Hoi Binas,

ik zal proberen het uit te leggen, wat ik bedoel. Of ik gelijk heb, dat weet ik niet. Ik interpreteer dingen die jij schrijft, en ik put uit eigen ervaring. Klopt het niet, wat ik schrijf, dan heb jij gelijk. Jij kent de situatie beter dan ik!

Maar wat ik bedoel met grote stappen is dat jullie een heel diepgaand en liefdevol gesprek gehad hadden. Dat is mooi, denk ik dan. Maar daarna voel jij dat je dat niet aankan, en dat het een fout patroon is waar jullie in terecht gekomen zijn. En je wilt dat niet, en dus blokkeer je hem. Dat noem ik een grote stap. Daarna heb je heel erge spijt van je grote stap………. Dat bedoel ik.

Ik snap best dat het heel ongemakkelijk kan voelen, als je het uitgemaakt hebt (ook een enorme stap?), en je hebt daarna toch weer zo’n indringend en intiem gesprek. Dat is heel moeilijk, dat brengt je uit je evenwicht. Uit je net herwonnen evenwicht. Dat snap ik allemaal. En daarna heb je hem geblokkeerd. Dat snap ik volkomen.

Maar je kunt jezelf in dat soort gevallen ook jezelf iets meer lucht geven. Dat je onrustig bent na zo’n gesprek is duidelijk. Dat het hard binnenkomt is duidelijk. Maar laat zo’n gesprek bezinken. Geef jezelf een paar uur, een paar dagen, om te kijken wat de impact van het gesprek is. Blokkeren? Nu meteen? Nee toch, dat kan morgen ook nog. Of overmorgen, als het moet. Niets moet vandaag. Er dreigt geen acuut gevaar, het is een heel grote beslissing, dus hij kan wachten. Probeer jezelf aan te leren dat soms dingen tijd nodig hebben, een beetje vaag mogen blijven. Omdat je eigen lijf er nog niet helemaal uit is, wat er moet gebeuren. En je toch die grote stappen zet. Energie toevoegt aan een instabiele situatie. En daardoor gaat de zaak verder uit evenwicht raken……….

Dat bedoel ik denk ik met niet-doen. Jezelf aanleren in situaties te wachten, om te kijken of de grote stappen nodig zijn. Grote stappen veel tijd geven om over nagedacht te worden. Veel tijd geven om je gevoel en emotie rondom grote stappen te gaan voelen. Rustig over gaan slapen, rustig laten pruttelen. Er dreigt immers geen acuut gevaar? De beslissing is wel nodig, maar niet direct nu? Geef jezelf de kans het uit te vogelen. Dat kan je best! Geef het allemaal wat tijd. En ondertussen? Niks doen. Afwachten. Andere dingen doen. Afwachten. Relativeren. Relativeren. Relativeren. Totdat de oplossing zich aandient.

Dat is een beetje mijn strategie voor situaties waarin ik ineens voor hele grote beslissingen kom te staan. Uitstellen, uitstellen, uitstellen, totdat ik het weer met mezelf eens ben over wat ik ga doen. En dan accepteren dat je dat doet (of dat je het niet-doet)……… En accepteren dat je er enorme fouten in kan en zal maken. Maar daar is niks aan te doen. We zijn mensen, he…. We weten niet beter…… We doen ons best. Steeds opnieuw. En dat is bewonderenswaardig.

Binas, ik hoop dat ik het ietsje duidelijker gemaakt hebt. Ikzelf hou erg van een website als Fuck-it (https://www.facebook.com/thefkitlife/?pnref=story). Ze leren je te relativeren en afstand te nemen.

Lieve Binas, dit verhaaltje is niet om te zeggen dat je het niet goed gedaan hebt, of dat je dingen anders moet doen. Ik weet niet wat goed is, en wat fout is. Ik was er niet bij. Soms werken dingen, soms niet. Ik weet niet of mijn strategietjes werken. Soms wel, soms niet. Maar dingen hun gang laten gaan, afwachten, is een van de vele alternatieve manieren om met stress en onrust om te gaan. Of het werkt? Dat kan alleen jij beoordelen…..

Heel veel liefs
Waterman