Er zijn momenteel 0 gebruikers en 8 gasten online.
spullen opgehaald
3 weken geleden vroeg ik haar om mijn spullen op te sturen.. Dat zou ze doen.. Een week later vroeg ik of ze de spullen had opgestuurd.. Dat had ze gedaan.. Vorige week nog niets. Vroeg het haar nog een keer en opnieuw zei ze dat het opgestuurd was.. Vandaag had ik zoiets van.., het is mooi geweest.. De post kan er geen 3 of 2 weken over doen..
Ze deed de deur open en keek boos... echt zo van; wat moet jij nou hier.. Ik zei.., of ik kom de spullen ophalen, of het verzendbewijs, want er is duidelijk iets mis gegaan bij de post.. Ze zei opnieuw dat ze de spullen had opgestuurd en dat ze geen verzendbewijs had.. Het werd een apart gesprek.. Ik vroeg hoe het ging, hoe het met de kids ging en of ze nieuws had.. Het is moeilijk te omschrijven hoe ze deed. Het lijkt alsof ze me ontzettend veel wil vertellen, maar dat ze helemaal dichtklapt.. Als ik iets aan haar vraag over ons, dan kijkt ze verdrietig, kijkt langs me heen, kijkt heel bedenkelijk, maar er komt geen woord uit..
Toen ik vroeg of ze nog iets wilde zeggen keek ze me aan en schudde nee..
De kinderen waren blij dat ze me zagen, dat was erg lief..
Ik heb haar gezegd dat we met de spullen maar afwachten, dat er toch niets aan te doen is.. en ben gegaan.
Hoewel ik klaar met haar ben, vind ik het enorm apart hoe alles gaat en is gegaan.. Dit houdt me nu ook weer bezig. Het contact laat ik aan haar over en dan weet ik eigenlijk wel zeker dat er niets meer gaat gebeuren.. Dan is het ook goed zo, al vraag ik me echt af wat er nou in haar koppie omgaat.. Dat heb ik trouwens ook gezegd, dat ik dat weleens zou willen weten.. Als antwoord kreeg ik een zielige blik en een knikje met haar hoofd.. Maar verder niets..
Dit is een relatie waarvan ik zelfs over een jaar nog niet begrijp wat er gebeurd is, waarom het gebeurd is en het jammer vind dat iemand zo gesloten is.. Dat was ze tijdens onze relatie niet. Alsof ze een groot geheim heeft.. Apart.
- Daan73's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
grenzen
Had het niet fatsoenlijker geweest om eerst even te bellen of het haar wel uitkwam en of zij überhaupt wel de behoefte had om geconfronteerd met je te worden ?
Zoals ik begrepen heb uit je blogs gaf zij aan momenteel aardig verward te zijn. Onaangekondigd iemands ruimte op deze manier te betreden, zie ik zelf als over de grens van een ander gaan.
Zeker gezien de manier hoe jullie laatste contact verlopen is.
*Uhmmmmm, zie ik nou een "verdwenen" blog actie ? *
@torn
Bellen was fatsoenlijker geweest, maar had ze het dan goed gevonden dat ik langskwam? En laten we duidelijk zijn, of zij de behoefte daaraan had is niet mijn probleem. Ik heb in 3 weken tijd 4 keer gevraagd of mijn spullen opgestuurd waren en krijg iedere keer deze reactie: zijn opgestuurd!!!! Alleen de spullen komen niet aan.
Als je vrienden wil blijven of elkaar misschien wel terug wilt, dan was dit geen slimme actie.. Maar dat is hier niet het geval. Door vreemd met haar ex te gaan heeft ze alle krediet verspeeld en wil ik gewoon de spullen terug en verder met mijn leven.
Ze kwam idd verward over. En als een grens heb overtreden door onaangekondigd langs te gaan, dan heeft ze dat wel aan zichzelf te danken. Het kan niet zo zijn dat ik maar de verstandige man moet zijn terwijl ik eerder verward door de situatie zou moeten zijn dan zij..
Zoveel mensen, zoveel meningen.. Er zijn ook mensen die 2 weken geleden al riepen dat ik gewoon langs moest gaan.
Zoveel meningen, zoveel mensen,....wat een rijkdom.
. Zoveel mensen, zoveel meningen..
Helemaal waar. Dat is ook de rijkdom van verschillende visie's en belevingen uitwisselen. Vervolgens aan een ieder om er dat uit te halen waar zij/hij iets mee kan. En waar de een niets mee kan, heeft een ander lezer misschien iets aan.
Overigens wil ik niet voorbij gaan aan je gevoel van teleurstelling wat er momenteel is. En de daarop liggende boosheid. Niemand stapt in een relatie om, en zeker op de wijze, die te zien eindigen. Dus dat er een fase van bitterkoekjes is die snap ik. Alleen te lang blijven vasthouden aan schuld en boete zou je proces van verwerking en acceptatie kunnen vertragen of blokkeren.
Bezig blijven met gedachtes als zijnde: het is allemaal haar schuld, want zij is vreemdgegaan,...had zij dat niet gedaan dan had het allemaal zo mooi kunnen zijn, houden je focus nog steeds op haar gericht. Waarmee je uiteindelijk niet met jezelf bezig bent. Kijken naar het stuk van jezelf hierin......het groter geheel.
Maar ook daar kunnen en mogen natuurlijk meningen over verschillen.
Ik snap je gevoel wel.
Ik snap je gevoel wel. Volgens mij speelt er idd wel iets maar wil ze het naar jou toe niet zeggen/toegeven.
Het beste wat je volgens mij nu kan doen, is het loslaten. Je moet namelijk opletten dat je er niet je eigen (verkeerde) interpretatie aan geeft. Die fout heb ik gemaakt en dat heeft me achteraf veel pijn gedaan. Ze is niet meer die persoon die jij kende..
Veel succes en knuffels!!
@me3
Dank je voor je reactie.. Ik moet het idd loslaten, maar geef ook toe dat ik haar daar nog een keer voor in de ogen moest kunnen kijken. De laatste keer dat we samen waren was op Koninginnedag en dat was een heerlijke dag.. Daarna heb ik haar niet meer gezien.
