Mijn gevoelens nemen een beetje een loopje met me.
We zijn nu 2 maanden verder en het is.....rustig thuis.
Soms lijkt het of er niets aan de hand is.
Voor de mensen die later ingeschakeld hebben, ik ga van mijn vriendin af na 17 jaar.
We wonen nog samen, delen hetzelfde bed en hebben 2 kinderen.
Ik heb urgentie aangevraagd en zit te wachten tot ik mijn eigen stekkie heb waar ik als co-ouder een nieuw leven kan starten.
Na een ontzettende bonje gaf zij aan te stoppen, en ik heb daarin toegestemd.
Maar iig is het na weken van stress rustig in huis.
Terugkomende op mijn gevoelens..... we maken weer grapjes tegen elkaar, praten weer met elkaar, en doen zelfs weer dingen met elkaar.
Dit allemaal onder het motto....voor de kinderen.
Maar af en toe kijkt ze me aan en dan denk ik je wil meer dan dit.
Misschien dat ik het helemaal verkeerd begrijp.
Maar ze kan weer net zo gemakkelijk omslaan naar de ijskoude heks die ze de laatste jaren eigenlijk was.
Daarom nemen mijn gevoelens een loopje met mij.
Ik wil gewoon van haar af... maar door de kinderen gaat me dat nooit lukken.
Ik heb al vaak tegen haar gezegd dat ik eerst van haar los moet komen.
Maar zoals het gaat worden mijn gevoelens voor haar alleen maar sterker en sterker.

Dit wilde ik even met jullie delen.

Groetjes en a hug voor jullie allen.

Oeleke