Ex-lief komt vanavond langs. Mijn kind wil dat graag. Ik vind het ook best gezellig. Als we samen zijn hebben we het altijd leuk.
Maar gister zag ik hem ook in ons studiegebouw. Hij kwam meteen naar me toe. Wist zich duidelijk geen houding te geven.
En toen keken we elkaar weer iets te lang aan. De vonken vliegen, knetteren, spetteren over en weer. Van beide kanten.
Het is niet te stoppen en dat voelen we allebei. Zat nog geen 5 minuten in de klas of weer een smsje. Veel succes wenste hij mij, 'zijn darling' . Dat was een beetje ons foute koosnaampje voor elkaar. Darling.
Later kwam ik hem weer tegen in het gebouw. Weer even een kletspraatje waarbij het oogcontact weer volop aanwezig was. Ik heb geprobeerd 'cool' te blijven. Niet teveel emotie er in te leggen. Moeilijk, want hij is ondanks alles echt zo'n leuke vent.
Mijn klasgenoot viel het op dat hij zo veranderd was. " Het was eerst echt een zelfverzekerde vent, maar nu ik hem zo onhandig om jou heen zie dralen, is er niks meer van dat zelfverzekerde over. Ik vind hem zelfs heel onzeker." zegt hij. Dat valt me ook op. Vandaag weer mailtjes over en weer.
Ik heb, ondanks alle stress, mijn tentamens allemaal gevierd, dus ik heb een flesje drank in huis gehaald en trakteer mezelf op een slokje vanavond. Maar niet teveel, want ik wil controle houden en met drank op gaat het helemaal mis natuurlijk.

Ik ga even alle Goden aanroepen om mij sterk te laten zijn vanavond....