezakt was. Uiteraard was en ben ik zeer boos omdat hij nooit erover gesproken heeft en deed voorkomen of alles prima was. Nu gaf hij aan dat er dingen waren waar hij niet gelukkig van werd, waarop ik gevraagd heb, waarom heb je er dan altijd mee ingestemd?? Ik vraag om duidelijkheid en eerlijkheid zodat ik iets kan accepteren wat niet te veranderen valt en veranderen aan mezelf wat niet geaccepteerd kan worden. Daar moest hij duidelijk toch over nadenken. Maarrrrr, dat wat hij gezegd heeft en nooit eerder heeft aangekaart qua Houden van naar mij toe dat doet pijn. Vooral als je het niet ziet aankomen en het ook niet verwacht omdat hij zelf als doodgezwegen heeft. Ik ben dan ook boos, teleurgesteld en schaam me eigenlijk diep dat ik tot op de dag van vandaag van een man gehouden heb die eigenlijk mij een relatie in een leugen heeft voorgesschoteld en ik het hoe dan ook nooit never nooit niet goed had kunnen doen.

Sorry voor mijn verhaal, ik hoop hiermee wat ervaringen uit te wisselen en wellicht wijzer te worden voor mezelf om e.e.a te kunnen accepteren.

Veel liefs Uppie

Ma, 03/01/2011 - 02:17 — Layla
afbeelding van Layla

@ Uppie

Waarom sorry? Het is jou gevoel en dat mag er gewoon zijn.
Feit is dat je liefdesverdriet hebt en je met vragen zit, waar je op dit moment niets mee kunt.
Voor jou komen de woorden van je ex heel hard aan, voor jou is het zo dat hij van de ene dag op de andere niet meer verder wil.
Toch lees ik uit je verhaal dat de inzet de relatie te doen slagen, grotendeels bij jou vandaan kwam.
Als ik het goed gelezen heb, maakte hij plezier, verbrak hij beloftes, dacht hij veelal aan zichzelf, wilde hij nauwelijks naar jou frustraties en gevoelens luisteren, dus waren er wel signalen. De inzet van zijn kant ontbrak wat voor jou enorm veel frustraties tot gevolg heeft gehad.
Waarschijnlijk was hij al langere tijd niet zeker van jullie relatie en zijn houden van, en heeft hij (zoals je wel vaker hoort) in alle stilte langzaam maar zeker afscheid genomen.
Als hij net zo graag had gewild als jij, dan had hij absoluut 200 procent inzet getoond, soms is de koek gewoon echt helemaal op en denkt de andere partij dat hij/zij er goed aan doet, niet te kwetsen.
In werkelijkheid kwetsen ze alleen maar meer, door te zwijgen tot het moment dat ze zelf helemaal zeker zijn, te stoppen.
Je blijft met vragen achter, waar de ander vaak totaal geen antwoorden op heeft, of het zijn antwoorden waar je puntje bij paaltje toch niets mee kunt, het roept vaak nog meer vragen op.
Acceptatie dat het is, zoals het is, dat is waar je voor jezelf verder mee moet, want wanneer iemand niet meer voldoende van de ander kan houden, is de basis voor een gezonde en evenwichtige relatie weg.
Trekken aan iemand die amper nog gevoelens zegt te hebben heeft totaal geen zin meer, want de ander zal zichzelf alleen maar meer en meer van je afduwen waardoor de frustraties alleen maar groter en groter worden en waardoor je zelf totaal niet verder komt.
Je zult juist door het diepe dal moeten door je verdriet te uiten en je gevoelens hier ook van je af te schrijven, waardoor je langzaam maar zeker weer kracht zult krijgen.
Van iemand houden moet energie geven, niet wegnemen.
Ga voor jezelf knokken, hij deed dat al, dan ben jij nu aan de beurt, om voor jezelf te gaan.
Ik weet dat het absoluut niet makkelijk is, ook ik heb lange tijd met ldvd te maken gehad, was hier Moderator op deze site en weet dat Ldvd een lange en vaak eenzame weg is.
Maar het is wel de zoektocht die je nodig hebt, namelijk de zoektocht naar jezelf.
Niet meer de vraag naar "wat wil hij" maar de vraag, "wat wil ik"!!!
Ik wens je heel veel sterkte toe, en hoop dat ik je wat inzicht heb kunnen geven, na het lezen van je verhaal.
Liefs en groet, Layla