...waarom is het toch altijd zo dat als we een relatie hebben veel sjans krijgen van het 'jagende' volk??
En natuurlijk nu, wanneer je er helemaal niet voor open staat...
Alsof life al niet fucking confusing genoeg is....
ach aan de ene kant doet het me wel langzaam weer een beetje goed.
Maar ik wil echt geen polonaise aan mijn lijf... voorlopig geen relatie of flirt.... gatver de gedachte alleen al!
de kans om gedolt en gefucked te worden.

maar af en toe (eerlijker gezegt, vaak) mis ik de liefde zo.
wat ik met haar had... het tegen mekaar aankruipen... het knuffelen... het strelen... lieve woordjes tegen elkaar zeggen... er zijn voor elkaar... sjit!

kom maar op Joe, zing maar mee!: "don't wanna be a player no more..."
en daar heb ik dus geen zin meer,in om maar in te gaan op het geflirt en de sjans... omdat het er toch op neer komt dat ik dan iemand ga kwetsen.
Ben ik dan eindelijk volwassen geworden?

weer een liedje schiet me te binnen:

wanneer vind een shutter rust?....
wanneer mag de boog zich ontspannen?.
tot dat zijn pijl het laatste doelwit kust...
wanneer is mens tevreden?
merkt hij voor één keer als hij kijkt,
over de schutting bij de buren,
dat het gras niet groener lijkt.
zeg me, waar moeten we zoeken?
en wat is nou die wens?
waarna we niet meer verder hoeven....
waar en wanneer ligt de grens?
(met dank aan marco)

ik wil rust... vertrouwen... en liefde!
en je krijgt er zoooveel meer voor terug!

maar nu ik heb ontdekt dat ik aan mezelf moest werken... mezelf meer ontwikkelen.... en me daar goed bij voel...
ga ik daar mee verder... tot dat jij op mijn pad komt.
alleen jij zal niet chantal zijn...

Chantal.... als ik kon, had ik je de wereld gegeven, alles binnen mijn macht was voor jou.
jij kon het niet zien denk ik ook al waardeerde je wel wat ik voor je deed.... en ik kwam ook niks tekort bij jou... voor mij was je perfect.
ooit zal je je realiseren wat je hebt laten gaan!
maar dan is het te laat
het is nu al te laat
mijn vertrouwen in jou zal nooit meer kunnen worden wat het was.
vertrouwen als een kind.... onbesmet...
maar nu..., bij jou...
stiekem hoop ik dat jij ook zo gekwetst zal worden...

jij bent boos op mij omdat ik de pijn niet zomaar heb geaccepteerd... dat ik op zoek ben gegaan naar antwoorden.... antwoorden die jou in discrediet hebben gebracht.
dit heb jij zelf veroorzaakt. dus wees verstandig en probeer nog te redden wat er te redden valt op een volwassen en nette manier... zoals ik ook blijf doen.

Ondertussen weet ik dat jouw nieuwe vriendje de koene ridder wil uithangen en met dreigementen loopt runt te bazuinen naar mij toe
"zodat ik je/jullie nooit meer zal lastig vallen".....

ook hiervoor sta ik ingedekt, dus wees verstandig.... neem het niet naar een level waar je niet van terug kan komen!

Ik ben en blijf beschaaft...

en dat is waarschijlijk nog je grootste struikelblok... dat je me maar niet kan krijgen in boosheid...
nooit zal ik me daar in verlagen...

wees verstandig!

ik had de wereld voor je over als ik em kon geven.... maar als ik em zou moeten afnemen...

bitter? nee hoor
wel triest omdat ik niet meer de herinneringen naar boven kan krijgen die zo mooi waren.

lieve mensen van ldvd... ik vind jullie stuk voor stuk heel byzonder... en ik hoop dat alles heel snel goed komt met jullie.
misschien een raar voorstel.... maar zodra de liefdes/zomer maanden weer komen... en we ons weer wat beter voelen... waarom komen jullie dan niet eens gezellig naar schevengen?
gaan we gezellig met een hapje en een drankje op het strand zitten?!
gewoon doen!
mail me er maar over op robbie57894@hotmail.com

groetejs en knuffels,

robbie