S. vanaf moment 1 vond ik je eigenlijk al leuk, hoe zat ik dan ook was ik zoende je die avond. De dag erna wist ik het al, ja zij is een meisje waar ik gek op kan worden. Toen speelde de hele situatie met R. zich af, mijn verdedigingsmechanisme trad in werking. Jij met R. dus dan ik maar met je vriendin L niet handig. Niet handig van ons beide, bleek achteraf. Na die ene keer met L wist ik eigenlijk nog steeds dat ik geïnteresseerd was in jou, dat ik jou leuk vond. Dat ik L had gebruikt jou jaloers te maken. Jij hebt gelogen, je hebt vaker met R seks gehad en hebt dit tegen mij nooit verteld. Sterker nog, je probeerde mij om je vinger te winden terwijl je met hem nog bezig was. Later hebben we het hierover gehad en leek je je hiervan bewust te worden.

Nadat je stopte met R gingen wij uiteindelijk een avondje afspreken, erg gezellig samen eten op het balkon. Je bleef langer dan gepland, we zoenden. Het zou een week duren voor we elkaar weer zouden zien, samen naar je paardje toe. Daarna ging je met me mee, we zoenden we maakten elkaar gek en we gingen verder en werden intiemer. De avond erna samen op stap, je bleef zelfs slapen en we hadden voor de eerste keer seks. Tot op heden voelde ik minder voor je dan ik had gedacht, ik vond het wel prima zoals het was. Een soort friends with benefits idee, maar we wisten beide wel dat er wel gevoel bij kon komen, want alles leek toch liefdevol te zijn. Liefdevoller dan dingen moeten zijn als je alleen maar elkaars scharrel wil zijn.

Niet veel later kwam je weer langs, weer hadden we seks, ook had je contact met N, dit vond ik niet leuk. N vond je leuk zei je, je dacht dat er meer in zou zitten. N heeft alleen geen interesse in relaties wist ik al. Ik ken N al langer van het sporten. Hier zei ik wat van nadat we seks hadden gehad ik zei dat ik het niet ok vond, je moest huilen. We hebben hierover gepraat en je leek het contact met N te stoppen. Vaker en vaker bleef je slapen of aten we samen. Eigenlijk ondernamen we helemaal niks, alleen maar thuis bij de tv wat kroelen en seks hebben. Of samen douchen.

Vaak ergerde ik me aan je irritante dingentjes, je kinderachtige gedrag. Meermaals was ik bot in mijn bewoordingen dat we maar moesten stoppen met alles. Ik was klaar met je, ik was niet verliefd op je geworden, ik had controle. Jij leek mij wel leuker te vinden, werd claimerig en begon te zeuren als ik niet in de stad was. Ik was er klaar mee, helemaal klaar ermee. Ik had geen zin in rare verwijten dat ik niet in de stad was, en wilde ook niet zo enorm geclaimd worden.

Hoe anders sta ik er nu in, na een paar opstootjes en wat geruzie ben ik 180 graden gedraaid hierin. Elke minuut denk ik bijna aan je, romantiseer ik haast hetgeen waar ik me voorheen zo aan heb gestoord. Ik probeerde ik situaties te creëren waarbij we wat meer tot elkaar konden komen. Dat we de opstootjes konden uitpraten en verder konden waar we gebleven waren. Ik nodigde je uit voor een barbecue met wat vrienden. Jij leek je geen zorgen te maken over het uitpraten, lekker doen waar je zin in hebt en mij vooral bestoken met flauwe grapjes die avond. Even nam je me apart omdat je zag dat ik het niet tof vond, je kuste me. Hierna ging het weer verder, zij het in mindere mate. Ook ik deed hierin mee, even grapjes heen en weer maken is leuk en onschuldig, maar dit werd irritant. Geen moment kreeg ik de kans even rustig wat liefs te doen naar jou. Bij de barbecue raakte ik gefrustreerd, hoe had dit nou zo enorm fout kunnen gaan? Jullie gingen weg en ik wist niet hoe ik dit nog moest doen de rest van de avond.

Eenmaal in de stad had ik teveel gedronken, jij ook. We meeten elkaar toch weer. De situatie was even houdbaar maar daar is dan ook alles mee gezegd. Een vriend van jou die zei iets tegen mij bedoeld als grap, ik ging hier fel op in. Probeerde zelfs een ruzie uit te lokken. Jij werd boos en jullie zijn weggegaan. Later die avond zagen we elkaar nog even, wat bleek later, je had weer met je ex gezoend. Toch kwam je naar me toe toen je me zag staan, om een soort van te praten? Ik was dronken, voelde me slecht over alles wat er die avond gebeurd was. Ik heb je gevraagd om maar gewoon te gaan, dat praten op dat moment geen zin had. Heb je daarna nog wel bestookt met whatsapjes over wat ik voor je voelde en hoe dit alles precies niet was zoals ik het wilde. Je luisterde en reageerde, niet fel maar normaal. Eenmaal thuis heb ik alles verwijderd aan gesprekken. De volgende dag wist ik dat er iets moest gebeuren, ik klampte me vast aan wat we hadden en wilde (wil) dat terug. Op advies van een vriendin heb ik je een bericht gestuurd met de keuze ervoor te gaan of dat t klaar was. Ik kon niet op dezelfde manier verder gaan, daarvoor had ik wonderbaarlijk genoeg toch teveel gevoel voor je gekregen. Wat vreemd dacht ik, eerst geen gevoel en je een soort van geforceerd laten weten dat het misschien beter is om te stoppen. Verstandelijk weet ik nog steeds dat het niet goed zal passen. We verschillen soms zo enorm, en gaan zo anders om met situaties.