De persoon die ik kende is ze niet meer. Er is iets in de maand mei gebeurd waardoor ze totaal anders in het leven staat (in haar hoofd) dan voorheen. Ik heb ook het gevoel totaal niet meer tot haar door te dringen..
thnx
apart..
Ik lees net je blog en ondanks dat de omstandigheden bij mij anders zijn viel ik bijna van mijn stoel toen je de reactie van je ex beschreef.
Dat had ik kunnen zijn en ik dacht echt even dat het over mij ging!
Ik gedraag me precies zo als ik mijn kersverse ex zie, we zijn pas een paar weken uit elkaar maar toch.
Haar lichaamstaal.. dat rare gedoe met spullen, bij mij is dat omdat ik het fijn vind wat spullen van ex in huis te hebben ook al vraagt hij niet of ik ze opstuur.
Daarom juist; heb ik altijd een reden om nog eens contact op te nemen eerlijk gezegd zonder te laten blijken dat ik hem gewoon wil zien. Kan ik die spullen gaan brengen. En als hij dan heel koeltjes doet gewoon zeggen nou, dat was het laatste dag, het ga je goed, of het me niet zoveel doet.
Bah heel flauw als ik het zo opschrijf maar het is de waarheid..
Ik wil hem ook nog van alles vertellen maar durf niet, wil niet, kan niet.
Bang dat hij boos wordt en niet meer met me wil praten en ik hem nooit meer zie, bang dat we het weer samen gaan proberen en het weer mis gaat en ik weer bij 0 ben, ik bedoel weer helemaal gevloerd van verdriet terwijl het nu net weer een beetje gaat (dwz ik eet weer, kom mijn bed weer uit in het weekend) bang verkeerd begrepen te worden, bang hem pijn te doen en ex zegt ook letterlijk wat gaat er toch in je om, vertel het me ik wil het gewoon snappen maar ik kom er niet uit...
Dus zeg ik niks en kijk hem niet of nauwelijks aan d.w.z. de laatste keer (of keren) dat we elkaar zagen.
Bang dat hij in mijn ogen ziet wat ik denk en trots omdat ik niet wil dat hij ziet hoe erg ik het vind dat het over is tussen ons. Hoe vreselijk ik hem mis, ik wil niet dat hij terugkomt uit medelijden en denkt als het wat beter gaat met haar maak ik het alsnog uit (hoe kom ik erbij? toch denk ik dat soort dingen..)
Ik wil gewoon de deur nog op een kier houden, moet er wel bij zeggen dat hij ook twijfeld en we eigenlijk het liefst bij elkaar zouden blijven maar er zijn een paar punten waar we steeds en al jarenlang onze tanden op breken.
En het doet vreselijk veel pijn dat dat maar niet lukt, waarom kunnen we geen weg vinden terwijl er nooit sprake is geweest van een ander in het spel, we allebei geen ander willen maar het samen ook niet uithouden.
Ik heb hem gisteren gesproken aan de telefoon, hij was heel verdrietig en belt me terug als hij zich wat beter voelt, daar ben ik wel blij om, hem nooit meer zien jeetje, de gedachte alleen al maakt me ziek.
Ik zit hem steeds te googelen en fotootjes te kijken zielig gewoon maar waar. Hij houd niet van fb en hyves, heeft daar ook geen tijd voor (over) maar door/voor zijn werk is er zat te vinden als ik zijn naam intyp. Belachelijk en kinderlijk ik weet het.. hij weet het niet, geen idee of hij zoiets achter me zou zoeken. Ik denk van niet eigenlijk.
Ik doe dus precies zo omdat ik me eigenlijk domweg totaal geen raad weet op zo'n moment en dan letterlijk geen woord door mijn keel kan krijgen. Gek genoeg kom ik door de telefoon of via schrijven wel uit mijn woorden en dat kan hij ook niet uitstaan.
Vraagt dan ook: waarom kan ik als ik uren verderop zit met een telefoon wel normaal praten; maar hem niet in de ogen kijk als ik hem zie.
Als ik weet waarom ik zo doe ben je de eerste die het hoort, ik ga binnenkort gesprekken krijgen met een therapeut over dit soort zaken.
Ik weet het wel een beetje hoor, waar dit vandaan komt, maar niet hoe ik het kan veranderen. Terwijl ik mezelf haat als ik zo moeilijk en dom sta te doen tegen de liefste man die ik ooit in mijn leven mijn man heb mogen noemen..
Als ik het zelf beter begrijp laat ik het je zeker weten, zelf zou ik er niet tegen kunnen.
En toch kan ik niet normaal doen, denk ook vaak dat ik echt een beetje gek ben, zal ook wel
maar de meeste gekke dingen van mezelf kan ik wel plaatsen, dat geschutter met niet kunnen praten terwijl je overstroomt van binnen niet..
@mini-me
ehh.. mijn ex is 1,58 groot.. Nu weet ik niet waar jou mini voor staat, maar??
Grapje hoor..
Ik weet niet of je mijn verhaal kent, maar mijn ex is vreemd gegaan met haar ex met pinksteren.. Ondanks dat ze niets met hem wil, was het voor haar wel een teken dat ze niet aan een relatie toe was..
Zelf zat ik in een tweestrijd.. Wat moet ik hiermee? Zij is het type vrouw waar ik oud mee kan worden, maar we kregen te snel iets met elkaar (ze was 2 maanden single na een relatie/huwelijk van 10 jaar). Omdat ik twijfelde wilde ik het niet gelijk afkappen, maar kijken wat er mogelijk was.
Maar het proberen contact te houden, proberen te zien wat er nog mogelijk was, te weten komen wat haar echte gevoelens voor mij waren, al dit soort dingen moesten van mij komen.. Ze kan niet praten, vind het moeilijk..
Het was éénrichtingsverkeer geworden en dat terwijl zij was vreemdgegaan.
Zelf ben ik een open boek. Soms zou ik eerst moeten denken voordat ik mijn mond open doe.. Maar in dit soort situaties, waarvan ik weet dat ze echt nog wel gevoelens voor me heeft zou het makkelijk zijn als ze het zou zeggen.
