Okee, nu heb ik echt het suicidal punt berijkt... ook al weet ik dat ik het niet zal doen en dat ik genoeg controle erover heb is het er toch. is dit normaal ???
Het schijnt erbij te horen, maar niemand is het waard om voor dood te gaan. Geloof me!
Diegene waar je het voor zal willen doen, is er even stuk van maar leeft daarna zijn of haar leven weer en jij bent dan vergeten.
Je familie en vrienden doe je er heel veel verdriet mee, en die hebben dat niet verdiend.
Genieten van het leven een misschien in de toekomst een nieuwe geliefde, dat zal je ex veel meer pijn doen.
Sterkte.
Maarja.. het is geen wraak gevoel omdat we gewoon heel goed uit elkaar zijn gegaan... maar gewoon een leegte die ik heb... en geen fijn gevoel gewoon zover dat het deze gevoelens naar boven brengt nog nooit meegemaakt deze gevoelens en weet ook niet echt wat ik er mee aan moet... vergeten! dat zowiezo... dit is niet voor mij weggelegd... nog een heel leven voor mee dat is het me niet waard maar toch zijn ze er... daarom de vraag of het erbij hoor.
Ik snap helemaal wat je voelt!Ook ik heb die leegte gevoeld en soms voel ik het nog!
Het was mij ook nog nooit overkomen{liefdesverdriet}ik heb mij ziek moeten melden op mijn werk omdat ik nergens meer toe in staat was!
Nou dat is echt niets voor mij hoor!Ben al nooit ziek maar ik kon gewoon niet!!
Ook ik heb met de gedachte gespeeld is het leven nog wel iets waard zonder mijn allergrootste liefde!
Maar dan ineens komt er toch een stemmetje in je hoofd die zegt:Stel dat er wel weer contact komt als de tijd daar is!
En er zijn toch nog wel meer dingen om voor te leven?
Heel moeilijk om de knop om te zetten,maar het hoort er dus echt bij!!
Het is een rouwproces waar we inzitten hoor!!
En M.elvin ik moet heel blij zijn dat de liefde er nog zit tussen mijn vriend en mij{dank je dat je mijn ogen weer hebt geopend}
Bij jou is er toch ook nog een kans dat je vriendin zegt na 3 weken:Ik hou nog van je maar het moet wel anders gaan of zo!
Hou moed joh!!We zijn hier allemaal om elkaar te steunen!
Maar je wordt er soms wel doodmoe van!heb soms echt het idee dat ik mijzelf verlies!!
Sterkte en hou ons op de hoogte!!Liefs van een onzeker meissie
Het is een van de ergste pijnen die je moet doorstaan. Maar je moet echt verder. Laat die golf van paniek en verdriet maar over je heen komen. Je kunt er niet tegen vechten, het moet er echt uit.
Probeer wel de dingen te blijven doen die je anders ook doet. Ook al is het alleen. Dat zal je sterker maken. Maar je moet denk ik accepteren dat het nu niet anders is. En dat je je afschuwelijk voelt. Ik weet hoe het voelt. Sterkte, met de tijd wordt het beter.
Ja
Het schijnt erbij te horen, maar niemand is het waard om voor dood te gaan. Geloof me!
Diegene waar je het voor zal willen doen, is er even stuk van maar leeft daarna zijn of haar leven weer en jij bent dan vergeten.
Je familie en vrienden doe je er heel veel verdriet mee, en die hebben dat niet verdiend.
Genieten van het leven een misschien in de toekomst een nieuwe geliefde, dat zal je ex veel meer pijn doen.
Sterkte.
Maarja.. het is geen wraak
Maarja.. het is geen wraak gevoel omdat we gewoon heel goed uit elkaar zijn gegaan... maar gewoon een leegte die ik heb... en geen fijn gevoel gewoon zover dat het deze gevoelens naar boven brengt nog nooit meegemaakt deze gevoelens en weet ook niet echt wat ik er mee aan moet... vergeten! dat zowiezo... dit is niet voor mij weggelegd... nog een heel leven voor mee dat is het me niet waard maar toch zijn ze er... daarom de vraag of het erbij hoor.
He M.elvin
Ik snap helemaal wat je voelt!Ook ik heb die leegte gevoeld en soms voel ik het nog!
