Er zijn momenteel 0 gebruikers en 11 gasten online.
self-fulfilling prophecy?
Lieve mensen,
Mijn ouders zijn gescheiden,
op een hele nare manier.
Nog steeds kunnen ze niet door één deur.
Ik was altijd bang dat mij hetzelfde zou overkomen:
in de steek gelaten worden door een man.
Die vreemd is gegaan.
En nu is het dus ook mij overkomen.
Is dit nu zo'n self-fulfilling prophecy?
Ik vind het heel naar dat mijn angst is uitgekomen.
Aan de andere kant: nu het eenmaal is gebeurd ben ik misschien verlost van mijn angst?
- drbibber's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van drbibber
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
@drbibber
Ik geloof dat het gewoon een stom toeval is lieve schat! Jij hebt dit helemaal niet gewild dat hij met n ander ging, noch heb jij je zo gedragen dat hij het ging doen. Ik denk dat vele mensen bang zijn om door een scheiding te moeten, het staat los van je ouders. En ja, hoe pijnlijk en spijtig ook dat dit allemaal gebeurd is. Misschien ontmoet je in de toekomst wel een andere man die jouw vertrouwen terug kan winnen en waar je hélemaal gelukkig mee kan zijn. Het is nu misschien nog te vroeg voor deze stap, maar je komt er wel. Probeer, hoe moeilijk ook, te aanvaarden wat er gebeurd is. Jij hebt het beste van jezelf gegeven, het is gewoon stom toeval, hij is een eikel die jou niet verdient! Ik denk dat iedereen wel zijn moeilijk moment krijgt in het leven, dat van hem moet nog komen. Op het moment dat hij beseft wat hij verspeeld heeft? Liefs en sterkte!
Db
Ik denk eerder dat het anders zit.
Je hebt niet geleerd van je ouders wat een gezonde relatie is.
En daarnaast zoek je volgens bepaalde theorieën de patronen op die je uit je jeugd herkent.
Ik denk dat de enige manier om dit patroon te doorbreken is naar binnen te gaan bij jezelf.
Je angsten met de negatieve overtuigingen zien.
En jezelf op de eerste plaats gaan zetten.
Zelfliefde dus.
Liefs Mariah
@Mariah
Dat klopt.
Ouders hadden alleen maar strijd.
Mijn vader wilde mijn moeder 'redden'….
Jarenlang heeft hij zijn best gedaan en is toen bij ons weggelopen.
Na de scheiding moest ik haar opvangen.
Maar ik was nog een kind.
Dus dat is mij niet gelukt.
Met deze man dacht ik een soort herkansing te krijgen
(zonder mezelf als supermens te zien hoor).
Mijn intenties waren echt goed.
Ik hield echt heel veel van hem.
Ik dacht met liefde komen we er wel.
Maar hij wijst het af.
En gaat met een ander aan de haal.
Nu ga ik met mijzelf aan de slag.
In de hoop sterker te worden, en ooit weer van iemand te kunnen houden, die ook goed voor mij is.
DB
Dat kleine meisje wat voor haar moeder zorgt.
Die zware last mag je los laten.
Krijg tranen in mijn ogen als ik dat schrijf.
Omdat die last niet te dragen is.
Je kunt niemand met jouw liefde helen.
Je bent niet verantwoordelijk voor een ander.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk.
En als je dat met iemand deelt is het genieten.
Dan stroomt het in jou.
Dan krijg je energie in plaats van dat het energie kost.
Sorry liet mij even gaan..
Wil niet preken hoor, maar krijg van alles door.
Mariah
@Mariah
Dank je wel voor je lieve woorden.
Ik pink nu ook een traantje weg…
Ik laat de zwaarte los, stapje voor stapje.. maar vind 't ook zo eng.
Want het gaf me altijd controle en houvast.
Maar je hebt helemaal gelijk.
Nu gaat het om mijzelf.
mooie reactie Mariah
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk.
En als je dat met iemand deelt is het genieten.
Mariah
Zo waar!
@mariah
Het kan dat er dingen mee spelen uit je jeugd, maar ik vind het niet noodzakelijk. Het geldt in elk geval niet voor mezelf, dus ben ik eerder voorzichtig in dat soort dingen... Maar goed, ieder zijn mening en misschien kan drbibber zich daar wel in herkennen en helpt t ook vooruit. Want tenslotte is dat hetgene wat telt, vooruit gaan. En die angst in jezelf onder ogen zien en er wat aan kunnen doen. Het verleden is voorbij nu, de toekomst is van tel. liefs
Rozenblaadje
Ik schreef ook dat er theorieën zijn.
Ik denk wel dat je als mens altijd het bekende zoekt.
Onbewust gaat dat..
Mariah
Dr B
Ik kan me wel een beetje voorstellen wat je bedoelt.
Toen ik echt een relatie aanging met mijn ex die 11 jaar jonger is. was ik altijd bang dat zij me zou verlaten als ik tegen de 60 zou zijn. En zie het is uitgekomen.!
Maar of het nou echt door het leeftijds verschil is gekomen weet ik niet hoor en zijn natuurlijk nog een heleboel andere factoren die een rol spelen.
