Het is naar mijn mening en ervaring zo dat ze echt bestaan.Men zegt wel eens wie goed doet goed ontmoet,pas daar voor op,deze zegswijze is soms een valkuil.Het is dit soort volk die de meeste ellende veroorzaken in deze toch al zo`n zelfzuchtige wereld.Wij hier lotgenoten spreken uit gezamelijke ervaring.Juist diegene die een hart van goud hebben worden daardoor in en in diep geraakt.Onvoorstelbaar bijna dat deze zieloze personen nog normaal met hun leven door kunnen gaan,zonder een alles verterend schuldgevoel.Daar spreekt mijn kopje hierboven alles over.Dit soort mensen slepen alles en iedereen mee als ze de kans krijgen,kijken niet verder dan hun toch al korte neusje lang is,nee het nu telt,als IK maar gelukkig ben.Hun eigen belevingswereld staat voorop,stel je eens voor dat ze nadenken over de gevolgen van hun daden,nee daar is geen plaats voor in hun hart.Het hier en nu geluk vinden staat voorop,ongeacht de consequenties die daarop voortvloeien.Er is bij dit soort mensen een ongebreidelde drang om hun genotsknopje onophoudelijk in te drukken,en als die niet meer werkt,is er altijd wel een andere button te vinden.Helaas zullen alle knopjes uiteindelijk niet meer werken,en dan?.Daar sta je dan,verward,hoogstwaarschijnlijk in de steek gelaten door veel mensen die het goed met ze voor hadden.Ik vraag mezelf wel eens af,hoe dit soort mensen aan het eind van hun leven terug kijken hoe ze hun leven hebben geleefd.Lijkt mij niet iets om vrolijk van te worden op je oude dag!Of zouden ze dan nog steeds de werkelijkheid ontkennen,en leven in hun droomwereld?
Het is natuurlijk voor niemand een lolletje om zijn of haar relatie te beëindigen,maar dat te doen zonder enig respect naar haar of zijn ex partner spreekt van hierboven genoemd item.
Zoals ik al eerder heb geblogd,laat ik dan maar iemand zijn van zoals dat heet van de oude stempel zijn,met respect en waardigheid dan te ruilen met deze creeps.
Zo dat moest er effetjes uit.
Sterkte met onze harten van goud: Groetjes en voor iedereen een dikke Knuff
Levensles.
Ik kan een heel stuk met je meegaan en heb er ook zo over gedacht als jij en eigenlijk denk ik nog wel vaak zo.
Maar wat mij heel erg heeft geholpen in deze is het inzicht, dat ieder mens reageerd vanuit zijn eigen pijn.
Ik hoop dat jij hier ook wat mee kan, heeft mij veel rust, acceptatie gegeven om wat er is gebeurd.
Ik ben er van overtuigd b.v dat mijn ex het beste uit zichzelf heeft gegeven, door dingen die ze zelf hebben meegemaakt maken ze andere keuze's om hun leven draagzamer te maken, en in veel gevallen om te overleven, en dit heeft niks met mij jou en de rest te maken. Maar met hun pijn.
Liefs, Principessa
Principessa
Hoi dame,natuurlijk snapik wel dat het met hun pijn te maken heeft en de keuzes die daar uit voort vloeien,maar dan nog,je kunt dan ook met een opgeheven hoofd een relatie waardig afsluiten.Wanneer dit niet het geval is heb je naar mijn mening een groot probleem met jezelf.Ten alle tijde vind ik waardigheid naar een ex niet meer dan normaal.Helaas zo zit ik in elkaar,en als dit stukje menselijkheid met voeten getreden word,vind ik dan,dat er een stukje in je menselijke schakel ontbreekt ongeacht wat je mee hebt gemaakt.En daar kan ik door levenservaring over meepraten!
Nee,niet alles kan zomaar weggewuifd worden doormiddel van"Ja maar hun hebben ook zo der eigen rug zakje,nee het gaat erom dat je iets afsluit met respect naar een ander!!!!!!!!!
Waneer dit niet het geval is,is er na mijn mening iets ernstigs mis met je zelfbeeld.
Groetjes Levensles
Levensles.
Helemaal mee eens, mijn ex heeft me ook laten zitten toen ik hem het ergste nodig had, mijn vader werd ziek en overleed.
Hij heeft me totaal niet gesteund in die tijd terwijl ik altijd voor hem klaar stond als hij weer eens in de shit zat en dat was heel vaak.
1 maand voordat mijn vader heeft hij het via een mailtje uitgemaakt, een relatie van bijna 5 jaar, en daarna nog heel respectloos, en manipuleren, en ik weet dat het heel veel over hem zegt, maar ja wat kan ik daar nu nog mee.
Ik heb ook mijn lessen hieruit te leren en daar ben ik nu mee bezig, wat ik wel geleerd heb in ieder geval dat ik mijn hele hart aan hem heb gegeven, en nog nooit van iemand zoveel heb gehouden, ik had de wereld voor hem over.
Ben daarin voor mezelf tever gegaan, een harde moeilijke les om er weer boven op te komen.
De pijn is soms ondragelijk, maar mijn liefde zal overwinnen.
