Ik had zaterdag een heel slechte dag, ben zelf ingestort tijdens de les agility met de hond. Ik heb 's middag mijn vriendin afgezegd maar mijn zus heeft me dan maar meegenomen naar een BBQ met vrienden. Ik was niet het gezelligste gezelschap maar ben toch blij dat ik het gedaan heb, ook al zat ik daar maar wat zielig te wezen.
Mijn moeder heeft al enkele nachten bij mij geslapen.

Zondagochtend (gisteren dus) heb ik mijn facebook afgesloten. Profiel weg... Als ik klaar ben voor mijn nieuwe leven, dan maak ik een nieuw profiel aan en dan zal ik ook niet meer geconfronteerd worden met tal van foto's die er nog opstaan. Zijn nummer heb ik geblokkeerd, zodat hij niet kan bellen of sms'en. Niet dat hij dat deed want hij "respecteert" mijn wens voor geen contact. Het enige respect dat ik ooit van hem heb gekregen. Voelde me gelijk beter. Ik heb toch geen oncontroleerbare huilbuien meer gehad... En vandaag tot hiertoe ook nog niet.

Dinsdag, morgen, dat gaat een behoorlijk slechte dag worden... ik ga hem zien en bovendien wordt ons samenlevingscontract opgezegd en gaat hij zijn adres ook veranderen. Ben eigenlijk wel benieuwd waar hij nu officieel gaat wonen? Bij haar allicht, wat een goed idee van hen!! NOT

Ik heb ook al zijn rommel, want dat blijft natuurlijk achter, in zijn aanhangwagen gestoken. Die krijgt hij morgen mee. En ook zijn mooie plant voor mijn verjaardag die hij me eerder gaf uit schuldgevoel, die krijgt hij terug. Ik wil geen cadeau uit schuldgevoel. Ik hoop dat ze die ergens zetten in huis (naast haar opgezette dieren bah), en dat hij dan altijd even aan mij denkt en dat het dan veel pijn doet.
Ik zat er zaterdag ook zo door omdat ik onze hond met hem wou meegeven, vooral uit financiële overwegingen. Maar ik ga het toch niet doen. Dan eet ik maar een boterham met choco meer om haar te onderhouden. Hij belooft wel mee te betalen voor haar maar kan ik daar de volgende jaren op rekenen? Ik gun hem en haar niets meer. Ik hoop dat hij daar niet moeilijk over gaat doen... dan krijgt hij zijn geld niet.
Ik had hem dus een bedrag beloofd om hem uit te kopen uit ons huis omdat het normale bedrag echt belachelijk laag was. Dat was voor ik alles ben te weten gekomen maar ik kom wel mijn beloftes na en hij zal mij nooit kunnen verwijten dat ik mijn woord niet ben nagekomen. Nee nee hij zal me nooit iets kunnen verwijten, ondanks dat ik nu echt geen zin heb om hem zoveel geld te geven want ik kan het zeker zo hard gebruiken. Hij heeft immers toch al weer iemand die ook haar kost verdient. Bovendien was hij nog aan iets bezig aan ons huis en heeft het zo achtergelaten de moment dat hij wist dat hij op een ander kon. Dat mag hij ook eerst komen afwerken, anders geen geld. En daarna mooi alle sleutels terug. Hij mag trouwens alleen aan het huis werken als ik er niet ben, zal dus even vakantiedagen moeten opnemen.
Ik krijg het huis, ja, wel een vergiftigd geschenk. Kost veel geld en heeft veel herinneringen.

Je kan nu wel zeggen "gaat hij dat allemaal wel doen nu?". Denk ik wel, wat hij voelt zich zo schuldig over alles, dus ik kan daar maar beter even van profiteren. Denk alleen dat niet dat hij gaat zeggen dat hij al dat geld niet hoeft. Dat is wel jammer haha.

Dus nu sta ik allicht voor de zwaarste dag van mijn leven. 't Misschien omdat ik dat besef dat ik er nu wel mee om kan gaan op een bepaald niveau. Ik heb ook een lijst geschreven over de dingen die ik hem nog wil zeggen, zowel praktisch zaken (zoals afwerking huis) als andere... Zoals bv dat hij mij kwijt is. "De vriendin" die hij niet kwijt wou, is hij definitief kwijt. Dat zal hem hard kwetsen en ik kan niet wachten tot ik het kan vertellen. En daarna is er geen weg terug.

Morgen is het dus de letterlijk de trap onder zijn kont. Hij was hier al weg maar nu ben ik het die er echt een punt achter zet.
Ik heb hier nog een interessant artikel gevonden over zo snel een relatie aan te gaan na een belangrijke relatie. Wel ik kan je verzekeren dat hij aan alle criteria voldoet.
http://www.trendystyle.net/relatie/rebound-relaties.html

Ik ga het eens afdrukken. Is interessant leesvoer voor hem. Ja, de tijd van eindeloos verdriet wordt stilaan vervangen door kwaadheid en wraak (al zal ik mijn best doen me niet te hard te laten kennen). Is ook geen leuk gevoel maar wel leuker dan het gevoel compleet echt machteloos te zijn. Denk dat ik het niet slecht doe? We zijn "officieel" van 13 juli uit elkaar maar de echte klap is toch echt maar amper 2 weken geleden gekomen.

IK ga op termijn iemand tof leren kennen en IK zal ten volle kunnen genieten van een nieuwe liefde omdat er me niet veel meer in de weg zit. Ga ik hem ooit vergeten? Allicht niet, maar ik ga er wel uit geleerd hebben en zal een relatie nooit meer zo vanzelfsprekend vinden. Ik ga bij de volgende echt vechten! (indien hij de die moeite waard is uiteraard). En dat heeft mijn ex niet geleerd. Zo kan ik bij mezelf de pijn wat verzachten.

Dus dit is de figuurlijk schop onder zijn kont. En als ik het de volgende dagen weer moeilijk heb, zal ik dit even terug lezen en misschien voel ik me dan iets beter. Al is het maar een klein beetje, 't zal toch iets zijn.