Maar denk er vaak aan wat er toen is gezegd.
nee en nee
Ik wil je niet teleurstellen, maar beide vragen zal ik echt met nee moeten beantwoorden. Het is geen self-fulfilling prophecy, zo voel je dat misschien, maar dat is niet wat je hart zegt, dat is je hoofd. Maar je hart is door de scheiding van je ouders wel beschadigd geraakt. De angst die jij dus ervaart is verlatingsangst! Je angst zit hem dus in het feit dat je iemand zo dicht bij je wil houden, omdat je anders bang bent dat die ander er vandoor gaat met een ander. Angst zit allemaal in je hoofd en zal je dus laten handelen zodat jij denkt dat te voorkomen. Maar dat heeft niets met liefde te maken. Je handelingen, doen en laten etc. zijn er uitsluitend op gericht om de ander bij je te houden. Maar dan is er nog maar weinig plaats voor liefde, je bent dan continu bezig met andere zaken. Liefde voel je, daar hoef je niet naar te handelen. Jouw hart kan alleen weer gezond worden door van je verlatingsangst af te komen en dat is waar je je nu op zou moeten richten. En je weet waar de oorzaak ligt. En je weet ook waar je de oplossing kan vinden. Luister naar je gevoel, voel wat je hart je zegt en handel naar dat gevoel. Langzaam zul je dan over die angst heen groeien. En waarschijnlijk val je nog wel een paar keer terug, maar vertrouw op je gevoel en intuitie.
Jamor
Wat een mooie reactie.
En zo herkenbaar.
Angst onder ogen zien..
Hoi DrBibber en anderen,
volgens mij zoek je niet per se de verkeerde mannen uit, maar zit er ook een ander patroontje in. Doordat je te bang bent dat je de ander wegjaagt, ga je misschien te makkelijk over je eigen grenzen. Omdat je hem nooit kwijt wilt, biedt je misschien onvoldoende tegenspel om te zorgen dat hij jou wel blijft snappen en blijft volgen. Ik ken dit ook… mijn ouders zijn ook niet netjes uit elkaar gegaan. Het heeft mij heel lang allergisch gemaakt van alles wat maar een beetje op ruzie leek. Wegstoppen, zand er over, heel veel zand….
Ook dat werkt…… niet… Langzaamaan leren dat ondanks dat je hem niet kwijt wilt, jouw wensen en behoeften en verlangens ook geldige wensen en behoeften en verlangens zijn. En dat de ultieme uitkomst moet zijn dat er ook naar jou geluisterd zal worden.. Ook naar jou…… en lukt dat niet, en gaat hij daardoor weg, dan heb je het in ieder geval wel geprobeerd.
Daarom relativeer ik het altijd enorm, he… Die kereltjes, die vrouwtjes, die voorbijgangertjes. Het is mijn middel om te zorgen dat ik niet alles volledig kwijtraak als ik ruzie krijg. Het is mijn middel om ruzie aanvaardbaar te houden. De enige manier om bij elkaar te kunnen blijven is uiteindelijk toch dat je niet over je eigen grenzen heengaat. En die dus blijft aangeven. Hoe groot het risico dan ook is. Maar als je je eigen grenzen niet aangeeft, dan wordt het vanzelf een self-fulfilling prophecy. En dat wil je niet.
Dank je, Waterman
Dank je, Waterman voor je waardevolle reactie.
Ik ben zeker weten over mijn grenzen gegaan. Maar niet zonder tegengas hoor…. We hebben daar vaak ruzie over gemaakt. En dan volgden excuses en mooie beloftes, tot het weer fout ging. Tsja, ik heb echt geprobeerd te knokken voor deze relatie, en ben daarin ook voor mezelf opgekomen. Maar we kwamen er niet uit, omdat hij geen rekening met mij wilde houden. Achteraf gezien was er voor mijn gevoel slechts ruimte voor één iemand (hij). Dat is pijnlijk en moeilijk te accepteren. Want in het begin was hij anders en hield hij wel rekening met me.
Maarrrrr…….. ik heb hier enorm veel van geleerd. Ik ben nog steeds aan het worstelen maar één ding weet ik 100% zeker: dit wil ik nooit meer!! Ik laat me nooit meer zo behandelen!
Hoi, Ik herken het...ook
Hoi,
Ik herken het...ook ouders die op een heel nare manier zijn gescheiden...mijn vader bedroog mijn moeder heel vaak. Ook op de leeftijd vanaf 14 jaar mijn moeders enige emotionele steun geweest. Vrienden had ze niet en familie liet haar in de steek.
Toen ik mijn eerste vaste relatie kreeg had ik nog rotsvast vertrouwen in mensen...maar mijn ex van nu 8 jaar geleden, ging uiteindelijk na 9 jaar relatie vreemd.
Dat maakte iets stuk in mij, maar toen ik opnieuw een relatie kreeg, leerde ik weer iemand opnieuw vertrouwen. Maar dat heeft een lange tijd geduurd. En nu heeft ook deze persoon mijn hart de grond in getrapt, door wel vreemd te gaan.
Ik vraag me ook wel eens af, of ik de verkeerde mannen uitkies, omdat je van vroeger uit het verkeerde hebt geleerd.
Maar ik vraag me ook af, of dat iets is was mannen sneller doen dan vrouwen, vreemdgaan...op die manier uit een relatie stappen.
Dat is namelijk wel een makkelijkere manier, lijkt me.
Wou dat ik je het antwoord kon geven, maar helaas. Denk dat ik straks maar in therapie ga om weer mensen te leren vertrouwen...erg he?
Wat is dat voor boek waar je over schreef, ehm, als het hem maar gelukkig maakt, ofzo ; )
Waar gaat het over? Ben wel benieuwd....
Nogmaals sterkte
Lala