Lees jouw eigen blog nou eens na, een man die zijn kind niet wil erkennen, vele schulden heeft, rare verhoudingen heeft met zijn ex. Voor mij zouden dat al redenen zijn niet eens aan zoiets te beginnen. En als je zwanger wordt en hij reageert zo liefdeloos op je, je doet een abortus tegen jouw wil in. Geen ruimte voor overleg en uitwisseling, dat komt op mij over dat hij en zowel jij geen respect hebben voor jouw wensen en gevoelens.
Is die man gediagnosticeerd of heb je hem zelf dat label opgeplakt?

Hij gebruikte jou niet, jij liet dat gebeuren. Wat is daar de reden van?

Ikzelf heb een beetje een allergie tegen labels opplakken. Is dat een manier om jouw pijn te verzachten misschien? Dat je zolang bij iemand bent gebleven die niet goed voor je was?
Je bent zelf verantwoordelijk namelijk voor jouw eigen keuzes. Neem die verantwoordelijkheid. Wat maakt dat jij dit zolang hebt getolereerd?
En natuurlijk doet het verdriet. Al denk ik persoonlijk dat het meer verdriet is om jezelf en dat je je eigen grenzen niet hebt gerespecteerd. Zou dat kunnen?

Je bent geen slachtoffer. Het is jouw eigen keuze geweest in de relatie te blijven hij heeft je niet gedwongen denk ik? Zie jezelf dus ook niet zo. Neem je verantwoordelijkheid voor jouw aandeel, kijk naar wat het je gebracht heeft en wat je hebt kunnen leren. Gun jezelf beter door uit de slachtoffer rol te kruipen en je kracht op te zoeken. Verdriet er om hebben is ook logisch, kijk alleen naar het hele plaatje. Ben je wel gelukkig geweest met hem?
Als je je blog objectief kunt lezen, hoop ik dat je gaat inzien dat je beter verdient. Dat maakt loslaten mogelijk wat makkelijker.
Ik denk dat het vele stressvolle jaren waren en loslaten van een staat van stress is lastig. Stress geeft je een adrenaline stoot en als dat uit je leven verdwijnt is het afkicken.
Het wordt echt beter, als je maar niet in de slachtoffer rol blijft hangen.

En 1 ding die ik erg storend vind om te lezen, dat je zijn kind niet mag. Het is een kind! Dan zoek je maar een manier dat wel werkt, in plaats van je zo onvolwassen op te stellen.
Een kind niet mogen vind ik echt een vreemde redenatie. Zij zal het ongetwijfeld ook niet makkelijk hebben en jouw gevoel die je over haar hebt, oppikken. Ik vind dat persoonlijk echt niet kunnen. Dat het lastig is een goede omgang te vinden kan ik begrijpen. Maar dat meisje zo veroordelen, dat vind ik echt tever gaan.

Lieve micky76,

jeetje meid ....
Weet je micky76 , deze man weet precies wat hij moet doen om te mindfucken en je emotioneel verslaafd aan hem te maken . Hij heeft je in zijn greep en jij weet al niet beter dan het te laten gebeuren en niet hoe dit te stoppen . Maar diep van binnen weet je dat dit niet goed voor je is , toch.....?
Je zit er zo diep in dat het lijkt alsof er geen normale uitweg meer mogelijk is , het teveel pijn doet om hier afscheid van te nemen , hoe het zal zijn als hij er niet meer is...
Lieverd geloof me als ik je zeg , het zal niet makkelijk zijn de eerste periode zodra hij uit je leven is ...omdat er zo met jou hoofd gerotzooid is het heel moeilijk zal zijn om al je gedachten , gevoelens te kunnen plaatsen. De drang om toch hem weer te willen zien of maar te horen ...
Je bent 40 jaar er ligt nog een heel (mooi) leven voor je , je bent nog jong en ik hoop zo dat je je kans grijpt om hiermee te stoppen en iets moois van je leven te gaan maken en oprecht gelukkig zult worden.
Deze man gaat jou niet gelukkig maken hij heeft een luchtkasteel gecreëerd waarin jij leeft , flarden van onsmakelijke details bereiken jou , maar het is al zover dat jij niet eens meer wilt beseffen wat er allemaal speelt ...zolang je hem maar niet verliest ...
Hij zou zomaar ook het liedje van Guus Meeuwes voor je op kunnen zetten met Geef me je angst ...

Kies ajb voor jezelf en na een poosje zul je inzien wat er allemaal gaande was en hoe blij je bent dat je eruit bent gestapt , je vrij bent !

Sterkte en heel veel liefs