Soms zie ik de toekomst weer rooskleurig in, maar soms zou ik niet meer wakker willen worden om alle pijn en verdriet uit te kunnen schakelen.
Ik ga verhuizen omdat ik een fijner huis gevonden heb of is het om weer op de vlucht te slaan voor mijn gevoel?? Soms denk ik dat ik maar ver weg in het buitenland ga wonen dan zitten er duizenden kilometers tussen hem en mij en kan hij mij vast niet meer raken door aan hem te denken. Soms ben ik zo moe van het missen en denken dat ik eventjes verdoofd ben en dan lijkt het of de pijn minder is, maar niets is minder waar en haal dat weer twee keer zo snel in. Soms kan ik je nog zo goed voor mij halen, ieder rimpeltje en trekjes zie ik dan voor mij, maar soms voel ik paniek omdat ik aan het vergeten ben en dan wordt ik bang. Soms ben jij nog steeds mijn hele wereld en ik mis je zo verschrikkelijk, maar ook soms ben ik zo bang voor jouw worden en nog altijd die leugens dat ik je nooit meer wil zien. Met loden schoenen wacht ik nog steeds de brief van de rechtbank af, die ons dan voor altijd gescheiden zal hebben. Dan draag ik zelfs na 24 jaar jouw naam niet meer, soms als ik daar aan denk dan voel ik me verslagen en verschrikkelijk eenzaam. Soms.. Soms wil ik niet meer verder, Soms... zie ik zelfs geen uit weg meer Soms....