Vorige week belde mijn ex me op. Het spijt hem zo, hij wil me niet kwijt, hij denkt hele dagen aan me en mist me enorm. Dit telefoontje was zo emotioneel voor mij. Ik ben er echt door van slag geweest. Ik heb opgehangen en hem beloofd later in de week terug te bellen. Iedere dag zat ik in een tweestrijd....aan de ene kant zo graag zijn stem willen horen en willen horen dat hij mij niet vergeten is, aan de andere kant zo bang te gaan twijfelen, zo bang dat mijn gevoel het verstand overruled, bang om weer dagen/weken treurig te zijn.

Tijdens het weekendje weg heb ik me afwisselend eenzaam en erg happy gevoeld...rare gewaarwoording. Ik was met mijn grote passie; fotografie bezig wat er voor zorgde dat ik me top voelde maar ook moest ik veel aan hem denken en voelde ik me best eenzaam. Achteraf gezien had ik misschien toch beter een vriendin mee kunnen nemen. In je uppie in een tentje terwijl het koud is was toch minder leuk dan ik dacht ; )

Wel heel veel nagedacht van het weekend en besloten dat er helemaal geen contact meer moet zijn tussen mij en mijn ex. Het maakt me enkel maar verdrietig en gooit iedere keer alles wat ik opgebouwd had weer door de war. Ik heb geen vertrouwen meer in een relatie tussen ons en in vriendschap tussen exxen geloof ik zeker niet dus waarom zouden we nog contact moeten hebben? het levert mij niks op.

Gisteren heb ik hem daarom gesmst. 'Hey ... sorry dat ik je nog steeds niet teruggebeld heb, maar ik kan het niet aan. Ik voel me steeds zo verdrietig als we elkaar spreken. Ik heb zoveel vragen en jij kunt die niet beantwoorden. Ik verval in verwijten, jij in excuses waar ik niks mee kan. Het levert enkel verdriet op. Op dit moment kan ik geen contact meer met jou hebben, wie weet in een later stadium'

Dat over dat later stadium heb ik er maar ingezet zodat ik me niet al te schuldig voel mocht ik hem over een paar weken/maanden op een zwak moment toch nog contacteren, ff mezelf indekken ; )

Het was lastig om te sturen, maar denk dat het goed geweest is. Voel me best wel opgelucht.
Wel merk ik dat ik dit nu aan kan omdat ik nu lol heb met een andere man. Niks serieus maar zijn aandacht doet me goed en maakt me ietsje sterker en minder eenzaam. Het is wel beangstigend om te bedenken dat ik me daardoor wellicht nepsterk nu voel en dat het allemaal zeer teer is. Komende tijd dus even proberen om alles uit de kast te halen om zelf op eigen kracht weer die powervrouw te worden!