Het is enorm frustrerend dat iemand niet kan zeggen dat ze je mist, of nog gek op je is, of wat dan ook.. Ik zeg het toch ook, hoe makkelijk is het dan om te zeggen; ik mis jou ook.. Zelfs dat niet..
Dan houdt het een keer op. ]
Soms kan iemand het gewoon niet, praten.. Maar als je zelfs niet kunt praten terwijl je op een zinkend schip zit, dan raak je dat kwijt wat zo belangrijk voor je is.. Lijkt me heel moeilijk om iets of iemand uit je leven te zien verdwijnen omdat je niet uit je woorden kunt komen. Persoonlijk zou ik zeggen, overdenk niet alles en doe je mond open en zeg wat je voelt. Oefen het voor de spiegel, maar doe iets..
Ook ik kreeg te horen het beste te zijn wat haar ooit was overkomen.. Onbegrijpelijk dat het dan toch niet lukt om de woorden te vinden die me in ieder geval in haar leven houden. Terwijl ik de deur meerdere keren compleet open heb gezet.. Ze hoefde maar een paar woorden te zeggen en ...... wie weet.
Ik ben er klaar mee. Gisteren was opnieuw ik degene die het woord voerde. Op vragen kreeg ik een knikje of een kleine ja of nee.. Maar geen enkele keer kwam er iets waardoor ik het gevoel kreeg dat ze me nog in haar leven wilde. Dan houdt het voor mij ook op..
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/communicatie/71711-communicatie-als...
gr. Daan
@Daan
Daan, probeer een beetje over je verbittering heen te komen. Laat haar effe met rust. Gun jezelf effe rust. Later weer kijken of je haar wel of niet kan snappen/ hebt kunnen snappen. Maar zij heeft nu vooral afstand nodig!
If you love her, let her go.........
@waterman & torn
Kijk.., jullie hebben een punt wat bertreft verbittering.. Maar ik vind wel dat er iets teveel met haar rekening word gehouden.. Ik wil gewoon mijn spullen terug en dan ben ik er klaar mee. Mijn spullen dus. Ik heb haar 3 weken geleden € 6,75 overgemaakt zodat ze het alleen maar in een doosje hoefde te doen en naar het postkantoor hoeft te brengen (zit op 200 meter van haar huis).
Haar laten gaan is prima, als ik mijn spullen terug heb. Dan krijgt ze alle afstand wat ze wil. En ik wil haar niet terug, ook niet op langere termijn.
@Daan
Daan, vraag je even af of je die spulletjes echt nodig hebt. Kun je gewoon hier je verlies nemen, paar spulletjes minder, is niet zo erg. Of ben je eigenlijk toch een principieel gevecht met haar aan het uitvechten? Ik zou zeggen.... doe dat niet. Is niet fijn voor jou, is niet fijn voor haar.
Ben je er klaar mee, hou er dan mee op. Neem je verlies van die paar spulletjes...... Maar ik ken de details natuurlijk niet
@waterman
Zeg het maar.. een gloednieuwe Samsung Ace (€ 140,-) die ik bijna niet gebruikte ivm telefoon van werk.. Het waren "maar" 7 maanden dat we iets hadden en daarnaast had ik die telefoon 3 weken voordat het uitging gegeven*, omdat haar telefoon het niet meer deed.. Daarnaast nog wat kleren en tas/pen voor tablet, maar dat boeit me niet.
En nee, dat verlies ga ik niet nemen. Als mijn relatie uit gegaan was om een andere reden dan vreemdgaan was het heeeeeel misschien anders geweest, maar nu vraagt ze maar een telefoon aan hem!
* gegeven als volgt: ik heb nog een nieuwe telefoon die kun je wel zolang gebruiken, want jou abonnement loopt toch in augustus af en kun je een andere uitkiezen.
Daan
als ze het echt heeft opgestuurd dan kun je haar toch het track en trace nmr vragen? weet je zeker of het onderweg is .
De andere optie is dat haar ex nu met je telefoon rond loopt of dat ze het niet terug wil geven als aandenken aan je.
Hoe dan ook iemand met een klein beetje fatsoen geeft gewoon de spullen terug , wat een gezeur zeg.
@hortensia
Hoe dan ook iemand met een klein beetje fatsoen geeft gewoon de spullen terug , wat een gezeur zeg.
Dank je wel... zo simpel denk ik er dus ook over..
Ze zegt dat ze het verzendbewijs niet meer kan vinden. Verder kan ik er ook niets meer mee.. Misschien komt het ooit nog boven water, maar verder laat ik het zo.. Of haar ex ermee rondloopt, dat denk ik niet. Hij had namelijk een Samsung Galaxy S3
Ik ben echt niet het type om haar overstuur te maken, of om gekke dingen te doen of zo.. Ik vind alleen wel dat ik recht heb op mijn eigen spullen.
Misschien ligt het pakketje al 2 weken bij de buurvrouw hahaha.. dat zou een stunt zijn..
Nee Daan
Want dan lag er bij jou een briefje in de bus van de bezorger
*Psssst vraag Bob als oud P*****man weet hij vast raad *
@Daan73:Jammer als.....plus link schuld & erkenning.
Maar ik vind wel dat er iets teveel met haar rekening word gehouden
Hmmm, vanuit mij en Waterman ? Jammer als jij onze reacties zo leest en ervaart. Mijn beeld is dat je genoeg erkenning en bevestiging voor jouw gevoel krijgt.
M.b.t de bitterkoekjes:
http://www.ldvd.nl/schuld-versus-erkenning
@torn
Lees toch met enige regelmaat dat ik rekening met haar moet houden.. Ik zeg niet dat ik geen erkenning voor mijn gevoel krijg. Maar ben wel van mening dat als een relatie over is en ook definitief over is, je elkaar gewoon te woord moet kunnen staan, de spullen van de ander teruggeeft en verder gaat met je leven..
Rust kan ze krijgen.. geen contact kan ze krijgen, maar laten we het dan even afhandelen, zodat ik er ook een punt achter kan zetten..
en wie geeft me vanochtend weer een leven bij candy crush?? Dat hoeft ze niet te doen, want ze ziet het echt wel... Ik snap echt niets van die muts.. (niet onaardig bedoeld btw)
@Daan73: Leg eens uit
Lees toch met enige regelmaat dat ik rekening met haar moet houden..
