Het is weeral een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven...
Dit komt vooral omdat ik het gevoel heb (men vrienden zeggen het ook) dat het stukken beter met me gaat.
Ik ga elke week uit, leer nieuwe mensen kennen, ik amuseer me met men vrienden...

Ik kan eindelijk, na 3maanden, me terug echt gelukkig voelen op sommige momenten... Er zijn natuurlijk nog momenten dat ik aan de tijd dat we samen waren denk...beetje normaal lijkt me... Maar het is vooral een verandering in 'hoe' ik erop terug kijk. Ik idealiseer haar misschien nog teveel maar ik kan zonder al te veel emoties, rationeel terugkijken op onze jaren samen... Terugkijken naar al die mooie momenten die we hebben meegemaakt, en ook naar de slechte momenten, de momenten van ruzie, verdriet, pijn zonder al te veel wrok naar mezelf toe, maar ook naar haar toe (de wraakgevoelens zijn weg)...

Ik heb haar sinds 3januari niet meer gesproken of gezien, maar hoor er wel af en toe iets over. Zeker de eerste weken (eigenlijk tot enkele dagen nadat ik hoorde dat ze iemand anders heeft) na die laatste moment die we hadden, wilde ik echt nog nieuws over haar horen ookal deed het me pijn...
Maar nu, waarom zou ik mij nog druk moeten maken in haar...me druk maken in iemand die mij niet meer in haar leven wil ?! Nu zeg ik gewoon tegen men vrienden dat ik gewoon geen nieuws meer hoef over haar...
Ik heb men eigen leven om me druk over te maken en om aan te werken!
Ik kan eindelijk eens aan mezelf denken en werken... Dat is ook wat ik de voorbije tijd heb gedaan en waar ik nu mee bezig ben (en van plan om het in de toekomst te blijven doen)...

De leegte die ze heeft achtergelaten die geraakt stilletjes aan gevuld. En niet door een ander meisje, maar door mezelf. Ik had voor ogen (en da lijkt me nu nog het beste) om mezelf eerst terug gelukkig te maken, die leegte op te vullen vooraleer ik me terug kon openstellen voor een ander meisje...en dat lijkt me te lukken!
Ik heb nieuwe vrienden gemaakt ( die ik niet kende toen ik samen was met haar), ik speel gitaar, ik ga sporten( lopen, fitness-oefeningen,...) ik ga naar Rock Werchter, ik ga kamperen met wat vrienden...

Ik ben me er zeker van bewust dat er nog moeilijke momenten gaan komen, zoals de moment dat ik haar terug ga zien (wanneer? geen idee...) of terug met haar in contact zal komen (wees gerust, ik zoek geen contact met haar! Ze heeft het duidelijk gemaakt dat ze mij niet meer in haar leven wil(de?)... als ze me terug wil zien zal ze mij wel weten te vinden zeker? Maar ik weet niet of ik haar dan wel wil zien, niet na wat ze heeft gedaan... Ik zie haar nog graag, enorm graag, maar dat gevoel van ' houden van' dat is er niet echt meer denk ik... Mocht ze op een gegeven moment me terug willen, dat ze mij toch niet kan missen, ik zal haar zeker niet direct in haar armen vliegen!

Ik heb uit onze relatie enorm veel dingen geleerd... Ik was niet gelukkig met mezelf en dan kan je heel moeilijk iemand anders echt gelukkig maken... Ik heb er de tijd voor genomen om er verdrietig over te zijn, om mijn emoties te laten gaan, om het te 'verwerken' ( want zonder die fase geraak je er nooit over)...maar die periode is afgesloten... De dingen die ik fout heb gedaan , daar werk ik aan en die zal ik in de toekomst niet meer maken!

Ik mis haar, ik mis haar warmte & haar liefde... haar familie ( die zo goed zijn geweest voor mij), het hondje, onze reizen samen... maar k heb afscheid genomen van haar (sometimes goodbye's the only way)... Ik ga verder met men eigen leven en ik voel me terug gelukkig (ookal zijn er nog tegenslagen van ander aard), ik heb men zelfvertrouwen teruggewonnen ! Ik maak nieuwe vrienden, leer nieuwe meisjes kennen en wie zegt dat daar niet een meisje tussenzit dat ik even graag zal zien? Waar ik ooit zoveel mooie momenten mee zal meemaken? Wie ik zoveel liefde kan geven als ik aan haar gaf?

(Ik zal haar nooit vergeten hoor... ik heb enorm van haar gehouden en zei ook van mij, daar ben ik zeker van... dat mag ik nooit vergeten, dat de liefde die we toen voor elkaar voelden echt was... maar ik heb er afscheid van genomen...)

Pfjeew, wat heb ik lang gedacht dat ik deze moment nooit zou meemaken...maar toch ben ik er geraakt! En wat voelt het goed

Ik ga maar eens slapen, morgen een interessant vak dat ik eigenlijk niet mag missen
Dus slaapwel !

Ciaoo,
TH