hoi,ik heb me net aangemeld op deze site omdat het helpt om dingen van je af te schrijven als je in de shit zit.
ik denk ook dat het prettig is als je met (mede lotgenoten) je verhaal kunt doen en elkaar een hart onder de riem kunt steken.
nou daar komt ie.ik ben nu 56 jaar en woon 11 jaar samen met Hettie.in juni vorig jaar vonden wij eindelijk ons droomhuisje waar we samen de rest van ons leven wilden gaan wonen.we hadden tot dan toe een goede en leuke relatie.we lieten elkaar vrij op basis van vertrouwen en dat vertrouwen was er ook totdat Hettie na de verhuizing op vakantie ging met een vriendin naar turkye.daar heeft ze een turkse man leren kennen waar ze de hele vakantie mee optrok.toen terug kwam van vakantie had ze het dagelijks over die man.bleek achteraf smoorverliefd te zijn geworden.Heb ik begrip voor.Warm land, andere kultuur leuke mannen mooie praatjes.oke dit ebde langzaam weg.in augustus kwam er een turkse man bij haar werken.ook daar was ze zeer gecharmeerd van maar ik hoefde me volgens haar geen zorgen te maken.deed ik ook niet totdat ik er toevallig achter kwam dat ze mij met hem al twee maanden bedroog.na het werk nog even sporten.wat ik het meest erge vindt is niet zozeer het feit dat ze me bedrogen heeft maar het liegen en het stiekeme doet het meest pijn.ik ken haar niet meer terug,ze is niet meer de Hettie waar ik van hield.Vanaf de vakantie is ze totaal verandert.gaat nu ieder weekend uit ,versiert mannen bij de vleet.Ze zegt dat ze het zelf ook niet snapt.ze vindt de aandacht die ze krijgt leuk en de spanning.Ze is nu 54 jaar en ze zegt"ik wil zo veel mogelijk genieten straks ben ik oud en dan kan het niet meer.Ondanks haar levenshouding wil ze toch met mij verder omdat ze nog steeds van mij houdt maar ik kan dat niet.het vertrouwen is weg en ze heeft mij erg veel pijn gedaan,zeg maar gerust mijn leven verwoest.ik zat met gevoelens van woede ,verdriet,onbegrip en angst.Nu ben ik zover dat ik mijn leven weer op de rails ga krijgen.ik heb de relatie beeindigd maar ze woont nog wel bij mij omdat ze nog geen woonruimte kan krijgen.zij heeft boven een kamertje ingericht en ik woon gewoon beneden.we leven nu volledig langs elkaar heen en ontwijken elkaar.ze heeft zich overal in laten schrijven maar je hebt zomaar geen huis.Ik kan haar ook niet zomaar op straat zetten,dat doe je niet.Ik weet alleen niet hoe lang ik dit volhoud.Ik wil ook verder en gewoon een leuk en gelukkig leven hebben ook al is het dan alleen.Ik heb twee lieve uitwonende kinderen die me heel erg steunen.al mijn vrienden en familie,ze snappen er ook niets van hoe zij zo plotseling is veranderd.lijkt wel een soort van midlife crisis.in ieder geval is mijn liefde voor haar volledig verdwenen.ik heb in het begin nog geprobeerd (ook met behulp van een maatschappelijk werker)om de relatie te redden maar ze wil gewoon met haar nieuwe levensstijl doorgaan.dit is niet mijn beeld van een relatie en ik hoop dat ze snel een andere woonruimte vindt.zo ,het is eruit,ik ga gewoon weer verder.groetjes arend