het gaat steeds beter met me.
het is nu 8 dagen geleden dat ik hem een afscheidsapp heb verstuurd, verder geen contact, ook niet van zijn kant (helaas)
Ik voel me eigenlijk wel goed, ben niet zoveel meer met m bezig als toen, de rust doet me ook heel goed..
Ik heb maandenlang alleen paar paniek gevoeld, voor mij was het normaal geworden, ik wist niet meer beter maar nu de paniek weg is, kan ik weer helder nadenken, mn verstand heeft weer iets te zeggen,
Ik begon me zelfs af te vragen of ik nog wel iets voor hem voelde?
Waar komt deze ommezwaai bij mij nou ineens vandaan, is het het rouwen, is het omdat hij een vriendin heeft, is het omdat hij me voor de zoveelste keer liet zitten met mn spulletjes?
Ik heb geen idee.
Gisteren was mn broer jarig en zijn buurman vroeg wanneer ik nou met mn liefde kwam?
mn broer zei dat het nog niet zo heel lang uit was, dus dat was een pijnlijke vraag.
Hij vroeg nog iets door, met hoelang het al uit was etc..
Er kwamen wat tranen die over mn wangen stroomden, Ik had zoiets van "hé verdorrie, ik wil niet meer huilen, heb maanden lang gehuild en ook niet HIER maar ik was ook wel blij dat het gebeurde, Nu weet ik dat er nog steeds gevoelens zijn en dat vind ik eigenlijk wel fijn.
Vandaag zou mn opa jarig zijn, die is vorige jaar overleden maar ik merk wel dat ik vandaag weer iets emorioneler ben, Ben 2 mensen in een jaar, die me ontzettend dierbaar zijn verloren, de een overleden, de ander vind me niet de moeite waard om me in zijn leven te houden.
dat maakt me vandaag weer even verdrietig.

Voorheen checkte ik de hele dag of hij online was, nu doe ik dat heel af en toe nog op een dag.
Als hij zegt een vriendin te hebben, dan is dt ook zo, hij zou daarover niet gaan liegen.
Toen ik vorige week contact met hem had, in eerste instantie over de gesprekken die ik nog graag wilde met hem, gaf hij aan dat dat niet kom omdat hij bezoek kreeg, toen ik hem de volgende dag contacteerde over mn werkbroek die ik afgelopen zaterdag nodig had, kreeg ik gelijk app terug, en hij was redelijk vaak online die avond. ik vond dat nog al vreemd.
Ik weet nog goed dat toen wij net een setje waren, we alleen maar oog voor elkaar hadden, als ik bij hem was, dan lieten we de telefoon voor wat het was, daar keken we niet eens naar om, als ik thuis was, nog even met hem appen.
Nu is hij toch wel elke avond online een paar keer, heel af en toe is hij na half 11 ook voor een langere tijd online, dat zou dan wel kunnen verklaren dat ze dan weer thuis is en nog even appen met elkaar..
Een vriend van hem, waar die elke dag contact mee hebt, heb ik ook in mijn contactenlijst en meestal komen hun tijden overeen met elkaar.
Ik vind het allemaal een beetje vreemd, voor mijn gevoel klopt daar iets niet maar ik kan het wel redelijk naast me neerleggen.

verder voel ik totaal geen woede of wrok na hem toe, ik merk wel dat er nog een heel klein deel bereid is om nog voor hem te gaan, dus mijn deur staat nog steeds op een kier.
Maar ik ga er verder niks mee doen.

maar hoe het nu met me gaat ben ik eigenlijk wel tevreden over.
Ik ben nog niet over hem heen, maar de tijd dat ik verdrietig in een hoekje zat en alleen maar met hem bezig was is voorbij....