En met zijn stukje kan ik nu niks meer, dat is zijn probleem en ik hoop dat hij gelukkig wordt.
Juist
Daar heb je helemaal gelijk in maar het maakt je wel waakzamer voor valse en schaamteloze praatjes en woorden van een ander.Natuurlijk moet je door,een andere weg is er niet.Maar het maakt je wel allert op te makkelijke beloftes die een ander maakt.Je word argwanend.En voorzichtiger,dat is het erge daaraan.
Dat is de rugzak die ons daarmee word aangemeten,helaas.
Jammer dat ons gouden randje daarmee een beetje roest vertoond.
Hopelijk vervaagd dat intuitief gevoel een beetje naarmate de tijd verstrijkt,want dat is wat niemand eigenlijk wilt om verder mee te gaan.
Hemelsbreed zonder argwaan het leven zelf weer in te vullen word doormiddel van de ervaringen die we achter ons hebben daarmee toch voor een periode belemmerd.Dat is dikwijls de ondraaglijke last die ons word aan gemeten door de luchtigheid waarmee onze exen door het leven stappen.En dat is jammer.Uiteindelijk zal dit zichzelf wel weer oplossen,maar toch,daar staan ze dikwijls niet bij stil.Ben ik dan de enigste die daar bij stil staat.?
Ja inderdaad. Mensen met een
Ja inderdaad.
Mensen met een goed hart die krijgen altijd de ellende naar zich toe.
Net wat je zegt, allemaal zelfzucht.
IK en IK.
Heb het wel gemerkt bij mijn ex.
Ik heb een mail gestuurd dat het mij pijn doet en alles.
Je had mijn blog gelezen. Gebruikt! en zo is het ook.
Ik krijg daar geen reactie op terug.
Nee want HIJ zal nu gelukkig zijn dus hoe het met MIJ is maar hem geen fuck uit.
Sorry moest er even uit maar zo is het wel.
Sterkte man x
Bedanktvoor je reactie
Hallo vrouwtje,zoals ik tot dusfer heb gelezen valt het je ook zwaar,om met je huidige situatie om te gaan,maar niet getreurd,ook jij zal wel weer een nieuw geluk vinden,het was eventjes de frustratie die een uitweg zocht naar deze blog.
Hopelijk laten we ons hart niet verstenen door dit soort klootzakken
Groetjes Levensles
hoi levensles
Hoi Levensles
Ben blij dat je dit blog heb geschreven en alle reakties.Het is een item wat mi de laatste weken behoorlijk heeft beziggehouden en nog kan het mij behoorlijk frustreren.
De pijn van een verbroken relatie is al heftig en dat het dan ook nog zonder respekt en waardigheid is afgesloten dat geeft je ziel een extra knauw.
En de persoon in kwestie gaat inderdaad gewoon met haar/zijn leven door.....dat is zo wrang voor diegene die verwond achterblijft.
Het zegt inderdaad wat van zo'n persoon.Maar zo'n respektloze afwijzing gaf mij ook onzekerheid over mijzelf...ik ben toch van grote waarde om ook waardevol te worden behandeld?!
Maar ik besef,ook al behandelen andere personen ons niet waardig en met respekt,onze WAARDE en ons RESPEKT is daar niet van afhankelijk.
En dat deze ex zonder enig besef en schuldgevoel zomaar verder gaat.Toch vraag ik het mij af.Zij hebben toch wel een geweten?!.Zij weten toch drommels goed hoe beroerd zij iets hebben afgesloten of gewoon hebben laten gaan.
Zijn het misschien ook struisvogels die liever hun kop in het zand steken,mensen die de makkelijkste weg kiezen.Okay,ook zij hebben het nodige meegemaakt in hun leven en reageren zoals zij reageren...maar hoe komt het dan dat zoveel mensen die hier zijn met zoveel pijn WEL het respekt kunnen opbrengen.
Heeft het ook te maken met een MOEDIG hart??????!!!!!!!
Sterkte allemaal
Groetjes van philosu
Waarheid
Absolute waarheid. Het zijn degene die het beste met iemand voor hebben die het meest gekwetst worden. Al de zorg en liefde die je onvoorwaardelijk geeft, lijkt voor sommigen zodanig 'normaal' dat ze het beschouwen als een 'verbruiksartikel'. Als ze er genoeg van hebben, dan smijten ze het gewoon weg of nemen een ander. Het zijn mensen die hun eigen doelen nastreven in hun zelf gecreëerde wereld. Rekening houden met iemand kennen ze niet, laat staan respect opbrengen voor degenen die hun zo graag zien. Ik vraag me net als jij af waar die mensen zullen staan als ze ouder zijn. Zouden ze tot het besef komen dat ze heel wat mooie/eerlijke kansen hebben laten liggen? Hebben ze eigenlijk wel een hart? Kunnen ze ooit iemand lief hebben of beseffen wat ze vergooid hebben? Ik hoop dat ik nooit zo hard zal worden ondanks alle tegenslagen die ik nu heb. Ik wel nu leven en niet in een droomwereld. Voor de tegenpartij blijft het natuurlijk hard en het is een magere troost te weten dat je zoveel liefde hebt gestoken in dergelijke persoon. Ik wens iedereen veel sterkte toe. Liefs A.