Heel toevallig heb ik net wel een soort "afscheidsgesprek" gehad, daar heb ik ook wel op aan moeten dringen, voor mij was het juist bedoeld om daarna het contact volledig te verbreken voor een aantal maanden, zie ook mijn blogs van deze week.

Mijn verhaal is anders, maar wel herkenbaar is jouw wens tot een persoonlijke afsluiting, dat had ik ook heel erg. Ook ik heb hem een aantal lange mails gestuurd, zowel in het begin van de breuk als de laatste dagen, toen ik ontdekte dat hij een nieuwe vriendin had. Deze waren soms heel begrijpend, soms heel boos maar ik kon daardoor mijn emoties kwijt. Er is echter zelden een reactie op gekomen, en dan meestal een die ik niet wilde.

Ik ben de laatste dagen tot de conclusie gekomen dat mijn ex zo slecht kan praten en al helemaal zijn gevoelens/emoties niet kan uiten, dat ik ook niet meer hoef te verwachten. Ik ben altijd al de schrijver geweest, en kan me beter uiten op papier dan in een gesprek, hoewel dat laatste in de loop der jaren sterk verbeterd is.

Mijn ex kan geen van beide, en ik heb besloten me daar maar bij neer te leggen, en me te richten op mezelf. Het is heel moeilijk, want je gaat al snel dingen invullen voor de ander, als diegene zelf nergens mee komt, en daarmee kun je jezelf aardig gek maken, weet ik uit ervaring.

Ik kan je dan ook geen echte tips geven, alleen mijn ervaring delen, maar ik denk dat het heel goed kan dat hij zelf niet met zijn emoties overweg kan en boosheid is dan vaak het makkelijkst. Ik herken dat ook wel bij mijn ex, hij zoekt constant naar redenen bij mij om maar niet zelf verantwoordelijk te zijn voor zijn daden, en ergens weet hij wel dat zijn manier fout was maar dat wil hij niet toegeven, niet aan mij en niet aan zichzelf, hij beseft dat waarschijnlijk zelf niet eens. Als je hem daarop probeert aan te spreken, wordt hij boos.

Ik ben het wel met je eens dat een dergelijk afscheid snel moet, er is niets zo zwaar als wachten, je voelt je dan aan hem overgeleverd. Volgens mij kun je best vragen om een afspraak op korte termijn, verwacht er echter niet te veel van want ook voor mij liepen de meeste gesprekken uit op een teleurstelling en meer pijn door (het ontbreken van) zijn reactie.

Wens je sterkte, ik hoop dat je hier wat aan hebt. Liefs, Vincie.

Vincie, wat jij zegt denk ik eerlijk gezegd ook. Hij kan gewoon niet anders. Ik denk dat hij ook echt probeert los te komen van mij, echt probeert te 'breken' (5 jaar is natuurlijk niet niks). Helemaal geen contact meer, en dus ook geen mails versturen horen daar wat hem betreft waarschijnlijk ook bij. Het is voor mij gewoon heel moeilijk om na 5 jaar totaal geen contact meer te hebben en niet eens een reactie te krijgen op iets wat recht uit mijn hart kwam.

Wat het afspreken betreft. Ja, ik wil het liever snel...we zijn ook al weer bijna 2 maanden uit elkaar. Ik denk dat hij het steeds uit stelt voor zichzelf. Aan de ene kant haal ik er hoop uit: misschien is hij er toch ook nog niet aan toe om er daadwerkelijk een eind aan te breien. Of het is voor hem gewoonweg te confronterend. Maar het wachten is inderdaad vreselijk....
Ik denk dat ik nog een week wacht en dan ga ik toch maar vragen of we binnenkort kunnen afspreken.

Vind het wel heel pijnlijk dat hij zich totaal niet in mij kan inleven. Dat ik nu aan het wachten ben bijvoorbeeld. Hij denkt alleen maar aan zichzelf. Zijn sms bevatte ook letterlijk de woorden: 'ik laat je wel weten wanneer we een keer kunnen afspreken'. Ik denk dat hij dit doet omdat hij aangaf dat hij vond dat ik onze relatie altijd te sterk de boventoon voerde. Dat was hij zat. Het lijkt wel of hij me nu op m'n nummer moet zetten ofzo. Maar voor mij voelt dat alleen maar als een trap na krijgen. Maar ja....bedankt voor jullie reacties!