Nou zo met die donkere dagen en mezelf maanden een beetje zielig te vinden toch eens proberen iets van me af te schrijven. In maart 2017 ging mijn relatie van 3,5jaar, ik was toendertijd door anti epiletica en mijn passieve houding best wel depressief geworden. Ben toen met 2 tassen kleren vertrokken, ik kon gewoon niet meer in dat appartement zijn en was totaal de weg kwijt. Toen ik weer bij mams en paps was wilde ik zsm weg (slechte jeugd, mishandeling, alcoholisme) Ik kon toendertijd nergens terecht want had veel 'foute' vrienden laten vallen en was jaren uit oss geweest. Ben toen meteen als een idioot gaan werken 70uur pw terwijl ik ong 5 epileptische aanvallen per dag had. Dit was uiteraard niet te doen maar ik had mijn ex wat te bewijzen. Lange tijd nog veel en intensief contact gehad maar in juni 2017 alles afgekapt.. Toen in juli kreeg ik een jank telefoontje dat ik de enige was die.. Blabla.. Ik zei toen kom maar naar mijn werk dan neem ik de middag vrij en praten we eens rustig.. Ik werkte toen aan een grote tuin bij een kerk en schrok heel erg. Daar stond een zielig hoopje met tranen op de wangen te wachten, lang verhaal kort goed gepraat en ben meegegaan naar mijn oude woning en heel het weekend gebleven. We hadden een erg leuke tijd ik was stabiel qua aanvallen en werkte, eigenlijk had ik alles veranderd waardoor het uit was gegaan. Toch was ik niet helemaal zeker en ben er achter gekomen dat de dag dat ze jankend bij mijn werk stond ze van een of andere knaap te horen had gekregen dat ze alleen maar goed was om te neuken en z'n voeten te doen... Ik flipte hem helemaal uit (medicatie) en ben toen weer weg gegaan.. Naja het ging maanden goed had weer een eigen huis spullen en alles liep prima in m'n leventje had weer goeie zin en m'n epilepsie was stabiel. Verder geen vrouwen ik wilde eerst zelf alles op de rit hebben en dan weer eens aan een relatie denken. Toen op 21 februari 2018 kreeg ik snacht een berichtje, dat ze toch is gaan denken enz.. Kanttekening ik was al die tijd nog verliefd op haar. Dus weer afgesproken, ik vroeg nog vantevoren weet wel wat je doet etc.. Ja was het antwoord.. Nou ik kon m'n. Geluk niet op, het was ook erg gezellig en leuk, voelde wederzijds ook erg goed.. Had m'n leven op orde, leuk werk en m'n lieve K waar ik altijd veel van gehouden heb weer bij mij. Tot ik na een werkdag van 13uur met 90 km tegen een boom ben gereden(ik mag ondanks epilepsie rijden) de airbag was eruit en ik lag finaal in de prak. Ribben gebroken neus noem het maar op. Heb 2uur bewusteloos gelegen brandweer moest mij eruit knippen en werd op de i.c. Wakker.. Toen ik naar huis mocht was ze 3 dagen bij mij gebleven om mij te verzorgen(verder, geen contact met fam of oude vrienden) daar was ik haar ook heel dankbaar voor.. Toen ze weer naar huis ging lag ik dus kapot op de bank mezelf vol met morfine te stoppen en toen brak ik mentaal. Had gvd zo erg m'n best gedaan en was ook echt oprecht gelukkig met mezelf en toch moest er weer iets tussen komen (ongeluk) toen ben ik 4dagen na het ongeluk s avond helemaal doorgedraaid door de schock, zelfmedelijden, morfine/anti epiletica en gewoon heel die Kut situatie.. Het voelde echt alsof alles mij tegen zat en vroeg of ze langs wilde komen(nee kon niet) .. Toen heb ik een zware overdosis morfine, coke(oude verslaving waar ik jaren vanaf was) en anti epileptica gepakt. Met drank weggedrukt en maar wachten tot ik ging.. Heb nog een kwaad telefoontje gepleegd gezegd dat ik van dr hield of zoiets en dat ze een vieze h**r was.. kan het me niet goed herinneren.. Dus ik gleed lekker weg en opeens stonden er 2 agenten in m'n woonkamer en een ambulance voor m'n deur.. Ik helemaal in paniek en was klaarwakker en ben gaan knokken met die agenten (morfine en coke verdoofde m'n breuken) maar uiteindelijk in de boeien en naar het ziekenhuis... M'n maag leeggepomt en met dormicum plat gespoten... Mocht uiteindelijk naar huis.. Ben 8maanden verder, nog steeds aan het revalideren. Heb een hondje gekocht dat is m'n beste maatje. Voel me verder prima ( ben goed bezig.)maar wel erg alleen... Sindsdien ook geen contact meer gehad. Terwijl ik graag wilde uitleggen hoe het kwam dat ik reageerde... Naja ik zit dus vast zei allang weer verder.. Maar eerst kan ik voor de 2de x in 2jaar weer vanaf 0 beginnen ben nog aan het revalideren oja kwamen bij een mri, per toeval na ongeluk achter dat ik een tumor. In m'n nier heb... That's life... Maar ik red mezelf wel... iig bedankt dat ik m'n verhaal mag doen gr. S