Je koos ervoor niks te laten horen, 1.5 dag later kreeg ik n kort bericht “klaar” zei je op de keuze die ik je had voorgelegd. Voordat je mijn bericht beantwoordde stuurde je wel snapchats (foto’s) van jezelf of activiteiten die je ondernam. Zelfs een foto van de kroeg waar je aan het feesten was met de tekst kom je ook? Ik negeerde de foto’s kon er niks mee, wilde antwoord op mijn serieuze bericht die ik je gestuurd had.

Na jouw klaar heb ik gestuurd “ok”. Hiermee was de kous niet af, je begon je frustratie te uiten. Hoe klaar je met me was en hoe jaloers ik wel niet was. Ik hoorde het aan en reageerde rustig. Je vroeg waarom ik dacht dat je nog zou willen, dit dacht ik niet maar wilde vooral dat je wist hoe ik me voelde. Je werd rustig en vroeg sinds wanneer ik merkte dat ik gevoelens kreeg en hoe het precies zat. Ik antwoordde en zei vervolgens dat ik ging slapen.

Vervolgens de dag erna appte je me weer met of ik wakker was, Ja allang zei ik “waarom?”. Hier kreeg ik als reactie op laat maar joh. Weer wist ik niet wat ik ermee aan moest, maar ik antwoordde met ok. Je stuurde af en toe nog een snapchat van dingen die je deed, onderweg naar je paard of luieren in bed. Het duurde weer bijna 1,5 dag tot je weer een bericht stuurde. Gisteravond om precies te zijn. Je merkte op dat ik je van dingen aan het verwijderen was, dit klopte niet. Alleen je snapchat had ik een keer verwijderd maar ook direct weer toegevoegd. Nadat dit was uitgepraat vroeg je hoe het ging en hebben we alles besproken over die bewuste avond met barbecue en stappen. Je liet nogmaals je frustratie blijken over hoe die avond was verlopen en ik gaf aan dat de barbecue ook niet zo was gelopen zoals ik had gehoopt. Ik maakte mijn excuses voor het vertoonde gedrag tegenover die vriend en zei dat ik er zelf ook enorm van baalde. Baalde dat de situatie tussen ons daardoor zo anders was, en baalde omdat ik mijn eigen avond had verziekt.

Nu een dag later ben ik weer door de war en zit ik met een hoop vragen. Waarom gedroeg je je zo vreemd tijdens die barbecue? Waarom nam je me uiteindelijk toch apart om het een soort van te bespreken? Waarom leek je me te negeren tijdens het stappen? Waarom blijf je me foto’s sturen en berichtjes als je helemaal klaar met me bent? Waarom ben je zo gefrustreerd en onderhoudt je überhaupt contact als je niks van me wil? Waarom voel ik me er zo kut over terwijl ik eerst zei/dacht er weinig tot niks bij te voelen?

Waarom voel ik de dringende behoefte om je op een date te vragen? Tegelijkertijd denk ik te weten/voelen dat het goed is even rustig aan te doen. Maar dan komt die onrust om de hoek kijken, wat als je me dan niet meer wil.

Meerdere keren heb ik gezegd dat ik het idee had mezelf een beetje kwijt te raken in al deze rare situaties. Dat ik anders om ga met situaties dan dat ik van mezelf gewend ben. Verstandelijk denk ik te weten dat ik met jou niet gelukkig wordt, gevoelsmatig lijk ik er geen afstand van te kunnen doen. Waarom niet? Omdat de koek nog niet op is?

Alle kritische vragen kan ik mezelf stellen, word je gelukkig hiervan? Nee. Zal je haar kunnen vertrouwen? Nee. Je stoorde je al eerder aan haar, gebeurd dat straks weer? Ja waarschijnlijk wel. Als je na een week of 2 dat ik rustig aan doe, mij al niet meer wil zien, ben je het dan allemaal waard? Nee. Dit zou geen verschil moeten maken.

Conclusie: Ik ben het een beetje kwijt of zeg maar gerust behoorlijk. We konden het echt fijn hebben samen, praten over dingen die ons dwarszaten. In plaats van dat dit is gegroeid tot meer dan vrienden met alleen maar seks, is het juist ge-escaleerd tot alles wat hierboven beschreven staat.