Hoi iedereen,

zaterdag ging ik uit.. Hoewel ik me rot heb geamuseerd ben ik ook het ene en het andere te weten gekomen..

In mijn vorige blog konden jullie lezen dat ik op de voorlaatste fuif aandacht kreeg van één van de vrienden van mijn ex. Nummers uitgewisseld ed. Mijn ex bleef maar naar ons kijken, alsof die jaloers was.. Mijn beste vriendin dacht dit ook. Had enkele dagen ge-sms't met die jongen, maar het contact viel al snel in stiltes van zijn kant. Had het beslist zo te laten tot ik ontdekte dat mijn ex samen met die jongen en nog een paar is gaan paintballen. En dus daarna is die stilte gevallen.. Dacht dat m'n ex er dus voor iets tussen zat, dat mijn ex over ons verleden is begonnen tegen hem en dat die daardoor geen contact meer met me opnam. Zaterdag (na bijna 2 weken stilte) was die jongen er terug, negeerde me compleet. Heb hem dan ook eigenlijk straal genegeerd. Kwam ik later van een vriendin te weten van iemand dat die jongen helemaal niet in me was geïnteresseerd. Op die ene fuif waar die dus "interesse" voor me toonde, bleek niet meer te zijn dan een combinatie van drank + iemand dat er op dat moment wat goed uitzag om tegen te praten.. De dag daarna wist hij nog redelijk wat hij gedaan had, hij bleef nog even met me sms'en omdat hij me blijkbaar gewoon niet durfde zeggen dat die dus niet in me geïnteresseerd was en dat het dus gewoon de drank was. Hij was dus gewoon te laf om te zeggen waar het op stond en hield me nog enkele dagen aan het lijntje met zijn sms'jes..

Mijn ex was zaterdag ook van de partij, aangezien het zijn jeugdbeweging was die de fuif hield. Hij had verschillende shiften te doen (zoals inkomstkaartjes, achter de bar staan, bonnetjes uitdelen, etc.).. Op sommige momenten had die vrij. Ik was volledig aan het losgaan, achter mij stond die te praten met een vriendin van me. Vroeg die haar tot hoe laat ze ging blijven. Zij was nog niet zeker. Toen vroeg die aan mij tot hoe laat ik ging blijven. Ik zei tot 2u.. Ik danste verder.. Zat die voor mij het ene meisje na het andere tegen zich aan te trekken, werd die omgeven door een zwerm meisjes.. Werd er even niet goed van. Combinatie van enorme warmte door al het volk, het volledig losgaan op de muziek, de spots die intens werden gebruikt (word ik vaak zeer draaierig van), mijn ex die omgeven werd door meisjes en waar die dus ook van genoot. Voelde ineens of ik door mijn benen ging zakken, ging flauwvallen. Ineens stonden er een paar vriendinnen rond mij om te vragen of het wel goed met me ging, blijkbaar zag ik er wat witjes uit. Had hen gezegd dat ik even naar buiten wou gaan, maar alleen. Ik wou even alleen zijn. Ze hebben me eventjes alleen gelaten, op voorwaarde dat ik niet te ver naar buiten ging en tussen het volk buiten bleef staan. Zo gezegd, zo gedaan. Was ondertussen met een vriendin binnen aan het sms'en. Zei haar wat er scheelde, dus ook met m'n ex (zij heeft het nooit gehad voor mijn ex).. Ze stuurde me terug: Die gast is geen seconde meer waard van je tijd, jij verdient zoveel beter dan dit.. Uiteindelijk ging het alweer wat beter, ik terug naar binnen. Mijn ex was ondertussen weg, bezig met zijn volgende shift. Ik ging volledig er terug tegenaan, opgaan in de muziek.. Veel te snel was het 2u. Had niet echt veel kans om mijn vrienden dag te zeggen, was ondertussen buiten iemand gaan afzetten terwijl ook mijn lift ineens voor de deur stond. Had sommigen die binnen stonden dan ook laten weten dat ik ineens door moest en geen dag meer kon komen zeggen.
Bij de vorige fuif had ik mijn ex ge-sms't dat ik het een leuke avond vond, maar geen reactie. Zou ik het deze keer proberen? Hij had me toch gevraagd tot hoe laat ik zou blijven, dus waarom niet? Heb hem gestuurd: Zou je niet meer gevonden hebben tussen al dat volk, ik ben door, was een leuk feestje x ... Vijf minuutjes later kreeg ik een sms van hem.. Even maakte mijn hart ongewild en onverwacht toch een klein sprongetje.. Ik deed zijn sms open en er stond niets meer dan: Ik sta aan de bar, sorry herken je nummer niet.
Hoe onverwacht mijn hart een seconde ervoor een klein sprongetje maakte, zo bleef het op dat moment een seconde stilstaan. Had de sms 2x moeten lezen voor ik effectief doorhad dat die mijn gsm-nummer niet meer in zijn mobiel had staan en dus ook niet wist dat ik het was.. Wist niet wat er op te antwoorden en liet het even bezinken. Terug vijf minuten later kreeg ik terug een sms van hem: Sorry, GSM herkent je nummer niet. Ik wist echt niet wat te antwoorden. Eénmaal thuis besloot ik even mijn gsm aan de kant te leggen en mijn make-up af te doen om naar bed te gaan. Ik ging naar mijn kamer, geen sms'en meer.. Stuurde hem terug: Ik was al door toen ik je sms'te, btw. Het is Keelia, maar blijkbaar maakt dat dus niet zoveel meer uit.. Op die sms heb ik geen antwoord meer gekregen. Had nog even gewacht voor te slapen, maar uiteindelijk overwon de vermoeidheid en viel ik in een diepe, maar verwarrende slaap.