Hmmmmm, je blijft hameren op dat "rekening met haar houden".
Bedoel je dat richting mij ? Zo ja leg eens uit ? Maar wel van uit Ik graag en niet vanuit zij.
Want over haar (zij) heb je het al genoeg.
Citaat: torn: Had het niet
torn: Had het niet fatsoenlijker geweest om eerst even te bellen of het haar wel uitkwam en of zij überhaupt wel de behoefte had om geconfronteerd met je te worden ?
Zoals ik begrepen heb uit je blogs gaf zij aan momenteel aardig verward te zijn. Onaangekondigd iemands ruimte op deze manier te betreden, zie ik zelf als over de grens van een ander gaan.
dit vat ik wel op als dat ik rekening met haar moet houden
waterman:Laat haar effe met rust.
Maar zij heeft nu vooral afstand nodig!
Daan, vraag je even af of je die spulletjes echt nodig hebt. Kun je gewoon hier je verlies nemen, paar spulletjes minder, is niet zo erg.
Ben je er klaar mee, hou er dan mee op. Neem je verlies van die paar spulletjes
Ook hier lees ik dat ik rekening met haar moet houden.. Het zijn gewoon enkele zinnetjes, maar zo komt het bij mij binnen. En zoals Hor ook zei; gewoon spullen terug geven en dan is het klaar.
@Daan73: Emoties even laten dalen.
Ok,ok, ik zie waar je op aan stuurt. Heb ik het goed als jij je in deze niet erkent voelt door Waterman en torn m.b.t het terugkrijgen van je spulletjes ?
Ik pak even mijn eigen stukje op, aangezien ik denk te weten waar Waterman op doelt, maar hij dat vast zelf veel beter kan uitleggen dan ik voor hem zal kunnen doen.
Ten eerste, voor de duidelijkheid, wil ik er niet aan voorbij gaan dat het voor jou essentieel schijnt te zijn om NU je telefoon terug krijgen ter bevordering van je afsluitingsproces. Echter wil jij het, en zo is het een beetje geformuleerd, lezen als dat ik hierin alleen maar met haar behoeftes rekening houdt, en niet met die van jou.
Ik doel daarmee ten eerste op je eigen grenzen blijven bewaken, en daarbij die van een ander. Zeker als je beiden in een, laat ik voorzichtig zijn, emotionele instabiliteit bent. Jij bent boos, gefrustreerd en teleurgesteld, je wil dit afsluiten (zeg je, maar je lijkt hier gemixte boodschappen af te geven, logisch je gevoel en ego liggen overhoop) en je spullen terug. Nu beland je in een welles-nietes spel of spullen nou wel of niet met de post zijn verstuurd. Gevolg,.......je hebt je spullen nog niet terug, blijft met haar bezig en niet met jezelf. Ok, je hebt een goed gevoel overgehouden aan de "lege" blik in haar ogen.
Even hypothetisch: voor hetzelfde geldt had haar ex daar gezeten. Om wat voor reden dan ook. Jij misschien nog meer vragen, overpeinzingen, en mogelijke aannames en invullingen in het hoofd.
Opbrengst: nog steeds niet bezig met je echte proces van verwerking. Hmm, gezellige boel trouwens met al die emoties bij alle partijen aan de oppervlakte.
Ik die zin ga ik mee in Waterman's adviezen om een flinke tijd afstand te nemen,ruimte te creëren bij jezelf en helderheid in het hoofd te krijgen. De emoties even te laten dalen.
Overigens, als er onaangekondigd een ex bij mij aan de deur zou staan waarmee ik gebrouilleerd zou zijn had ik gewoon de jongens met de blauwe pet gebeld. Of ze nou nog spullen van mij zou krijgen of niet. Hopla gewoon 112. Geen gedoe aan mijn deur. Wedden dat de ongewenste bezoeker heeft te vertrekken ?
*just joking hier, even luchtig.Kan toch ? *
@torn
Volgens mij raken we elkaar hier kwijt. Even proberen heel simpel uit te leggen hoe ik vind dat iets zou moeten. Ik weet dat dit helemaal mijn mening is, maar ik zit hier ook niet voor haar..
Ik heb op zich best normale gesprekken met haar gehad over de chat in de afgelopen weken (3x). Nu was het zo dat ze ook het er mee eens was om de spullen op te sturen. Ik heb haar aangeboden om het op te komen halen of geld over te maken. Ze zei dat het haar niet uitmaakte, maar dat opsturen net zo gemakkelijk zou zijn gezien de afstand.
Onze gesprekken daarna, over de spullen waren heel normaal. Niet vervelend zeg maar. Alleen kwamen de spullen niet. Er zijn mensen die zeggen; die spullen heeft ze niet opgestuurd, die zie je niet meer terug. Toch weer een week gewacht en nogmaals op een normale manier gevraagd hoe het zat. Dat ik het ook geen probleem vond om het op te halen.
Ik zie het probleem ook totaal niet dat ik mijn spullen terug wil, aangezien het voor ons einde verhaal is. Dat weet zij net zo goed als ik, dus laten we de dingen afhandelen. Ze vroeg me nog of ze het speelgoed en de spulletjes die ze gekregen had ook terug moest sturen, waarop ik gelijk zei; tuurlijk niet, ben je gek?
Ik ben misschien boos, gefrustreerd en teleurgesteld, maar dat heeft hier niets mee te maken. Ik had geen goed gevoel over gehouden aan haar "lege" blik, maar bedoelde dat ze duidelijk niet goed in haar vel zat en dus niet tegen me gelogen had over dat ze het niet meer wist. Beetje verkeerd verwoord zeg maar..
Ik ben echter wel in een buurt opgegroeid waar je vuur met vuur bestrijd. Ze had de politie kunnen bellen. Hoewel ik niets verkeerds deed en als ze had gezegd dat ik weg moest gaan, was ik gegaan. Maar stuur je gelijk de politie op me af, dan hebben we echt een probleem. Sorry, maar wie kaatst kan de bal verwachten.
