Altijd fijn, zo'n zondag. Gisteravond is een goeie vriend van me langsgeweest en hebben we tot vijf uur in de ochtend zitten praten met een biertje erbij. Het was gezellig en ik was in een redelijk goeie stemming. Ik vertelde hem van de gebeurtenissen van de afgelopen anderhalve week, want meer dan flarden had hij nog niet meegekregen. Ik bedacht me dat er in mijn blogs ook een hyaat zit. Vorige week donderdagnacht schreef ik een nogal emotioneel blog en de eerste daarna was van afgelopen maandag, toen ik het afsluitende gesprek met M. had gehad, waarbij het gebeuren van die donderdag daarvoor eigenlijk niet meer ter sprake kwam.

Vanaf het moment dat ik die vrijdag de afspraak met M. had gemaakt om elkaar te zien maandag, heb ik me daarop gericht. De rest was niet meer zo belangrijk. Als ze daadwerkelijk bezig was zich in te laten met andere jongens, zou ik dat maandag wel merken, dacht ik. Ze heeft met geen woord over andere jongens gerept. Dat kan natuurlijk nog steeds goed zijn omdat ze me niet wilde kwetsen en er objectief gezien bovendien niet zoveel aan de hand is. Een flirt, meer niet, dat idee. Maar dat blijft gissen.

Ook ik had afgelopen donderdag een flirt met een leuk meisje. Vanwege mijn inspiratieloosheid ben ik er niet heel veel uitgeweest de afgelopen tijd en ik zag haar op college. Voor die tijd had ik me nogal ellendig gevoeld, maar het hielp wel, te zien dat er nog andere meisjes waren wie ik in de ogen kon kijken en waarvan ik dan een fijn, warm gevoel van binnen kreeg. Alleen nog te vroeg om er wat mee te doen - wat heeft zo'n meisje nou aan iemand die nog in de kreukels ligt vanwege z'n ex?

Maar goed... Ik was weer eens wat dingetjes op een rijtje gaan zetten. Een of twee weken voordat het uitging hadden M. en ik al gesprekken gehad waarin ik had laten doorschemeren dat het naar mijn idee misschien beter was om er een punt achter te zetten. Het leek er toen zelfs heel even op dat diezelfde avond de kogel al door de kerk zou gaan, omdat ze me bijna dwong om een beslissing te nemen (wat goed voor te stellen is, die onzekerheid zal niet fijn geweest zijn). Het is niet gebeurd. We hadden voor die tijd al besloten dat we de dag erna naar de film zouden gaan en ze zei na ons gesprek dat ze ook heus nog met me naar de film zou zijn gegaan als het wel uitgegaan was. En dat ze dan die nacht nog graag (een laatste keer) dicht tegen me aangekropen zou zijn.

Dat lijkt dus het beeld geweest te zijn wat M. er een beetje van had, van hoe zij zou reageren als het daadwerkelijk zover zou komen. Zo is het echter niet gegaan. Nadat het daadwerkelijk uitging hebben we nog twee nachten in hetzelfde bed geslapen, maar niet tegen elkaar aangekropen. Ik heb op een gegeven moment wel initiatief genomen, maar ze wilde het liever niet, het was natuurlijk ook een chaos in haar mooie hoofdje.

Vanaf dag 3 dat het uit was, zijn onze wegen eigenlijk al uit elkaar gegaan. Het ging uit op een vrijdag, de zondagochtend vertrok ze naar haar ouders om hen op de hoogte te brengen. Ze vertrok vroeg en heeft toen geen afscheid van me genomen - ik lag nog in bed. Apart om later te bedenken dat het moment dat ze toen de deur uitging, het eigenlijke einde van ons samenwonen was en dat dat dus gebeurd is zonder een woord van afscheid.

Na die tijd heb ik haar nog drie keer ontmoet om te praten over dingen. De eerste keer was zes dagen nadat het uit was. Ze had mijn ringetjes nog om, we deelden elkaar nog knuffels en kusjes uit en we hebben een gesprek gehad waarin toen de tendens eigenlijk al gezet was dat de rollen wat waren omgedraaid: ik liet doorschemeren dat ik haar eigenlijk niet definitief kwijt wilde en zij liet doorschemeren eigenlijk wel vrede te hebben met de situatie. Toen hebben we ook afscheid genomen op de manier die ik al eerder omschreef: ik kuste haar op haar mond en zei dat ik die nog even van haar wilde stelen, waarop zij zei dat het vast niet de laatste zou zijn.

Daarna heb ik haar drie weken niet gezien. Tussendoor nog wel voor de telefoon een fijn gesprek gehad waarin ik zei dat ik haar miste en zij zei dat ze mij ook miste. He wat een fijn gevoel.

Vier dagen na dat gesprek zagen we elkaar weer. De afstand was een stuk groter geworden van haar kant. Ze droeg mijn ringetjes al niet meer, we hebben niet een kusje gewisseld en ze heeft me slechts een vluchtige knuffel gegeven op een gegeven moment. De boodschap van haar kant was toen al duidelijk: ik heb het afgesloten tussen ons.

Toch vraag ik me af wat er nou precies gebeurd is. Tussen het gesprek die zes dagen nadat het uitging en die keer erna dat ik haar zag, is haar houding naar mij toe dus erg veranderd. We hebben in die tussenliggende periode nauwelijks contact gehad. Wat is er toch gebeurd dat ze ineens zoveel afstand genomen had, waar ze dat in eerste instantie niet gedaan had en ook (toen het nog niet uit was) niet van plan leek te gaan doen?

Het antwoord zal ik wel nooit te weten komen. Een mysterie is het en dat zal het wel blijven ook. En zo helpen mijn hersenen mij een eenzame zondag door, waarbij de klok me vertelt dat het al bijna vijf uur is en mij eraan helpt herinneren dat ik vandaag de hele dag zou studeren om een studieachterstand in te halen, maar er is weer bitter weinig uit mijn handen gekomen vandaag. Moet zodadelijk maar aan de slag.

Afgelopen maandag heb ik haar wel gevraagd of ze, nu het dan toch definitief afgesloten is, binnenkort haar spullen wilde komen halen en mijn sleutels wilde teruggeven. Ze zei dat ze dat met een week of twee wel zou doen. De grap is wel dat het nu, om een zakelijke reden, echt aan haar is om contact te zoeken om een afspraak te maken voor de spullen. Ben benieuwd of ze dit keer weer zolang wacht. Immers, als ze de spullen heeft, is er objectief geen enkele reden meer tot contact met mij. Het definitieve afsluiten is nu aan haar.

Wel is ze aankomende week jarig en ik denk dat ik haar toch wel even zal bellen om haar te feliciteren en gewoon een gezellig gesprekje te voeren, al is het alleen maar om aan haar over te brengen dat als ze contact met mij zoekt of heeft, dat niet per definitie zware gesprekken over een afgelopen relatie tot gevolg zal hebben.