Sorry dat ik er maar weinig ben, ik ga op heel veel vlakken door een moeilijke periode.

De laatste tijd realiseer ik me, dat ik altijd maar voor anderen klaarstond en voor anderen leefde. Ik hielp, gaf advies etc. Daartegenover werd ik vaak slecht behandeld of als ik iets nodig had waren ze er niet voor mij. Niet iedereen, er zijn echt ook mensen die me waarderen, en me geven wat ik nodig heb.

Ik ben handig voor velen en ik laat me waarschijnlijk ook wel gebruiken, voel me vaak afgewezen in the end. Voor een deel zit dit ook in de thuis situatie, je ouders nemen dingen mee van hun jeugd en geven die onbewust door. Maar voor nu reist de grote vraag: "Waardeer ik mezelf? Heb ik gedaan wat ik wilde met mijn leven? " Nee, dus.

Ergens wil ik teveel en ergens moet dat kunnen toch?
Nooit heb ik zoveel behoefte gehad om met rust gelaten te willen worden, ik kan niet non stop de psycholoog zijn voor iedereen en alles met problemen, als ik vergeten wordt. Ik heb zelden iemand ontmoet, die mij eens over mijn drempel en valkuilen heen kon schoppen. Ik weet je moet het zelf doen, maar een ander kan je triggeren.

Van de week zei een goede vriend, dat hij door mij weer leerde leven en kracht uit me putte, hij wilde dat ik daarin een stap verder ging. Hij wilde dat ik hem zou helpen met de adviezen die ik hem gaf omdat hij erin geloofd dat ze werken. Voor het eerst zei ik nee, dat kan en wil ik niet. Ik kan het opbrengen met je te praten, maar ik kan niet voor jou je leven gaan leiden en je zo intensief helpen, zoek aub een psycholoog of maatschappelijk werker die daarvoor geleerd heeft en wiens dagtaak dat is.

Ik moet me nu op mezelf concentreren en niet meer te veel willen redden. Het kost me al genoeg energie om de rust te vinden om dat ook te kunnen.

En mijn ex, ja ik zie hem nog, hij doet liever tegen me, liever dan ooit. Ik merk ook dat ik niet meer naar haar vraag of niet meer vraag of hij gelukkig is, want ik denk dat ik hem kan lezen en schrijven, een moeilijke man dat wel, maar een die ik lees.

Of zij gelukkig wordt met hem, ik denk het niet, zeker als ze op mij lijkt. Hij heeft een heel lieve verzorgende kant maar ook een heel egoistisch cynische kant. Hij is zo vaak beneveld dat hij nooit echt voor iemand gaat, dus ook zij zal leegte voelen, en dat is misschien wel haar verdiende loon. Misschien is het zo dat je krijgt wat je zaait en in mijn geval laat het maar komen.

Eeffie