Gisteren nog even met die ene vriendin die het niet voor m'n ex heeft nog zitten praten over die 2 sms'en van mijn ex. Ze maakte haar er kwaad in omdat hij bij de vorige fuif tegen haar zielig deed over mij. Elke keer die mijn naam zei tegen haar blijkbaar een puppyblik in zijn ogen had om te zeggen: Ik mis haar, heb medelijden met mij. Tegen een andere vriendin is die blijkbaar twee maand geleden gaan zeggen dat die nog elke dag aan me denkt. Het schoot dus ook in die ene vriendin haar verkeerde keelgat dat die me dus had gestuurd dat die m'n nummer niet meer herkende.. Dat vind ik ook één van de ergere dingen die hij doet. Hij is vriendelijk in mijn gezicht, waar de rest bij is, waardoor ik dus denk: We kunnen terug normaal doen tegen elkaar. Dan stuur ik hem een kleinigheid, maar krijg er geen reactie op.. En dan gaat die bij m'n vriendinnen gaan zielig doen, zielig naar me kijken, zeggen dat die me mist.. Hij zegt tegen mij A, maar zijn acties spreken B, en van de rest hoor ik C ...

De verwarring is me te groot.. Is dit de persoon waarmee ik 8 jaar mee bevriend ben geweest? Is dit de persoon die hij altijd is geweest? Zie ik nu pas zijn echte aard? Of is die na onze breuk zo enorm veranderd dat ik hem gewoon niet meer herken? Dat ik hem ook niet meer wil kennen.. Of is die 8 jaar één grote leugen en één brok naïviteit geweest en was ik niet voor hem wat hij voor mij wel was?

Ik kan het gewoon niet meer om zelfs nog iets van vriendelijkheid naar hem toe te geven. Het interesseert me echt geen bal meer hoe die zich voelt bij me, wat die nog voelt voor me, als die nota bene nog maar iets voelt naar mijn kant toe.. Dit voelt zelfs nog meer verraden aan dan de verdomde stoot die hij 2 jaar geleden bij me heeft uitgehaald.

Godverdomse klootzak...