Ben ik weer eventjes...laatste week is goed gegaan, hij is nu alweer een aantal weken weg, in het begin van zijn vertrek had ik het erg moeilijk, maar nu gaat het beter, en heb ik eindelijk een beetje rust. Wel zoekt hij contact met mij, ergens vind ik dat wel fijn...hij denkt dus toch aan me, maar voor mezelf heb ik wel een beslissing genomen, ik zal niet zeggen, dat ik hem echt nooit meer terug wil, want weet nog niet goed wat ik doe wanneer hij voor mijn neus staat. Maar 1 ding weet ik wel...ik laat niet meer met me sollen, zijn twijfels zijn voor hem heel vervelend, maar het is iets waar ik niet mee om kan gaan, hoe leuk, lief en hoe diep hij ook in mijn hart zit...hier word ik niet gelukkig van. Ben best een heel klein beetje trots dat ik dit kan zeggen tegen mezelf, en misschien is het ook iets wat ik tegen hem moet gaan zeggen. De vragen waarom zijn er nog steeds, maar ook dit zal ik ergens een plek moeten geven...heel erg moeilijk, en zwakke momenten zijn er zeker! Maar ik probeer er voor te gaan...Hoe dan ook, ik moet hetzelf doen, en ik zal er zelf voor moeten zorgen dat mijn leven weer een groot feest wordt, en dit waarschijnlijk zonder hem.......hoe jammer ook, want onze liefde was mooi.