Nogmaals, het zijn kleine spullen en geef eens een reden waarom ze het niet terug zou sturen?
@Daan
Daan, weer excuses. De boodschap die ik probeer over te brengen komt niet helemaal over, en hier is de boodschapper dus niet duidelijk genoeg geweest. Ik probeer mijn best te doen haar niet goed te praten, maar jou op een beetje afstand te krijgen. Ik snap heel goed dat jij deze dingen terug wilt, maar vrees dat die wens en emotie wat doorelkaar lopen. Je wilt zaken gewoon formeel afgesloten krijgen maar bent ondertussen erg kwaad op haar/teleurgesteld in haar. Ik snap dat wel!! Maar probeer die zaken een beetje uit elkaar te houden. Verder wil ik absoluut geen vuur op het vuur gooien. Weer wil ik je wel heeeeeel veel sterkte wensen!
@waterman / torn
excuses hoeft niet.., ik voelde me niet aangevallen.. Ik snap ook heel goed dat er afstand moet komen. Vond ook niet dat ik haar teveel heb benaderd, namelijk 1 x per week met alleen de vraag of de spullen al verstuurd waren..
Mijn vertrouwen in haar is weg. Dus waarom haar wel geloven dat de spullen echt opgestuurd waren. Het voelde alsof er een spelletje met mij gespeeld werd.
Ik zag in haar ogen dat dat niet het geval was. En zelfs als dat gespeeld was, dan laat ik het hierbij zitten. Maar voor mij voelde het goed om haar te zien.
Persoonlijk ben ik wel van mening dat spullen/geld wat je nog van elkaar moet krijgen gewoon zsm geregeld moet worden en dat er dan een tijd van afstand moet komen.. Om daar nou na een paar maanden om te gaan vragen vind ik ook raar..
bedankt voor jullie reacties..
Sluit mij aan bij Waterman's reactie
Nogmaals, het zijn kleine spullen en geef eens een reden waarom ze het niet terug zou sturen?
Dat is een vraag die alleen zij kan beantwoorden voor je. En zij zal zeggen dat zij de spulletjes heeft verzonden.
Ik sluit mij aan bij Waterman's laatste reactie.
Sterkte, en ik hoop dat je snel je spulletjes terug hebt.
politie????
Ja, dat zou lachen zijn, politie bellen voor zoiets.
The joke is on them als je de rekening krijgt voor het 112 bellen omdat een ex-vriendin haar spullen terugwil. Ik weet niet waar je woont maar hier komen ze nog niet eens als er daadwerkelijk ingebroken is. Of er moet iemand gewond zijn, dan wel. Dus eerst vragen of ze je wil steken met een slagersmes, een doorboorde long volstaat
Als je zou bellen als grote vent dat je bang bent voor een ongewapend meisje dat niet strak van de speed en de drank met een mes of pistool staat te hakken naar je is dat echt misbruik van de alarmlijn en dat kost centjes.
Mensen die met zo'n probleem zitten: probeer de wijkagent als je er een pet bij wilt zien of zet er zelf een op
Zo'n verhaal heeft een man bij mij in de straat gedaan, hij is zo voor gaas gegaan; valse oproep, diefstal, heling toen hij de spullen niet allemaal kon vinden, kleding, laptopje en nog wat papieren die ze echt nodig had.
Ik wil het toch even posten mocht iemand die nu zit te lezen en denkt goed idee, voortaan bel ik 112.
Ik snap dat het een grap van jou is maar niet iedereen snapt dat soort opmerkingen; sommigen zullen denken wat een goede tip zeg! Die ex van mijn straatgenoot heeft er vast nog steeds lol om, ik zou me dood lachen!
Dit is een reactie op de reactie van torn om 16.47 maar hij staat opeens hier, niet te volgen denk ik
dus voor alle duidelijkheid zet ik het er even bij.
*edit*
*de moeite niet waard.*
Sprakeloos?
Nee, ik kende het verhaal erachter niet, maar snap het nu wel beter. Dank voor je uitleg btw.
Ik denk ook dat ze gewoon nog niet aan een relatie toe is, kan ook bijna niet zo kort na een breuk lijkt mij tenminste..
Toch snap ik haar ook, herken er nog steeds veel van mezelf in al is de situatie heel anders en geloof het of niet, soms zou je willen schreeuwen wat je dwars zit (ik spreek nu voor mezelf) of nee ik wil helemaal niet dat je weggaat.
Als mijn ex tijdens een heftig gesprek zei: Nou zal ik dan maar gaan? Ik laat je wel met rust hoor terwijl hij het niet meende blokkeerde ik totaal (ook de laatste tijd pas hoor, sinds het steeds slechter ging tussen ons) en zei als hij het nog een keer vroeg: moet jij weten of, nog beter, als je weg wilt dan ga je maar; je weet de deur te vinden.
Ook wel omdat ik me dan gepusht voelde, een soort dreigen vond ik het want hij wilde helemaal niet weg.
Maar dat wist ik niet in het begin, ik neem dat soort uitspraken serieus....
Op een dag kreeg ik zo de zenuwen van dat gepush (in mijn ogen) om nu, meteen en direct alles te vertellen wat er in me omging terwijl ik nog naar woorden aan het zoeken was dat ik zelf na de eerste keer: ik ga hoor! zijn tas en jas pakte, de deur opendeed en hem eruitkiepte.
Toen krabbelde hij terug maar ik wilde echt dat hij wegging, nogmaals: ik nam het serieus.. haha achteraf wel lachen eigenlijk. Vaak belde hij al snel, bleef in de buurt hangen en kwam weer terug. Toen ook gezegd dat ik geen klein kind ben en te oud voor loze dreigementen maar goed, dat is mijn ex.
Hij leerde uiteindelijk wel dat hij dat soort dingen beter niet kon zeggen.... als ik naar hem toe ging en we kregen beetje woorden van tevoren door de telefoon en hij zei met boze stem: als je zo gaat doen hoef je voor mij niet te komen hoor.
Voor hem een losse opmerking, voor mij een reden om te zeggen: ok, dan ga ik wat anders doen daaahaaag.
