Zaterdagavond toch alsnog zelf contact opgenomen met ex. Niet slim uiteraard. Ik had al wat wijntjes op, en voelde me ontzettend kwaad en machteloos. In een impuls kon ik het toen niet laten zelf het initiatief te nemen en stuurde hem een bericht. Liet hem weten dat ik er op deze manier al geen zin meer in had, en hoezeer ik betwijfel hoe serieus zijn intenties waren om mij terug te willen gezien hij weken niks laat horen & So nevermind dan.

Vervolgens kregen we dus ruzie. Hij vond het belachelijk dat ik hierom zo kwaad kon zijn, dat het nergens op gefundeerd was en gaf aan dat hij me morgen had willen bellen en ook al plannen voor die dag had.

Typisch iets van hem was/is alleen dat hij al vaker kwam met dit laatste argument. O.a. "Ik had je mee willen nemen naar het personeelsfeest vanavond, maar nu natuurlijk niet meer." Of "Ik had je graag mee willen nemen naar die verjaardag van morgen, maar daar heb ik nu geen zin meer in." Onbesproken plannen die ineens de kop op staken, terwijl hij vrijwel nooit plannen maakte, en op het moment van ruzie kwam hij ineens met die plannen, welke uiteraard dan niet meer door zouden gaan zodat ik me daarna vaak schuldig voelde en het idee had verkeerde conclusies te trekken.

Dit keer dus niet. Maar buiten dat, vond ik niet dat hij mij het recht had te vertellen dat mijn gevoelens nergens op gefundeerd waren. Ik denk dat het helemaal niet zo'n gekke gedachte is dat je gaat twijfelen aan de intenties van een man die met hangende pootjes smeekt om een nieuwe kans, en vervolgens weken niks/nauwelijks iets van zich laat horen. Ja 2 keer, waarvan 1 bericht na 2 weken waarin hij aangaf dat hij het druk had en de 2e of ik ook ging carnavallen waarop ik niet eens een antwoord kreeg na een reactie te geven. Toen maar aangegeven dat ik hem anders na de carnaval wel weer zie. Waarop hij antwoordde dat hij dat sowieso van plan was.

Na voor z'n neus te hebben gegooid dat hij in 4 weken tijd wel bar weinig contact maakte, kwam hij met het excuus dat hij het gevoel had dat ik er geen zin in had, dat hij tenminste IETS liet horen en ik niks, en dat hij graag carnaval wilde vieren samen maar dat hij kreeg te horen; nee ik wil niet afspreken met carnaval. Dus dat hij dacht van;fuck it.

Had echt zoiets van juist ja.. je zei toch zelf dat je dat sowieso van plan was? Hoe moet ik daaruit aflezen dat je graag samen had willen gaan? Dat staat er niet!

Daarna komt hij ermee dat hij een man met bagage is en dat hij zo'n grote stap voor z'n gevoel nam, zo hard zijn best doet en dat hij vervolgens word afgebrand omdat ik zeg dat ik het niet tof vind dat hij zich zo gedraagt. En dat als dat allemaal niet goed genoeg voor me is, laat dan maar zitten&Have a nice life.

Ik reageer even een tijdje niet, een half uur later stuurt hij nog een bericht (waarschijnlijk omdat ik niet reageerde) met "jammer"

Waarop ik hem verzocht alsjeblieft geen dingen voor mij in te vullen, zoals dat toen ik zei hem graag te zien dat ook meende, en ervan baalde dat het nu WEER zo'n gesprek als deze moest worden, dat was mijn intentie helemaal niet. Dat ik hem echt ook graag gelukkig wil zien.

Vervolgens 4 hints dat hij net thuis is en wel zo gaat slapen maar het niet erg zou vinden als ik eventueel voor z'n deur zou staan zometeen (met de tekst erachter "maar dat zal ik maar niet vragen na dit gesprek haha -- knipoog)

Ik reageerde alleen op de rest van de tekst, niet op zijn verzoek maar hij bleef het herhalen. De vierde keer zegt hij letterlijk "Kom je nou nog langs of niet?" Waarop ik zei; Nee, lijkt me nou niet verstandig om nu ineens bij je in bed te kruipen.

Toen werd hij boos. "Want dat was tenminste een duidelijk teken dat het me iets kon schelen, ookal was het dan niet maatschappelijk verantwoord. Maar fuck it allemaal."

Ik was even stil. En hij bleef herhalen dat ik niet duidelijk ben, en dat hij niet weet wat hij nog moet doen..

" want ja als je bij me langskwam nu dan was het tenminste duidelijk maar nu je dat niet doet heb ik zoiets van wtf? Fuck it "

Waarop ik zei: " ja hallo.. je ging slapen zeg je net. Je ligt nota bene al in bed." En verder dat ik niet op commando bij hem in bed ga liggen omdat hij dat als een "teken" ziet, hij staat toch ook niet bij voor de deur? En dat ik me niet emotioneel laat chanteren/manipuleren omdat hij zijn zin niet krijgt. En dat als hij zich daardoor weer emotioneel af zou sluiten, dat ik me daar dan niet verantwoordelijk of schuldig om voel, want ik heb niks verkeerds gedaan. Ik ben gewoon eerlijk tegen hem, positief of negatief, maar eerlijk. En hoe hij daarmee omgaat iets zegt over hem en niet over mij.

En verder dat hij best wel weet dat het me iets kan schelen, en dat ik echt wel rekening met hem wil houden maar dat ik het ook erg zou waarderen als hij hetzelfde zou doen.

Nouja en nadat ik dat zei heb ik hem dus niet meer gehoord. Zag dat hij op dat moment iets aan het typen was maar hij heeft het uiteindelijk niet meer gestuurd.

En nu, twee dagen later, merk ik wel dat ik weer ga twijfelen aan mezelf... en dat gebeurd dus altijd en dat haat ik. Hij geeft me ergens gewoon het gevoel dat ik degene ben die fout zit, alsof ik een of andere getikte heks ben die hem het leven zuur wil maken ofzo. Ik voel me bovenal schuldig.. zie ik het wel goed? Voel ik het wel goed? Heb ik hem gekwetst? Moet ik (weereens) sorry zeggen?

Maar aan de andere kant voel ik me juist trots dat ik voor mezelf opkwam en niet naar hem toe ben gegaan alleen omdat hij dat wilde. Ik heb daadwerkelijk mijn gevoelens serieus genomen en die kenbaar gemaakt en bij mezelf gebleven dit keer. Waarom zou het dan verkeerd van mij zijn..

Wat denken jullie? Ben ik een dramaqueen die haar verontschuldigingen aan moet bieden of zie ik het zo slecht nog niet?