Zoals jullie hebben gelezen ben ik ingeruild voor een ander (zie verhaal "moeilijk" van 1 juli). Iets wat me ontzettend steekt. Overigens nogmaals bedankt voor reacties. Ik waardeer het feit dat jullie meeleven. Dit is een fantastische site vind ik.

Na het gesprek van ongeveer twee weken geleden hebben we nog ge smst (zij als eerste): Zij "Hoi Niels. Weet dat dit moeilijke dagen voor je zijn en wilde toch even laten weten dat ik hoop dat alles goed met je gaat en ik je alle geluk gun". Hierop heb ik gereageerd: "Hoi L. Bedankt voor lieve berichtje. Mis je nog wel. Maak geen zorgen. Heb veel goede mensen om me heen en doe veel leuke dingen. Vanuit mijn hart hoop ik dat jij het goed maakt en gun jou, zoals jij als persoonlijkheid bent en ontwikkelt, veel geluk. Liefs Niels". Dit vind ik best een taaie situatie. Haar geluk wensen terwijl ze me zo veel verdriet aandoet. Toch gun ik het haar wel, in de weet dat we toch een mooie tijd hebben gehad en zij wel altijd heel lief is geweest (excl haar nadelen). Ik heb toch ergens het idee dat het nog goed kan komen. Ik probeer nu rekening te houden met het feit dat die kans aanwezig is en probeer er niet op te hopen. Tenslotte deelt zij nu met een ander het bed; iets wat ik zeker niet moet vergeten!!! Dit roept af en toe ook nog woede op.

Mijn trots begint weer langzaam aan te groeien. Het is nu twaalf weken geleden dat het uit is gegaan. Ik ben nu weer aan het tennissen (iets waar ik 10 jaar geleden mee gestopt ben en altijd heel leuk heb gevonden). We zijn met 15 man lid geworden van de tennisvereniging. Het zijn allemaal jongens die ik uit mijn studententijd ken. Echter heb ik met de meesten een tamelijk oppervlakkige band en verschillen we onderling nogal wat van leeftijd. één iemand heeft al een kind, de ander een mooi huis etc.! De leeftijd ligt denk ik gemiddeld rond de 27(ik ben 24). Sommige kan ik het goed mee vinden, de ander wat minder. Een enkeling is van mijn leeftijd. Dit houd je natuurlijk altijd in een groep naar mijn idee. Toch zal ik mezelf sterk moeten voelen onder de anderen en niet onzeker zijn. Ik had namelijk altijd een slimme en sterke meid achter me staan, waar ik een gezamenlijke identiteit mee op had gebouwd. Dit mis ik dus nog regelmatig, tevens het daarbij horende leventje (weekenden opvullen; naar ouders etc.). Het gevoel in mijn maag steekt ook nog regelmatig op (een soort gevoel dat je ook hebt als je angstig bent; menigeen wel bekend neem ik aan). Een shit gevoel waar ik snel vanaf hoop te zijn. Dit was in het begin vrijwel continue. Nu zijn het vlagen. Ik maak dus zeker vorderingen. Tevens kunnen mijn gedachten ook vooruit gaan nu en niet alleen maar terug!

Daarnaast ben ik ook bij een fittness club gegaan. Hier ga ik zo nu en dan spinnen en aan de apparaten hangen. Ook zwemmen en sauna etc. Heerlijk ontspannen hoor! Kan ik iedereen aanraden. Spinning doet een vriendinnetje die ik heb leren kennen via een vriend van mij regelmatig aan mee (maar wordt niks tussen ons hoor...haha). Dit is natuurlijk wel gezellig. Verder is en blijft het hard werken. In de weekenden heb ik momenten van alleen zijn. Dit vind ik wel shit. Je moet dan zelf in je eentje de tijd opvullen. Ik ga dan soms naar de fittness , lees wat, ga naar mijn moeder ofzoiets dergelijks. Mijn stiefpa heeft een appartementje in Scheveningen met uitzicht op zee. Hier kan je natuurlijk ook heerlijk ontspannen. Echter alleen blijft alleen. Dit soort dingen deed ik altijd met mijn ex vriendin. Ik heb ook wel stapkameraden. Ik heb dus genoeg activiteiten. Maar toch heb je ineens momenten dat je alleen bent. Dat is echt wennen moet ik zeggen. Nadat je gewend was alles samen te doen is dit toch ook moeilijk vind ik, zeker als je andere stelletjes samen ziet.

Zoals uit mijn verhaal blijkt, ben ik echt mijn leven weer aan het opbouwen. Ik moet zeggen dat dit me af en toe zwaar valt. Na een relatie weer opnieuw beginnen. Toch krijg ik steeds meer het idee dat ik goed bezig ben met mijn leven in eigen hand nemen; volwassener worden. Het is ook goed voor mezelf. Niet alles samen doen (met die slimme meid), maar zelf goed bezig zijn en niet bang zijn voor de vrijheid. Hier goed mee om kunnen en willen gaan. De wond is nu aan het helen. Ik voel het. De tijd heelt alle wonden! Iets wat vaker op deze site terugkomt.

Ik vind het leuk en leerzaam om ervaringen uit te wisselen met mensen hier over hoe verder te gaan na een relatie, waarin je toch op een intensieve manier samen bent geweest. Wel diepgaand allemaal he! maar zoals ik in het begin van mijn verhaal al aangaf: ik vind het een fantastische site!

Niels