Hallo jovel2012,
Ook jij erg bedankt voor je reactie... het geeft wel steun dat je inderdaad niet de enige bent. Heel verdrietig verhaal van jou zeg, vreselijk voor je
Heb inderdaad het paniekgevoel snel verder te moeten omdat het anders helemaal te laat is maar dat kan niet en dat wil ik niet. Paniekgevoel dat zelfs de gedachten van een spermabank voorbij komen. Vreselijk! Maar sta op het moment zo vast, weet even niet hoe ik vooruit moet komen. Zelf je eigen ding gaan zoeken... wat is je ding? Dacht dat ik die had... maar ben het kwijt....
Ben kapot van verdriet en ongeloof en ben vreselijk in de rouw om het zo maar te zeggen.
Vind het prettig om te lezen als je schrijft niet in paniek raken en het kan echt nog goed komen... dat wil ik zo graag horen. Heb er zelf geen geloof in op het moment.
Merk dat ik zoveel moeite heb om kort samengevat iets terug te schrijven, omdat je zo vol zit met je verhaal (wat natuurlijk veel groter en dieper is dan alleen de tijdklok) dat hulp zoeken misschien wel nodig is... :-s

Hi MisterXXX,
Snap dat je dat denkt, het hele complete verhaal en de 4.5 jaar relatie is natuurlijk veel groter dan alleen dat...
Het is inderdaad wel zo dat mijn leeftijd en mijn tijdklok een grote rol zijn gaan spelen, wat iemand die nog niet zo ver is wel kan benauwen. Maar had hij dat dan niet eerder aan zien komen? Hij wist heus wel veel eerder dat hij het nog niet zou kunnen, maar durfde dat niet te zeggen omdat hij mij dan zou kwetsen, dat voelt dan achteraf wel als dat er een worst voorgehouden is, van het kan allemaal heus nog wel over een paar jaar, soort van zoethoudertje dus en voelt nu voor mij alsof ik aan het lijntje ben gehouden. En als het houden van er zeker nog is van beiden kanten, maar hij zegt nu tijd nodig te hebben, dan denk ik is die 4.5 jaar relatie het dan niet waard om er nog voor te vechten? Het hoeft allemaal niet nu... waarom mij en de relatie dan totaal opgeven alleen daarom? Er worden dan ineens andere dingen naar boven getoverd, dingen als ik was langere tijd al niet gelukkig, en bepaalde karaktereigenschappen waar hij moeite mee heeft. Maar dat zijn in mijn ogen dingen waar je aan kunt werken en over praten, een relatie is geven en nemen. Het echt goed praten werd eigenlijk alijd angstvallig vermeden, waardoor de frustratie en emotie ALS we dan wel wilden praten zich intens uitte... al met al... een moeilijk verhaal, en niet enkelt kapot gegaan omdat ik op dit moment zwanger wilde worden... er zijn voldoende oplossingen te bedenken vind ik alleen moet er wel van beide partijen de wil zijn om voor elkaar te vechten en oplossingsgericht te denken...