Hing op en ging ook niet.
Dat snapte hij niet; maar ja daarom is het ook mijn ex. O.a. door dit soort crommunicatie.
Uiteindelijk durfde ik niks meer te zeggen, bang voor ruzie en dat is het begin van het einde.
Maar dat ze nu je spullen niet teruggeeft is wel raar dan inderdaad, ik zou me er even niet al te druk om maken tenzij het echt dure dingen zijn die je nodig hebt en niet nieuw gaat kopen omdat ze ze niet op wil sturen.
Zijn het wat DVD'tjes of zo lekker even laten..
Moet wel zeggen dat ex, en trouwens helemaal niemand het in zijn hoofd moet halen om onaangekondigd langs te komen; ik had niet opengedaan eerlijk gezegd...
Ik HAAT onverwacht bezoek, mensen weten dat ook en moeten gewoon even bellen voor ze langskomen. Wie dat niet doet staat voor een gesloten deur; moet ik toch opendoen omdat ik een afspraak heb rond die tijd en het is iemand anders... die kan de volle laag krijgen.
Ik hou niet van verrassingen, als mensen dat niet respecteren terwijl ze weten waarom (alles heeft een oorzaak en een reden..) respecteer ik hun ook niet meer, maak echt totaal geen oogcontact en werk ze bij de deur weg.
In sommige gevallen schaam ik me nog steeds, bij een neefje van me die me -terecht- niet meer op komt zoeken. Hij is nu 18, had het een paar jaar geleden moeilijk en zocht een deur die altijd openstond en ik woonde vlakbij dus belde vaak aan maar ik had er soms gewoon geen zin in.
Zat ook in de prut en had vaak gewoon geen energie, schrok sowieso van de bel alleen al.
Mobieltje voor hem gekocht zodat hij eerst kon bellen, nog een toen hij hem verloren was, beltegoed gegeven en toch belde hij zo aan (logisch, een kind..!!)
Maar ik ben een keer tekeer tegen hem gegaan en ik zit nu met een knalrood hoofd hoor, maar goed, hij is genezen en ik snap hem heel goed. Ik vind het vreselijk maar kan het niet terugdraaien.. Alleen zeggen hoezeer het me spijt maar het boeit hem niet meer. Snap ik.
Maar als mijn ex aan de deur komt zonder dat aan te kondigen zou ik niet opendoen, of opendoen en dan hetzelfde doen als jouw ex... niks zeggen en denken o shit, die spullen nu echt van de week opsturen.
Nu ben ik jouw ex niet, en geen idee waarom ze zo doet tegen je maar ik snap jou heel goed, alleen je ex ook om heel eerlijk te zijn.. Ik bedoel na 10 jaar samen ben je nog helemaal niet bezig met een nieuwe relatie, of je moet al jaren een andere (geheime) relatie hebben en de knoop eindelijk doorhakken. Ik ben zelf ook voor deze relatie lang getrouwd geweest, meer dan 10 jaar en na 2 maanden was ik nog helemaal bezig met scheiden en mijn leven weer op de rails te krijgen.
Ik heb toen ook voor de lol even iets met iemand gehad maar dat maakte ik snel uit toen ik merkte dat hij echt verliefd op me was. Niet netjes, maar dat kon ik er nog lang niet bijhebben. Pas na 2 jaar werd ik zelf verliefd op een ander, daarvoor heb ik date's gehad, niet te verwarren met relaties..
Ik hoop dat je je spullen van de week nog bij de post vind, dan is het klaar en kan je het afsluiten. En als het om wat frutsels gaat zou ik bijna zeggen: laat zitten die spullen.... dan kan je het nu afsluiten hoe jammer ook.
Heel veel sterkte en bedankt voor de link, zelf wil ik ook mondiger worden op een goede manier dwz niet wachten met praten tot je ontploft maar meteen als iets je irriteert, dan maar ruzie/woorden/boze gezichten.
Alleen als iemand daar tegen ingaat met de woorden: hou je mond of ik ga weg dan mogen ze gaan... dat zal wel altijd zo blijven. Kan ik niet tegen, van die spelletjes, want dat zijn het in mijn ogen, krijg ik koppijn en woede-aanvallen.
Nogmaals: ik ben jouw ex niet, andere situatie maar ik wilde je toch even vertellen dat zulke -voor een ander- kleine dingen zoals zomaar langsgaan zonder te bellen van te voren voor mij echt een reden kunnen zijn om een beginnende vriendschap af te kappen. Ik leg het 1x uit, als mensen dan nog aanbellen voor de gezelligheid en ze waren toch in de buurt vraag ik ze boos waarom heb je niet even gebeld? En ga daar 15 min. over los zodat het goed doordringt, als ze dan nog een keer komen hoef ik ze niet meer te zien, dan walsen ze over mijn gevoel heen en daar hou ik niet van.
.
Ik heb een goede reden om zo te reageren en voel me nergens toe verplicht in mijn eigen boomhut
Sterkte ermee in ieder geval, het is niet leuk hoe het gegaan is bij jou, echt rot voor je daar zijn we het in ieder geval over eens!!
@mini-me
Als mijn ex tijdens een heftig gesprek zei: Nou zal ik dan maar gaan? Ik laat je wel met rust hoor terwijl hij het niet meende blokkeerde ik totaal (ook de laatste tijd pas hoor, sinds het steeds slechter ging tussen ons) en zei als hij het nog een keer vroeg: moet jij weten of, nog beter, als je weg wilt dan ga je maar; je weet de deur te vinden.
Dit is zooooooo herkenbaar.. Gewoon niets zeggen hé.. En soms zeg ik gewoon dingen om antwoorden uit te lokken..
Moet wel zeggen dat ex, en trouwens helemaal niemand het in zijn hoofd moet halen om onaangekondigd langs te komen; ik had niet opengedaan eerlijk gezegd...
Dit is ook niet mijn ding hoor.. Maar als je 3 weken lang aan het lijntje gehouden wordt wat spullen betreft.. Tja, ik ben blij dat ik het gedaan heb. Al was het maar om haar te zien, haar "lege" blik te zien.
