ik had mijn verhaal al globaal in een reactie gezet, maar wil het toch ook nog even zo kwijt.

om te beginnen moet ik eerlijk vertellen dat ik gescheiden ben omdat ik iemand anders was tegen gekomen.
mijn ex vrouw is daar toen achter gekomen en we hebben daar enkele serieuze gesprekken over gehad en zijn toen ook samen naar die andere vrouw toegegaan om erover te praten, want ik wilde hen allebei niet kwijt wat natuurlijk heel erg egoïstisch was. maar wat moest ik ,ik was op allebei verliefd en hield van hen alletwee.
na dat gesprek zijn mijn ex vrouw en ik weer naar huis gegaan en hebben in de auto natuurlijk veel gepraat.
mijn vrouw is toen tot de conclusie gekomen dat ze dat niet wilde en heeft de scheiding aangevraagd.
in die tussen tijd is ook mijn dochtertje geboren.
ondanks dit alles had ik toch contact gehouden met mijn vriendin omdat ik toch nog steeds van haar hield.
deze relatie hebben we toen voortgezet en hebben een leuke maar ook zeker voor mij een hele harde moeilijke en zware tijd gehad.
de relatie met mijn vriendin heeft bijna 3 jaar geduurd en ik ben ondanks alles nog meer van haar gaan houden, maar mijn ex bleef ook in mijn hoofd door spoken in het begin was het ook nog steeds de liefde voor haar maar dat werd steeds minder toen ze met de omgangsregeling van mijn dochtertje ging stunten.
zo was het een keer mijn weekend, en toen ik haar wilde gaan halen was mijn dochtertje ineens ziek geworden, en ze vond in het belang van het kind dat het beter was om haar thuis te houden. dus dat betekent voor mij dat ik haar dan 4 weken niet zie.
ik probeerde mijn ex steeds te bellen om te vragen hoe het met haar ging, maar er werd gewoon niet opgenomen.
op de vraag via sms, kreeg ik pas 2 dagen later een sms terug.

ik wist mezelf op deze manier geen raad ,en ook mijn vriendin vond het heel erg vervelend voor mij.
onbewust bouwde ik een flinke muur om me heen en liet daar zelfs mijn vriendin soms niet in toe.
ik werd steeds banger om het naar mijn zin te hebben met mijn vriendin en mijn dochtertje, omdat ik heel erg bang was voor de reactie van mijn ex.
zo was mijn vriendin eens cakejes aan het bakken met mijn dochter en dat was heel erg leuk om te zien want ze waren samen gek op elkaar.
maar in mijn hoofd was het weer een grote nachtmerrie door de gedachte over wat mijn dochtertje thuis zou gaan vertellen aan haar mammie. gek werd ik van de gedachte wat me nou weer stond te wachten.
hoelang zou ik mijn kind nu weer niet zien als ze thuis vertelde dat ze cakejes had gebakken met de vriendin van papa.
door deze gedachten heb ik vaak dom en impulsief gereageerd naar mijn vriendin toe, en dat uitte zich steeds in het verbreken van onze relatie van mijn kant ik denk tot zon 5 keer aan toe.

nu heb ik deze domme aktie voor het laatst herhaald in begin januari dit jaar.
in het begin hadden we nog wel contact maar op een gegeven moment werd dat steeds minder en zei ze me dat ze niet meer zou reageren op tel. en sms,en dan begint natuurlijk de echte ellende pas.
het is verschrikkelijk om niet meer gebeld te worden door de vrouw waar je heel veel van houdt, in het begin keek ik wel 200 keer op een dag op mijn tel om te kijken of ik een oproep had gemist of dat ik een sms had gehad, maar steeds niks.
ik heb in de tijd zonder haar heel erg veel nagedacht over het hoe en waarom onze relatie over is, en het heeft me echt wakker geschud ivm de gedachten aan en het rekening houden met mijn ex. ik ga nooit geen rekening meer houden met haar gedachten over mij en een evt relatie, want dat kan gewoon niet. oke ik heb een grove fout gemaakt maar ik verdien ook nog steeds een gelukkig leven, en zo kon het gewoon niet verder.

het is nu alweer bijna 3 mnd over en heb weinig tot niks van haar gehoord, maar het vreemde is dat onze vakantie foto's wel nog steeds op haar hyves staan, en dat terwijl ze ook nog regelmatig contact met mijn zus heeft via hyves.
wat kan ik hier nou uit opmaken, is het gewoon definitief over, of heeft ze gewoon veel tijd nodig om erover na te denken.
ik mis haar heel erg, en zou alles voor haar over hebben.
zal de tijd het leren?
er zal ook best wel weer een goede tijd komen, maar je moet er op kunnen wachten.

zo dat ben ik kwijt.

groetjes joster