We doen allebei ons best om "normaal" tegen elkaar te doen.
Ik vind het gewoon schijnheilig. Ik denk zelfs dat ik gewoon vriendelijk tegen hem doe omdat onze gemeenschappelijk vrienden de indruk hebben dat we er allebei over zijn. Het hun gewoon naar hun zin maken en de pret voor hen niet bederven. Volgende week gaan we met dezelfde vrienden ook een weekje naar de ardennen. Ik heb er geen minuut over getwijfeld om niet mee te gaan. Maar nu wel...hoe moet ik mezelf gedragen tov van hem? Ik heb hem gezegd dat ik wil vergeten wat we ooit samen gehad hebben, dat ik dan misschien ooit normaal tegen hem kan doen.
Ik weet ook dat dit niet de beste oplossing is en dat ik alles tijd en een plekje moet geven. Ik heb mezelf dan ook al een geschenk gekocht om die week te overleven : een dagboek...Zo werk ik mijn frustraties niet op hem uitw, maar schrijf ik gewoon alles op. Het helpt misschien ook om deze moeilijke en zware periode achter me te laten.

Ik denk dat die week mij ook emotioneel deugd gaat doen, kan ik gelijk testen of ik over hem heen ben of niet.
En als het niet zou lukken en ik krijg toch even een zwaar moment, dan weet ik dat er één van de vrienden voor me klaarstaat...of ik vertrouw het gewoon mijn dagboek toe.
En wie weet wordt het contact na die week "gewoon" en niet meer "stroef".....
Wie weet laat ik hem alles lezen wat ik opschrijf, zodat hij weet hoe ik me NU voel....
Ja, ik geef nog steeds om hem en ik zie hem nog wel graag, maar dan op een speciale manier....No matter what, deze jongen zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.