Denk dat je van een ex soms niets meer moet verwachten.
Meestal zijn het de mensen niet meer die we ooit hebben gekend of ooit verliefd op zijn geworden. Hard? Ja verdomd hard.
Wees maar goed boos..

Als ik zo je blogs lees, komt het op mij toch duidelijk over wat je ex momenteel wilt: even 'geen contact' en gewoon zijn eigen leven leiden. Ik begrijp dat dit voor jou erg moeilijk te accepteren is en dat het een dagelijkse strijd is om zijn wens te respecteren.

In een vorige blog schreef je: "Ik heb me nu voorgenomen dat ik geen contact uit mezelf zoek. Ik verdien het ook niet om hele dag achter iemand aan te wandelen". Je bent je er dus aardig van bewust welke positie jij op dit moment ten gunste van jezelf het beste kan innemen en het lijkt erop dat je je ook aardig weet te vermannen wanneer de drang om contact op te nemen weer opspeelt ("Dat neemt niet weg dat ik vanmiddag egt op het punt stond m te smse of toevallig tegen te komen...").

Maar dan...

Ik weet natuurlijk niet welke motieven er verscholen zitten achter jouw verlangen om met hem een gesprek aan te gaan, maar (en dit is alleen maar mijn speculatie) het komt op mij over alsof je 'een gesprek' als een soort welkom en gerechtvaardigd excuus gebruikt om toch, wederom, weer contact met hem te zoeken/te hebben. Als een soort strohalm waar je je aan kan vastgrijpen - en/of waar je naar kan uitkijken. Je hebt het over 'binnenkort', maar door hem daar NU al over te sms-en, haal je dat 'binnenkort' wel weer erg naar jezelf toe, in het 'nu'.

Dus je breekt de regel van 'geen contact' en gooit het balletje weer zijn richting uit. Hey, of hij binnenkort openstaat om te praten. Ik ken hem niet, dus wederom: speculaties van mijn kant. Ik kan me voorstellen dat zijn 'ja', vooral is gebaseerd op wat jij wilt - en niet zozeer wat hij zelf het liefste wilt. Misschien wil hij je niet kwetsen. Misschien wil hij met een gesprek vooral jou een plezier doen, hopend dat hij daarmee wat duidelijkheid kan kweken (lees: rust/afstand in de tent brengen).

Misschien dacht hij heel even nonchalant, toen hij je smsje ontving, "ach, sure, waarom niet". Maar begon daar in de loop van de dag anders over (na) te denken, ineens realiserend wat het precies allemaal inhield. Had geen zin meer in een gesprek, want: hoeveel duidelijker kan hij nog zijn? Misschien begint hij er langzaamaan een beetje 'klaar mee te zijn'. En, tja, de keuze tussen 'relaxed met vrienden chillen' en 'een emotioneel en moeilijk gesprek aangaan met je ex', die is natuurlijk snel gemaakt.

Daarbij, ik denk dat hij in deze situatie ook in een innerlijke tweestrijd verwikkeld raakt: wat hij voor jou kan betekenen en wat hij zelf wilt. Met als gevolg dat de meter uiteindelijk toch doorslaat naar wat HIJ het liefste wilt omdat, tja, als het uit raakt/is, dan verandert dat de betrokkenheid tussen twee mensen.

En, ja: jouw boosheid over deze actie is logisch en begrijpelijk. Hij had je OP TIJD en eerlijk duidelijk moeten maken dat hij ervan af zag (maar waarschijnlijk heeft hij jouw reactie hierop proberen te ontlopen). Behoorlijk lullig dat hij niets van zich heeft laten horen en heeft gewacht tot jij verhaal kwam halen. Absolute tekortkoming van zijn kant.

En nu ben je aardig over de zeik. Je bent kwaad dat hij heeft gekozen om naar zijn vrienden te gaan, in plaats van naar jou ('jij bent minder belangrijk'). Je bent kwaad dat hij zonder tegenbericht zijn eigen plan heeft getrokken ('jouw gevoelens boeien me niet'). Je bent kwaad dat je wederom bevestigd ziet dat hij je zo makkelijk weet teleur te stellen ('en geen enkele moeite doet om dit te voorkomen'). Kwaad dat je gedwongen maar lijdend moet inzien dat jouw verwachtingen en de zijne van elkaar verschillen ('als hij écht met me begaan is, dan was hij gekomen').

Conclusie: je bent teleurgesteld in je verwachtingen.

Amber was mij wederom voor (great minds think alike ), en ook ik denk dat het je zal gaan helpen als je de gedachte gaat toelaten dat je op dit moment niets van hem meer moet verwachten. Echt helemaal niets meer. Hij kan jou op dit moment niet geven waar je zo naar verlangt (maar durft dit misschien niet zo direct uit te spreken uit angst je te kwetsen en als de 'boosdoener' gezien te worden). Zoek geen excuses of redenen om weer contact met hem op te nemen, want de kans is groot dat je alleen maar teleurgesteld wordt.

Wat er nu gebeurd is: ga hier geen discussie over aan en láát hem. Het wordt anders een eindeloze 'nietes-wellis'- rapsessie. Geloof me, wanneer je hem met rust laat, zal hij waarschijnlijk uit zichzelf wel gaan nadenken. Wanneer jij dit voor hem gaat lopen uitkauwen, grote kans dat hij allerlei excuses zal vinden waarom hij 1). niet heeft ge-smst en 2). niet is gekomen. Geef mensen de kans om op eigen tempo en in eigen tijd zichzelf tegen te komen.

Ergens schreef je: "Ik ben een vechter en laat dit niet zomaar gaan".

Soms vechten we iets te hard voor de verkeerde zaken. Verspil deze vechtlust niet om hem bij je te houden of weer naar je toe te krijgen, maar gebruik het allereerst voor je eigen herstel en ontwikkeling.

Dan volgt de rest vanzelf...

t'is keihard maar ik hoop dat je zijn reactie begrijpt : hij hoeft/wil/moet je nu niet........

een respectloze persoon heeft geen recht op respect zodus..........bijt op je tanden en contacteer hem op geen enkele manier meer .
Trouwens op die manier respecteer je jezelf des te meer en dat verdien je.
Go for it!
diep