Het gesprek vanmiddag verliep redelijk rustig. Er was eigenlijk niets meer te bespreken, alleen maar een boel handtekeningen zetten en de volgorde van de volgende stappen doornemen.
Maar ja, eenmaal thuis voelde ik ineens de woede omhoog komen. Ik vroeg hem of hij inmiddels ook thuis was aangekomen, en ja hoor hij had zijn nieuwe liefde ook meegenomen en ze komen pas zondag terug. Hoe kan je dat nou doen nadat je nét de papieren heb getekend? Niet eens even één avondje alleen om de boel te laten bezinken? En hij had al een week bij haar in huis gezeten.
Bah.
Ik kon me niet beheersen en stuurde een boze whatsapp.
Shit.
Dat wilde ik niet doen, maar het leek net alsof ik overgenomen werd door mijn emoties, en ik kon de telefoon niet wegleggen. Wie herkent dit? Kan je er iets tegen doen?
Ik baal er van. Ik heb me kwetsbaar opgesteld en hij reageerde niet zoals ik hoopte en doet me alleen maar meer pijn. Sterker nog: hij wil het er niet eens over hebben. Ik voel me waardeloos (niets betekend), verdrietig en compleet vervangen door die ander. En hoe ik me voel interesseert hem niet.
@dr bibber
He bah! Wat een heftige en vervelende situatie zeg!!
Ik snap dat je hem een boze app hebt gestuurd. Emoties winnen het soms van verstand. In deze situatie lijkt me dat logisch. Het enige wat helpt is tegen jezelf zeggen dat de negatieve energie van het sturen van uberhaupt iets naar hem het niet waard is. Je bereikt er niks positiefs mee.
Meer dan dat kan je niet doen, op zijn nummer wissen na.
Hij komt er nog wel achter.... Is het niet nu dan komt de klap nog wel! Sowieso! En tegen die tijd kan het jou niet eens meer schelen!!
Heel veel sterkte!
X isa
bekend gevoel
Hoe bekend komt mij dat voor.je verstand zegt,doe het niet.maar dat gevoel..en dan doe je het toch..jij zit alleen met je frustratie's en de ander heeft iemand om liefdevol te worden opgevangen.ik begrijp het volkomen...succes in het proberen rustig te blijven
meissie niet te hard voor
meissie niet te hard voor jezelf he... kan gebeuren hoor, waarom zou je in deze rotsituatie altijd maar beheerst en sterk moeten blijven en je altijd sterk op blijven stellen? Het is helemaal niet erg om je af en toe een keer naar hem te laten kennen en je kwetsbaar te tonen, want dat ben je toch? En dat hij dan weer niet fijn reageert, en zelfs niet wil luisteren naar jou, geeft je een rotgevoel, je voelt je niet gehoord. Maar onthou: dat zegt alleen maar meer over hem. Blijf altijd in je achterhoofd houden wie hij is, hij doet toch wel wat jij doet, heeft niets met jouw waarde te maken he of dat jij iets betekent. Dat hij dat niet ziet, of dat hij er niet normaal mee kan omgaan, dat ligt bij hem. Jouw waarde, dat ben jij zelf en degene die dat echt ziet en er wel fatsoenlijk mee omgaat zodat jij je niet zo voelt als je nu doet, dat is jouw echte partner. Dat is hij niet, kan hij niet zijn. En die mooie buitenkant van hem met zijn nieuwe lief, zijn borderline speelt ook daar wel weer op hoor...