Het is dinsdag precies 4 weken geleden dat de liefde van mijn leven besloot een eind te maken aan onze bijna 2 jaar durende relatie. Iets wat ik absoluut niet aan had zien komen.
We waren vanwege zijn beroep alleen in het weekend bij elkaar, iets waar ik absoluut geen problemen mee had. Ik keek daarom de hele week naar het weekend uit, als hij bij mij kwam.
Nu blijkt hij zich schuldig te voelen over het feit dat hij verjaardagen en feestdagen mist, en er niet voor me kan zijn als ik hem nodig heb. Ook omdat hij in de nabije toekomst voor zijn werk langere tijd niet in het land zal zijn. Hij vind dat ik iemand verdien die er wel voor me kan zijn, maar ziet me ook niet graag met iemand anders.
Voor zijn gevoel heeft hij nog weinig bereikt in zijn leven, en stelt hoge eisen aan zichzelf waar hij aan wil gaan werken.
Waarom we hiervoor uit elkaar zouden moeten zijn is voor mij een raadsel, want ik zou hem alle ruimte hebben gegeven aan deze eisen te werken. Het was hartverscheurend te zien hoe moeilijk hij het er zelf mee had om deze boodschap te brengen. Zijn gevoel voor mij was absoluut niet verdwenen, en hij vond zelf ook dat we het heel erg leuk samen hadden. Ook werd er nog gezegd dat hij hoopt later iemand tegen te komen zoals ik, en noemde alles op wat hij zo leuk aan me vind. Hier heb ik het heel erg moeilijk mee. Waarom kan ik die persoon dan niet zijn? Misschien omdat hij vind dat hij niet van me kan vragen of ik op hem wil wachten, of dat hij mij gewoon niet wil. Het hele gesprek zat vol tegenstrijdigheden, want hij maakt het uit, maar wil wel samen een filmpje kunnen kijken, of wat gaan drinken. Ik mocht hem bellen, en hij zal de rest van zijn spullen nog op moeten komen halen.
Omdat dit alles als donderslag bij heldere hemel kwam, ben ik met heel veel vragen blijven zitten.
Mag ik de hoop hebben dat het ooit nog goedkomt tussen ons, of wil hij me gewoon niet meer terug?
Deze vragen heb ik hem per sms gestuurd, maar krijg gewoon geen reactie.
Om alles een beetje voor mezelf op een rijtje te kunnen zetten heb ik al mijn vragen op papier gezet, en hem een brief van 5 kantjes gestuurd. Ik hoop dus op een reactie van zijn kant.
Ik ben al stapelgek op hem sinds mijn 15e, we waren eindelijk samen gelukkig, en nu maakt hij dit moois allemaal kapot. Ik heb me nog nooit zo down gevoeld, en huil mezelf 's nachts in slaap. Wat voelt dit klote.....