Zoals je het omschrijft is er inderdaad weinig tot geen echte ondersteuning voor je, dit is een lastig iets, en (ik haat dit woord, maar weet geen betere) herken ik dit probleem helaas te goed.

Het in contact zijn met mensen (face to face) is vaak een waardevolle en belangrijke manier van communiceren, waarbij je de meer zuivere emoties kunt delen.
Het probleem waar ik toch wel tegenaan loop in het algemeen is dat de mensen (te)veel met hun eigen (levens)verhaal bezig zijn.

En terwijl jij je ziel en zaligheid blootlegt, 'merk' je dat de denkpatronen van de anderen voelbaar en waarneembaar een andere richting opgaan, goed luisteren lijkt ook wel een uitstervend iets te zijn.

Als intelligente species is dit een groot verlies, hetzelfde geld voor geschreven teksten, het is vaak zo lastig het op de juiste manier te ‘zien’ of te lezen.
Omdat we geneigd zijn alleen de kernwoorden te vinden, en daarop te gaan reageren, of dit al dan niet vanuit emotie gebeurt, is een ander verhaal.
Vaak word hierdoor de essentie van het verhaal gemist, ook in de communicatie.

Jij hebt in ieder geval (zoals je zelf omschrijft) de kunst van luisteren goed onder knie, en vanuit deze invalshoek, zou je misschien je vriendin eens kunnen wijzen op haar onvermogen in deze, niet als vingerwijzing, maar als advies.
Als ze beter leert luisteren, zal ze ook beter kunnen gaan ervaren, dus helpt ze zichzelf hier ook weer in, en jij hebt een ‘echte’ luisteraar.
Zomaar een ideetje.

Dat je het mist, daar kan ik me helemaal in vinden…the prèoccupied mind van mensen maakt het lastig nog fatsoenlijk te praten.
Een (used to be) goede vriend van mij vertelde mij laatst dat het praten over mijn liefdesverdriet eigenlijk niet meer nodig was, omdat het nu eenmaal uit is…
Zegt dat iets over mijn verdriet, en de behoefte om het te kunnen spuien, of over zijn capaciteit tot empathie en vriendschap?

Het is vervelend niet te worden gehoord, dan bedoel ik ook echt gehoord, gelukkig hebben we hier veel oren

Misschien helemaal in de luisterfunctie van mij uit , maar ik begrijp wel exact wat je bedoelt, en waar je staat in deze.

Citaat *** Ik heb mezelf geaccepteerd door in de spiegel te kijken, wat een zeer moeilijk proces was. Ik heb zelfs een tijd gehad dat ik letterlijk niet in de spiegel kon kijken omdat ik verafschuwt was van wat ik zag. Nu ben ik blij met wie ik ben, zeer blij zelfs. Maar ik blijf een mens die zowel positieve als negatieve gevoelens voelt, en die nood heeft aan iemand waar ik m’n verhaal bij kwijt kan. ***

Dit is een mooie en sterke voorruit gang, vooral als je beseft dat je nog relatief jong bent, je schrijft als volwaardig volwassene en dit bewonder ik, je teksten zijn helder en laten weinig vragen open.

Dit is hopelijk een hart onder de riem voor je, en geenzins beledigend bedoelt..

Jester. ( luisteraar )