Hallo Allen,

Sinds vorige week is mijn relatie verbroken met mijn vriendin, nu dus ex. Het zat er al aan te komen, vanwege een gebrek aan intimiteit en een overvloed aan ruzies. Dus voor beide zou het wel een opluchting moeten zijn. Zij heeft nog veel last van geestelijke issues mbt haar jeugd en ik zelf heb een angststoornis. Al met al, geen goede combinatie. Natuurlijk is het niet zo dat we nu beide genezen van verdriet of iets dergelijks, want we hebben circa 4 jaar een relatie gehad, waarvan anderhalf jaar samenwonend. Dus verdriet is er zeker, van beide kanten. Want afgezien van de issues die er waren, geven we nog wel erg veel om elkaar en houden van elkaar als vrienden.

Om terug te komen op dat samenwonen. Ik ben op dit moment op zoek naar een andere woning. Helaas is de huurmarkt niet fantastisch, dus het is lastig om een nieuwe plek te vinden. Tot die tijd slaap ik op de logeerkamer, maar kunnen we nog wel dingen doen die we in de relatie met elkaar deden, zoals een spelletje doen of een serie kijken. Maar ook dingen doen met gezamenlijke vrienden.

Ondanks dit wederzijdse prima vinden van het beëindigen van de relatie, word ik tot op heden elke ochtend vroeg wakker met een zeer naar verdrietig gevoel in mij. Ook al ben ik op tijd op bed gegaan, ik word standaard een half uur of eerder voor mijn wekker wakker met dit nare gevoel. Ik heb dan ook moeite om mij uit bed te hijsen en tegen mijzelf te zeggen: sta op en bereid je voor op de werkdag. Ik doe het wel, maar niet met plezier. Ik ontbijt niet, omdat ik op dat moment geen hap door mijn keel kan krijgen. Pas op het moment dat ik lang en breed op mijn werk ben dan begint het steeds beter te worden. In de middag en avond voel ik mij dan verder uitstekend. Geen enkele (of iig weinig) problemen met verdriet.

Wie herkent dit en hoe doen jullie dat om hiermee om te gaan?