Ik bedoel na 10 jaar samen ben je nog helemaal niet bezig met een nieuwe relatie, of je moet al jaren een andere (geheime) relatie hebben en de knoop eindelijk doorhakken
Het was te snel. Ze had me overtuigd dat ze klaar met hem was. Hij is internationaal vrachtwagenchauffeur, bijna nooit thuis, ze sliepen niet meer samen, deden niets meer samen in het laatste half jaar, maar woonde nog wel samen..
Het gekke voor mij was dat het nu kwam. Ik heb 7 maanden niets gemerkt over dat ze nog bezig was om iets te verwerken. Dat gebeurde eigenlijk pas nadat we onze eerste kleine meningsverschil hadden gehad. En toen ging het ook heel snel mis..
Nu laat ik het voor wat het is. Het is goed zo. De spullen zien we wel of niet terug.. En als ik bij jou langs wil komen zal ik het eerst in 12-voud indienen, schriftelijk, e-mailen, sms-en, facebook, twitteren, whatsappen en dan nog ff bellen of het echt goed is
@ Daan, wissel jij nou steeds
@ Daan, wissel jij nou steeds van plaatje of zijn er twee Daan's?
@Zaza
Deze poes heb ik nu toch wel een week of 3.. Maar ik wil best iets anders nemen hoor.., nog voorkeur?
Deze poes? Een andere nemen?
Deze poes? Een andere nemen? Gniffel ik zal maar niet op de woordspeling ingaan..
Ik zie een plaatje van een of andere Graafschap...?
Re:
Voorzichtig....... er is een ldvd'er die poezen eet.......
@Zaza
Deze beter?
@Daan, ik zie nog steeds
@Daan, ik zie nog steeds dezelfde.. Mijn computer zal wel in de war zijn...
Re:
Je had haar wel eens uit mogen pakken....
in enkelvoud ingediend ;)
Ik lees je reactie en denk nou, ik ben dus niet de enige.. en snap ook dat het echt zo is dat mijn ex gemene dingen ging zeggen om me uit de tent te lokken. Dat zei hij ook altijd, hij wilde een reactie maar ja, het is geen kwestie van niet willen antwoorden maar het niet kunnen; hoe vreemd dat ook klinkt.
Wel rot voor je allemaal, ik kan de frustratie gek genoeg heel goed begrijpen.
Wat je schrijft over haar ex is precies wat ik bedoelde; veel van huis dus en ze was eigenlijk al gewend om niet dagelijks bij hem te zijn, ze deden niks meer samen, dat bedoelde ik ook eigenlijk. Dan waren ze al behoorlijk 'uit elkaar' eigenlijk.
Dus ik begrijp dan wel dat je al snel weer in een nieuwe relatie stapt, dan is het toch anders.
Over die spullen: ik zat tegelijkertijd te schrijven hier en voor mijn werk dus had nog geen andere opmerkingen gezien, dacht dat ik als eerste reageerde maar eenmaal geplaatst zat ik de berichten boven die van mij; ik wil er alleen over zeggen dat ik je volkomen gelijk geef, ze heeft inderdaad het recht niet om jouw spullen niet terug te geven en daarover te liegen; het gaat dus niet om een dvd en een paar sokken en als je haar dan ook nog vriendelijk vraagt en zelfs geld overmaakt om het even naar je toe te sturen en ze doet dat niet is dat een slechte zaak.
. Daarnaast mag je best boos worden als je aan het lijntje wordt gehouden want zo komt het ook op mij over.
Spullen die van jou zijn moeten gewoon terug, klaar.
En dan vind ik ook dat je best langs kunt gaan als ze telkens zegt je spullen zijn onderweg, als ze te goeder trouw was had ze dan ook het ontvangstbewijs kunnen opsturen naar je desnoods, dit is gewoon niet netjes van haar.
Als ik miijn rekeningen niet betaal belt de deurwaarder ook niet dat hij toch echt even langs moet komen en of het schikt
Ik moest wel even lachen om je opmerking over het langskomen bij mij, vroeger werd ik er boos om maar nu denk ik ach, je weet de reden niet en die ga ik hier ook niet uitleggen. Dan kan ik net zo goed mijn NAW, bankrekeningnr. en pincode hier opschrijven maar je moet maar bedenken dat mijn vrienden die weten wat er aan de hand is het wel begrijpen, heel goed zelfs. En er geen punt van maken maar het respecteren, echt allemaal.
Em als je zou weten waarom zou je er waarschijnlijk geen grapjes over maken maar je een beetje lullig voelen over je laatste zinnetje.. Net zoiets als iemand uitlachen omdat hij of zij niet meer een cafe vol brandbare kerstversiering indurft omdat hij of zij destijds tijdens die cafe-brand in Volendam voor 60% verbrand is geweest over het hele lichaam en geen echt gezicht meer heeft, enkel littekens.
Dan zou je ook niet lachend zeggen: zal ik mijn brandblusser uit de auto op mijn rug hangen en in iedere hand een emmer water houden en een asbest vest voor je regelen en kunnen we dan eindelijk even een biertje gaan drinken?
Tenminste, ik hoop dat je zoiets niet zou doen.. zou pijnlijk zijn voor diegene die de brand net overleefd heeft en nog dagelijks pijnlijke littekens voelt prikken waarvan de dokter zegt: misschien trekt het ooit nog een beetje weg maar je hebt flink pech gehad, leer er mee leven, wees blij dat je nog een oog hebt waar je mee kunt zien, je had ook helemaal blind kunnen zijn dus kom kom, niet zo benauwd en vooral niet zeuren.
En voor de lol een stukje vuurwerk afsteekt in de spreekkamer.
No hard feelings hoor, je bent niet de enige die zo reageert en wie het na uitleg niet kan schelen (jij weet niks dus ik neem je niks kwalijk!!) is sowieso geen vriend van me..
Ik ga niet graag naar mensen die zelf hun leven lang gerookt hebben, nu gestopt zijn en je nu naar buiten word gejaagd midden in de winter als je 1 hele sigaret wil roken en dat zelfs niet bij de afzuigkap of open raam mag, sterker nog daar ga ik niet meer naartoe.
