Hallo,

Ik ben nogal teleurgesteld en twijfel aan mijzelf, door het volgende

Begin april van dit jaar heb ik een leuke vrouw ontmoet, waarbij ik na een tweetal korte afspraken verliefd op haar ben geworden. Ik wist alleen niet zeker of zij ook gevoelens voor mij had, die sprak ze niet echt uit. Bij de derde langere afspraak echter zoende ze mij en toen wist ik dat zij in ieder geval gevoelens voor mij had. Ik was daardoor heel erg blij natuurlijk en zoende haar die avond ook. Ik vertelde haar toen ook hoe fijn ik dat vond omdat ik nog twijfelde of zij ook wat voor mij voelde en ook dat ik in het begin wat verlegen was geweest en misschien nog wel een beetje maar dat dat minder zou worden nu ik ook wist dat zij gevoelens voor mij had.
Ze zei dat ze dat begreep. Daarnaast zei ze toen ook dat ze mijn attenheid waardeerde en zei ze meerdere malen dat ik haar aan het lachen maakte en dat ze zich goed bij mij voelde.

Onze vierde afspraak verliep voor mijn gevoel ook goed, fijn samen geweest, omhelzen en zoenen bij afscheid en beiden zeiden we het fijn te vinden om elkaar weer gezien te hebben.

Echter toen ze de week daarna bij mij thuis kwam was het ineens over, ze vertelde mij dat ze iemand zocht die direct initatief nam en iemand die haar kon leiden. Ik was daardoor nogal verbaast omdat ze daar eerder nooit over had gesproken. Ze nam mij kwalijk dat ik niet genoeg initatief nam en dat ik haar niet kon leiden.

Ikzelf gaf aan bij haar dat ik dat vreemd vond, omdat het eerst helemaal geen probleem was voor haar, ze had mij dat nooit eerder gezegd. Ik begrijp niet zo goed waarom ze nou ineens bij onze vijfde ontmoeting zo'n omwenteling ging maken. Ik vraag mij dan af hoe lang had ze dat gevoel dan al? Ze zei dat ze iemand zocht zoals haar ex-vriend die dus blijkbaar wel die eigenschappen had die ik volgens haar niet voldoende had. Ik voelde me tegen de muur gezegd, doordat ze met iets kwam waarbij ze eerst mij nog het gevoel gaf en ook zei dat ze mij begreep, maar wat toen ineens een probleem was! Bovendien kan ik toch nooit net zo zijn als je ex zei ik ook tegen haar.

Maar goed, ze had haar besluit genomen. Ik baal er zo van, vooral ook omdat ze in mijn ogen ineens met haar verhaal kwam als zijnde iets definitiefs, ik heb het gevoel dat zij mij helemaal niet de tijd heeft gegeven om aan haar verwachtingen te voldoen, want ook niet kan, ze had zich nooit eerder zo uitgesproken aan mij als dat ze op het eind ineens zei! Ik kende haar nog maar net anderhalve maand! Ik heb mijn gevoel op tafel gelegd voor haar, maar helaas.

Alhoewel je natuurlijk nooit kan spreken in termen of ik iets goed of fout heb gedaan, blijf ik achter met een gevoel van verdriet, juist omdat ik haar nog zo veel had kunnen geven, ik heb nu alleen het idee dat zij alles meteen wou, en geen geduld had om de relatie te laten groeien.

Hebben andere mensen op dit forum ook zo'n soortgelijk ervaringen? Ik zou het fijn vinden als anderen dit zouden willen delen, want ik blijf met een hoop vragen zitten.