Woensdag

ik vier heel stilletjes een feestje (hoewel ik het eigenlijk mezelf verboden heb)

10 maanden terug kregen we vandaag wat.
Volgens haa moesten we het gewoon elke maand de negende vieren, maar ik met mijn koppig hoofd en wazige humor was altijd van mening dat het altijd op een woensdag vallen moest.

Met als gevolg dat ik er deze week twee dagen bij stilsta dat we zolang gehad zouden hebben
En dat zijn twee dagen vol onbewust herinneren,
hoewel ze qua inhoud niet veel verschillen met een andere zoveelste dag alleen.
Dagen waarop het ondraaglijker is om (liefdes)liedjes/films/mensen te horen en onherroepelijk de bijbehorende herinneringen tot in detail te herinneren.
Het is niet zo dat ik graag aan je wil denken, en als ik het doe probeer ik dr mee op te houden.
Maar blijkbaar denk ik in een neerwaartse spiraal, mezelf dwingend jou (al is het slechts in gedachten) te aanbidden.

Twas vandaag de zoveelste dag waarop ik in elk zwartharig meisje op straat jou herkende.
En de kracht in mijn benen gevierendeeld voeld worden.
En kokend zuur mijn maag insijpelde, zich langzaam een weg door de rest van mijn lichaam banend.
Mijn borstbeen maakte overtoeren, en na 12 zwartharige meisjes voelde ik een spierpijn in mijn gekwelde hart/borststreek opkomen.
Laat mij me op zon moment verstoppen in het donker, waar niemand mij ziet en ik ineen kan krimpen...

Fantoompijn...
Mijn invoer/uitvoer is verstoord.
Mijn uitvoer, de liefde die er uit mij straalt heeft geen richting, geen adressticker.
En de lieve woordjes die ik je in je oor zou hebben gefluisterd, of je nu zou slapen of niet,
liggen opgestapeld te wachten op een dag die nooit meer komen zal en verdwijnen zoals vele dingen onder een laag stof,
totdat ze niet meer als zodagin te herkennen zijn.
-en-
Mijn invoer haalt zijn target niet, en mijn brandstof raakt op
ik raak uitgeput.
Natuurlijke energiebronnen als zelfmotivatie, gedrevenheid en lust zijn op/uitgedroogd.
Weet iemand voor mij een goede provider van groene stoom?

Na een zoektocht van veel te lange tijd was jij de bergklimhaak waaraan ik me optrok en over de rand van de top kon spieken.
Maar nu schiet jij plots uit de bergwand,

...en ik tuimel cliffhanger-style terug in de catacomben waar ik mijn zoektocht begon.
Mijn ogen beginnen rood te vlammen....