Ik ben de spellekes zo beu, zo kotsbeu!!! 3 maanden verder en het is nog steeds trekken en duwen van zijn kant. De ene keer is hij lief en bezorgd en gaat een serieus gesprek aan, de andere keer kan hij het niet opbrengen zelfs maar 'hallo' te zeggen.
Hij zegt dat ik verder moet en telkens als ik verder ga en een goede periode heb is hij weer daar om te zeggen dat hij nog een gesprek wil, of koopt hij een verjaardagscadeau voor mijn zoon, of begint hij berichten te sturen. Hij wil een gesprek bij de therapeute en 'vergeet' vervolgens een afspraak te maken, 5dagen later belt hij om te vragen of ik die afspraak wil maken. Laat ik een week niks van me horen, is hij kwaad en krijg ik om 7u 's ochtends een lastig getinte sms waar ik niet op reageer, daarna draait hij 180° graden om en legt zijn ziel bloot. Als ik daar dan wel op reageer en 1 vraag stel, geeft hij weer niet thuis.

Wat wil hij nu van me? Laat me ofwel met rust of zijt ns eerlijk tegen uzelf en anderen. HIJ laat t niet los!! HIJ blijft steeds een weg zoeken om mij te contacteren!! HIJ geeft me het ene moment hoop om me dan weer af te knallen!!

Zijn respect voor me is me precies volledig verdwenen, ofwel kan hij het niet aan wat er gaande is en werkt dat dan maar op mij uit, de persoon die 7jaar t dichst bij hem stond. En hem kennende is dat laatste wel van toepassing.
Maar ik ben het o zo beu, als ik zeg dat hij me met rust moet laten ben ik ineens passief-agressief, als ik mij met mijn vrienden en leven bezighoud verschijnt hij overal, hij wil met ons mee op stap of komt naar het café waar vrienden en ik zitten, schuift mee aan tafel en vertrekt zonder een woord tegen iemand te zeggen omdat hij niet op zijn gemak is.

Wat wil hij in godsnaam van me?!?