Het was mij ook nog nooit overkomen{liefdesverdriet}ik heb mij ziek moeten melden op mijn werk omdat ik nergens meer toe in staat was!
Nou dat is echt niets voor mij hoor!Ben al nooit ziek maar ik kon gewoon niet!!
Ook ik heb met de gedachte gespeeld is het leven nog wel iets waard zonder mijn allergrootste liefde!
Maar dan ineens komt er toch een stemmetje in je hoofd die zegt:Stel dat er wel weer contact komt als de tijd daar is!
En er zijn toch nog wel meer dingen om voor te leven?
Heel moeilijk om de knop om te zetten,maar het hoort er dus echt bij!!
Het is een rouwproces waar we inzitten hoor!!
En M.elvin ik moet heel blij zijn dat de liefde er nog zit tussen mijn vriend en mij{dank je dat je mijn ogen weer hebt geopend}
Bij jou is er toch ook nog een kans dat je vriendin zegt na 3 weken:Ik hou nog van je maar het moet wel anders gaan of zo!
Hou moed joh!!We zijn hier allemaal om elkaar te steunen!
Maar je wordt er soms wel doodmoe van!heb soms echt het idee dat ik mijzelf verlies!!
Sterkte en hou ons op de hoogte!!Liefs van een onzeker meissie
Sterkte
Hallo M'elvin,
Het is een van de ergste pijnen die je moet doorstaan. Maar je moet echt verder. Laat die golf van paniek en verdriet maar over je heen komen. Je kunt er niet tegen vechten, het moet er echt uit.
Probeer wel de dingen te blijven doen die je anders ook doet. Ook al is het alleen. Dat zal je sterker maken. Maar je moet denk ik accepteren dat het nu niet anders is. En dat je je afschuwelijk voelt. Ik weet hoe het voelt. Sterkte, met de tijd wordt het beter.
Niet vreemd
Wat jij nu voelt is helemaal niet vreemd. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die dat gevoel kennen, die het op een gegeven moment niet meer zien zitten. Ik zal je vertellen dat ik een ontzettend nuchter persoon ben, maar dat zelfs ik die gedachten heb gehad en nog steeds wel eens heb, zeker toen ik net te horen kreeg dat mijn ex-vriendin kort na onze breuk al weer verliefd was op een andere jongen. Het liefst was ik toen gewoon van de aardbodem verdwenen. En zelfs nu nog geef ik er niks om al zou ik op dit moment dood neervallen. Het leven voelt immers zo zinloos aan. Gelukkig gaat de frequentie van deze gedachten in de loop der tijd wel omlaag, maar ik heb ze nog steeds. Ik had nooit kunnen denken dat dergelijke gedachten zich in mijn hoofd zouden nestelen maar het is toch gebeurd. Mijn ex-vriendin had tijdens onze relatie vaak problemen (niet alleen problemen met betrekking tot onze relatie) en voelde zich daarbij vaak zo ellendig dat ze heel vaak tegen me zei dat ze dood wilde. Ik zei altijd dat ze dat niet mocht zeggen, het is niet fijn voor je geliefden om dat te horen en het komt allemaal heus wel weer goed. En nu ervaar ik zelf deze gedachten. Ik vertel het tegen niemand (alleen mijn ex weet dat ik het zo wel eens voel). Maar jij en ik weten dat we uiteindelijk toch niet toe zullen geven aan die gedachten. Om een uitspraak van Herman Finkers te gebruiken: "Zelfmoord plegen is wel het laatste wat ik zou doen." En zo is het, er zijn nog zo veel dingen te doen, dingen die je graag zou willen doen maar om ?ɬ©?ɬ©n of andere reden niet durft. Als je weer zo'n gedachte hebt, bedenk dan dat je beter eerst je spaargeld bij elkaar kunt rapen en een tropische vakantie kunt boeken, een diepe wens tot uitvoer kunt brengen, enz. Er zijn nog zo veel mooie dingen in het leven. Zelf zie ik het ook vaker negatief dan positief, maar dat zijn dat de dingen waar ik me aan vasthoud. We moeten er doorheen, op een gegeven moment zullen deze gedachten niet meer in je opkomen. Het klinkt misshcien nu nog raar en ik kan het zelf nu ook niet helemaal voorstellen maar ooit is dat moment daar. Sterkte!