Moeilijk, vooral omdat iedere situatie weer anders is. Ik denk dat nr 4, dat je weer eerst zelf happy moet zijn, wel voor alle situaties geldt. Doormodderen in de oude situatie zal niet werken. Als je weer bij elkaar komt zal dat weer opnieuw moeten gebeuren. De relatie is tenslotte niet voor niets stuk gelopen.
Ik denk dat het echt kan dat iemand er later achter komt toch een fout te hebben gemaakt. Soms kan daar een ander voor nodig zijn om ?ɬ©cht te beseffen wat je hebt laten lopen. Een mens kan om diverse redenen geconfronteerd worden met gevoelens en keuzes.
Als die andere je echter echt heel erg gekwetst heeft, dan is het weer anders. Dan heb je het over vergeven van dingen die mss niet zo goed vergeven te zijn. Dan blijft mss wel de angst dat het weer zal gebeuren.

Over mijn eigen situatie gesproken, bij ons is er geen sprake van kwetsende dingen. Ja, het is fout gelopen, het ging niet... Daar zijn wel duidelijke redenen voor aan te wijzen die echter weer niet met de persoon te maken hebben. Ik had mijn spoken niet verwerkt en ik denk hij de zijne ook niet.
Ik acht de kans klein dat wij ooit weer bij elkaar komen. Althans, die hoop is bij mij verdwenen. En mocht dat door een mirakel wel gebeuren, dan zullen we geheel met schone lei moeten beginnen en niet in dezelfde valkuilen trappen.

Ik denk ook dat er meerdere deksels op meerdere potjes passen. Toen ik met mijn ex was was hij op dat moment de ware voor mij. Ook nu voelt dat enigszins nog zo omdat ik nog niet open sta voor anderen. Maar dat moment zal wel komen en hopelijk staat er dan weer een nieuwe ware klaar

Volgens mij kan dat bijna niet meer, al schreeuwt je hart JA. Hoe zou je ooit weer het vertrouwen kunnen leren krijgen? Ik denk dat het alleen mogelijk is als je beiden over elkaar heen bent gegroeid en elkaar weer ontdekt. Als er sprake is van een wachtende partij enerzijds en een flink de hort op geweeste andere partij denk ik dat de balans bijna niet meer te herstellen is. Wel even misschien, maar daarna komt de twijfel, de angst, de herinneringen aan de breuk... Nou ja, laat ik het zo zeggen, chapeau voor de verlatene die het wel kan. Hoewel, chapeau? Kies verstandig... eet een appel.

Ik geloof niet in het romantische idee van de ware. Wat je samen opbouwt, de lief en leed die je samen deelt, het samen de weg van het leven bewandelen, gezonde intimiteit, is voor mij belangrijker dan de intensiteit van de gevoelens. Toegegeven, dat allemaal kan alleen maar als er op heel veel vlakken een 'klik' is.

In een relatie moet je op elkaar kunnen steunen, en daarvoor is het noodzakelijk dat beide partijen stevig genoeg in hun schoenen staan. Daarom heb ik voor optie vier gekozen, omdat dat het dichtste bij komt.

... want mijn verstand zou anders kiezen dan mijn gevoel, en dan nog zou ik waarschijnlijk vandaag anders kiezen dan morgen, volgende week, volgend jaar, ... de emoties zijn nog zo vers en heftig, dat ik oprecht niet weet wat ik hiervan vind. Kan je ook geen advies geven, op dit moment zou ik het absoluut weer opnieuw willen proberen (is nu ruim 2 maanden over) maar of het uiteindelijk ook zou werken, daar twijfel ik nu al over ... verwacht trouwens niet dat deze situatie bij mij zich ooit zal voordoen, ex is dermate koppig dat hij nooit zou toegeven dat hij zich heeft bedacht of dat hij spijt heeft, dan is hij nog liever ongelukkig denk ik.

Wens je veel sterkte, al typend kom ik eigenlijk toch uit op het volgen van mijn gevoel, en dat is keuze 1, zal nog even stemmen.

Optie 5...vertrouwen is er zeker niet meer. Je wilt tenslotte niet door hetzelfde persoon 2x gekwetst worden.