Hoi hoi,

het is alweer een paar weken geleden dat ik me hier heb aangemeld en mijn eerste Blog heb geschreven.
Maar nu kriebelt het me weer om alles van me af te schrijven, aangezien er weer een heleboel is gebeurd in de afgelopen weken.

Ik ben zoooooo boos, echt niet normaal...
Hoe kunnen zogenaamde "volwassen" mensen zo reageren??
Waar heeft ze het over zal je denken, nou dat zal ik vertellen.

Nadat mijn ex al zijn spullen hier weg heeft gehaald, heb ik geprobeerd hem met rust te laten, maarja dat lukte me niet.
Er waren ook nog een aantal zaken die we nog samen moesten gaan bespreken, dus had ik een goed excuus om hem steeds maar een smsje te sturen.
Maar na een aantal dagen, toen ik al mijn moed bij elkaar had verzameld om met vriendinnen een borrel in de kroeg te gaan doen, hoorde ik van alles van bekenden...
Ze kwamen stuk voor stuk naar mij toe om verhaal te halen en wat voor verhalen, iedereen was al op de hoogte van onze breuk.
Maar ze kwamen met de wildste verhalen.
Ik zou overal de schuldige aan zijn, ik vertrouwde hem niet, ik probeerde hem onder de duim te houden, van mij mocht hij niks.
Ja 1 ding klopte, ik vertrouwde hem inderdaad niet, maar dat is iets waar hij zelf voor gezorgd heeft en wat ook iets is wat heel lang nodig heeft om te helen, om überhaupt ooit weer iemand te kunnen vertrouwen.
Ook hoorde ik dat hij al weer druk aan de "scharrel" was.
Ik was zo boos dat ik hem opbelde en hem helemaal verrot heb gescholden (en ja de alcohol speelde bij mij nu parten, want als je al dagen niet meer eet van de stress en dan 2 biertjes drinkt na een maand geen drank te hebben gehad, hakt dat er ook wel in).
En dat terwijl ik hem 's middags nog had gesmst dat we het misschien konden gaan proberen door gewoon af en toe wat af te spreken en leuke dingen te doen en dan te kijken hoe het verder zou gaan lopen.
En hij had ook zoiets van dat hij dat dan ook wel wilde proberen.
Maar nadat ik dit 's avonds dus te horen kreeg voelde ik me weer zo genaaid!!
Hij bleef alles ontkennen ondanks dat er vele mensen hem hadden gespot met iemand anders.
En tuurlijk je moet niet alles geloven van wat je te horen krijgt, maar het verbaaste mij eigenlijk niks, had het stiekem wel verwacht, maar omdat hij mij had gezegd dat hij nu niet aan andere vrouwen moest denken en ook voor zichzelf alles op een rij wilde zetten had ik toch enigsinds hoop dat hij dat niet meteen zou doen.
Maar helaas, totaal geen respect naar mij toe.

Na veel wikken en wegen had ik besloten om zijn ouders een mail te sturen, dat ik het erg jammer vond hoe alles was gelopen, ook omdat hij al bijna een jaar geen contact had met zijn ouders.
Ik had in de mail gezet dat als zij eventueel vragen zouden hebben ik daar open voor zou staan en dus best met hen om de tafel zou willen gaan zitten.
Ik praat mij hierin ook niet schoon, want ik heb het altijd al rare mensen gevonden, maar heb wel altijd geprobeerd hem er van te overtuigen dat hij weer contact met hen zou gaan zoeken, het zijn en blijven je ouders (ook omdat ik zelf ook in die situatie had gezeten en wist hoe erg dat aan je vreet).
Nou na een week kreeg ik een reactie terug van zijn moeder.
Zij waren blij dat "onze" relatie voorbij was, omdat ik degene zou zijn die er voor gezorgd had dat hun geen contact meer met elkaar hadden.
Ook beschuldigde zij mij ervan dat ik hem heb gebruikt voor het geld en zijn schulden zou hebben veroorzaakt.
Ze eindigde de mail met de woorden : Veel succes in je verdere ontwikkeling naar volwassenheid.
En dat ze nu al medelijden heeft met de eventuele volgende man in mijn leven die ik om mijn vinger zou winden en geld afhandig zou gaan maken.
G************!!!!!!!!!
Echt nou brak mijn klomp!!!!
Kijk dat je de kant van je eigen kind kiest, ok, maar om op deze manier mij zo de grond in te trappen en me ook nog eens een trap na te geven??
Sorry, wie is hier nou de onvolwassene dan?
Van "volwassenen" zou je toch een iets andere bewoording verwachten, toch?
Ook beschuldigde ze mij van roddel en achterklap, terwijl ik mij amper met andere mensen inlaat, wel 1x mijn gezicht in de kroeg heb laten zien, waar IK dingen van anderen te horen kreeg en niet andersom?!
En het ergste is dat er ook gewoon niks van waar is.
Mijn ex heeft me gewoon afgeschilderd als een of andere profiteur!!
Echt ik heb zoveel feiten en dingen die ik kan bewijzen dat het tegendeel waar is, maar ik heb nu zoiets van bekijk het allemaal maar lekker, al regeert de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel!!!
Echt dat hij nu nog dieper zou zinken dan hij in de jaren al heeft gedaan, ik kan er gewoon niet bij!!
En het ergste is dat ik alles goed heb willen en proberen te doen.
Het uit elkaar gaan zo soepel mogelijk te laten verlopen, niet met modder te gooien en hem zelfs 100x de kans heb gegeven om het nog een kans te geven!!
Alles had ik er voor over, alles wilde ik er voor doen, alles wilde ik er voor laten!!
En dat is mijn grootste fout geweest!!
Ik wilde te graag, waardoor hij de kans zag om nog meer misbruik te maken van de situatie, dat hij het zielige persoontje is dat het zo moeilijk heeft gehad, ik hem het huis heb uitgetrapt, ik niet werkte dus hij kostwinnaar was en alles moest betalen, ik degene was die de ruzie heb veroorzaakt tussen hem en z'n ouders, ik gewoon ik was en dat dat de grootste fout was, toch altijd nog te goed van vertrouwen geweest, dus het is mijn verdiende loon!!
Zo komt het op mij over...
En dat doet mij zoveel pijn...
Ook al weet ik dat ik eerlijk en oprecht ben geweest, ook al kan ik mezelf nog recht in de spiegel aankijken wetend dat ik geen leugens heb verkondigd...
Het doet pijn, omdat iedereen zijn leugens geloofd...
Pijn dat ik ga twijfelen aan mezelf, geen zelfvertrouwen meer heb..
En pijn omdat ik het gevoel heb dat er nooit iemand zal zijn die zijn ware aard ooit zal inzien, hij er gewoon mee wegkomt...
En ja zal je dan zeggen, het is jou probleem niet meer, ga lekker verder met je eigen leven, vergeet hem en alles wat er is gebeurd...
Ik zou willen dat ik dat kon...
Misschien is het nog te vers..
En ik ben wel al op de goede weg, heb al zoveel voor mezelf geregeld en op een rijtje gezet...
Maar dat is het verstandelijke gedeelte...
Je hebt ook nog dat stuk(je) gevoel....
De leuke dingen, de leuke hij, de leuke ik...
Onze gezamelijke dromen...
Ik moet nu weer mijn eigen dromen gaan verzinnen, wat wil ik?
Als je het mij nu op de vrouw af zou vragen zou ik zeggen : Ik wil weer terug naar 2 maanden geleden, toen alles nog goed leek te gaan, terug in zijn armen, samen in bed, samen lachen, samen, alles samen....