Het staat mensen ook vrij om mij links te laten liggen, NIET om mijn wensen te negeren of weg te wuiven als onzin terwijl ze niet weten waar ze over praten of zeggen: IK zou me eroverheen zetten. Fijn voor ze; ik zet me er niet overheen. Lukt niet.
En zie het hun niet doen ook eigenlijk want als ze een teen breken hangen ze 3 uur huilend aan de telefoon van schrik.
Dan denk ik weer goh, teen gebroken, moet ik nou een fruitmand sturen of psychische hulp? Kom op zeg..
mini-me schreef: dat mijn ex
dat mijn ex gemene dingen ging zeggen om me uit de tent te lokken...
ik zeg geen gemene dingen. Juist lieve dingen om te kijken of er nog iets van het gevoel bij haar over is. Geen reactie interpreteer ik dan als afwijzing en bevestiging dat het echt klaar is..
Ik moest wel even lachen om je opmerking over het langskomen bij mij
Ben blij dat je erom kon lachen, want het was ook een geintje. We zitten hier niet voor onze lol denk ik en af en toe moet een geintje kunnen. Om nou over Volendam te beginnen vind ik heeeeel ver gezocht.
Daar komt bij dat mijn ex en ik 65 km uit elkaar wonen. Als ik aankondig dat ik kom, dan weet ik niet wat ik kan verwachten (niet thuis, ouders, vriendin). Daarnaast heeft ze tijd genoeg gehad om de spullen op te sturen. Maar eigenlijk ben ik wel klaar met de spullen
Als ik jou reacties lees, ook bij anderen, valt het me wel op dat je heel stellig bent in wat je zegt. Het is of zwart of wit, maar er zit totaal geen speling in. Een andere mening wordt niet gewaardeerd lijkt het. Je kunt ook een fruitmand sturen met een kaartje van de psycholoog erbij, want je weet nooit welke impact een gebroken teen op iemand heeft
@ mini mi
Uit eindelijk durfde ik niks meer te zeggen ik blokkeerde gewoon. Als je dat gevoel ook hebt gehad waarom moet je dan zo raar reageren op mijn verhaal? Als je zelf snapt hoe het voelt. Te confronterend?
@tweety
Wat een rare reactie... waar heb je het over? Ik heb geen zin meer in je commentaar, bewaar die maar voor jeugdzorg, de politie en andere instanties. Ik vind je vervelend, zeurderig, egoistisch en agressief. En weer geen woord over je kind, wij hebben niets gemeen, je wilt geen hulp en ik heb wel wat anders aan mijn hoofd.
Het ga je goed verder, en nu naar bed jij! Straks komt de politie weet je nog?
Even goed lezen
Voortaan even goed lezen. Dan snap je het misschien beter. Ik vind jou onbeschoft je leest teksten half en gaat er als een stier op in ook kom je nergens binnen waar je niet mag roken? En doe je de deuren niet open? Vervolgens verwijt je van mij dat ik agressief ben? Je kent me niet eens. Ik ben niet agressief maar ik druk wel op de feiten waarschijnlijk krijg je daar de kriebels van. Je kan me veel wijs maken maar iemand die bij slachtoffer hulp werkt en zelf de deuren niet van het slot en grendel haalt niemand aan durft te kijken en bang voor alles is. Dan zal ik ook nog even toevoegen dat je totaal geen verstand van instanties hebt en ook totaal geen verstand hebt van De manier verwerken van het slachtoffer zelf. Ik tik gelijk maar weer met de hamer op de spijker ik geloof het niet en je kan me heel veel wijs maken maar hier klopt gewoon iets niet.
je bent vervelend...
Voortaan even goed lezen. Dan snap je het misschien beter. Ik vind jou onbeschoft je leest teksten half en gaat er als een stier op in ook kom je nergens binnen waar je niet mag roken? En doe je de deuren niet open? Vervolgens verwijt je van mij dat ik agressief ben? Je kent me niet eens. Ik ben niet agressief maar ik druk wel op de feiten waarschijnlijk krijg je daar de kriebels van. Je kan me veel wijs maken maar iemand die bij slachtoffer hulp werkt en zelf de deuren niet van het slot en grendel haalt niemand aan durft te kijken en bang voor alles is. Dan zal ik ook nog even toevoegen dat je totaal geen verstand van instanties hebt en ook totaal geen verstand hebt van De manier verwerken van het slachtoffer zelf. Ik tik gelijk maar weer met de hamer op de spijker ik geloof het niet en je kan me heel veel wijs maken maar hier klopt gewoon iets niet.
Hou nou maar op meisje, ik ga niet meer reageren. Ga nou maar lekker slapen. Vragen beantwoorden kan je niet, alleen maar om je heen meppen. Daar kan ik niks mee.
Mocht je het niet kunnen laten, ik lees je commentaar ook niet meer, zonde van mijn tijd.
Dit was echt mijn laatste berichtje naar jou, ik ben te oud voor je geblaf, doei!
Als jij
Vind dat jij vragen stelt.. Waar zijn de vraagtekenens dan? Zulke berichten ga ik voortaan niet eens meer op in dus zou je zo vriendelijk willen zijn om van mijn blog weg te blijven ?
Eerlijk zijn
Ik denk dat we ook de reden moeten zoeken waarom je aan haar deur stond. Na 3 weken vond je wel dat je een gegronde reden had om je spullen te vragen. En het gaf je een goed excuus om haar toch nog eens te zien.
En dan kan ik ergens wel begrijpen dat ze kwaad reageert. Zij weet ook wel dat er andere manieren zijn om te laten weten dat je nog altijd je spullen niet hebt gekregen. Dus ze was niet kwaad omdat je je spullen kwam vragen. Maar misschien omdat je het gebruikte als excuus. Ik zou het waarschijnlijk ook niet kunnen laten hebben.
De reden waarom ze zo keek is denk ik vrij normaal. Mijn ex reageert ook nog zo. Een relatiebreuk doet aan beide kanten pijn denk ik. Ik zou er niet veel achter zoeken. Toen ik vroeg aan mijn ex: "Zeg dan dat je me niet meer graag ziet." Zei hij al huilend: "dat kan ik niet zeggen!".