Hoi allemaal,
Hier mijn verhaal. Nadat ik van januarie 2008 diep inde put zat tot juni. leerde ik een meisje kennen die ik later mee uit zou vragen naar de bios en waar ik even later een relatie mee had. ik was kapot van me vorige relatie. (zie ook mij posts uit die tijd) Het meisje waar ik tot vrijdag mee had, was leuk en was opzich een meisje naar me hart. ze wou veel dingen. dus prima. maar begon al snel. De moeder is super moeilijk en mag niks. zij is 16 en ik 18 ter info. Dit doet ze ook nog steeds met haar oudere gezinsleden. als ze 1 moet later thuis was gaat dak er af. Ze heeft naar mijn mening ook problemen met haar zelf. veel dipjes enzo. (laten we zeggen echt meer dan een normale tiener). Door dat ik veel dingen wou ondernemen en zei elke keer werd tegengehouden. ontstond er vrijving. Ging vaak over haar moeder en zat me behoorlijk dwars.
Nu ze ook nog eens heel vaak dips had enzo werd voor mij hele moeilijk. hulp wilde ze niet en soms ook weer wel. als ik er hielp en vergat een woordje te zeggen in haar oren dan was ik niet wat een vriendje hoorde te zijn. (dit word vermoedlijk veroorzaakt door haar dips)
Heb haar dus continu proberen te helpen, maar lijkt/leek wel buiten me macht te vallen.
afijn naar totaal zijn we 4/5 maanden verder. en hebben wel heel veel leuke momenten, die vooraf gaan met een praatje over de dingen die blokeren. dus als we gaan afspreken is mijn vraag standaard: mag dat wel van je moeder enzo?
maar goed. ik liep zelf al aantal dagen rond of ik het zou uitmaken, omdat ik dacht ik ben jong en wil dingen kunnen doen. (kon dat wel met vrienden).
Dus er was laatst een heftige discussie.
Een dag later waren we bij elkaar en wou der zoenen en toe n makate ze het dus uit.
We konden goed praten en we hadden geen ruzie. ik was even licht overstuur en daarna gingen we praten. Ook over dingen waarom ik het zo moeilijk vind. EN dat is dat ik altijd bang ben dat ik niemand vind. Later gingen dus wel weer zoenen en knuffelen. En we hebben dus afgesproken dat we elkaar nog wel zien en de intieme dingen doen. Zeg maar wel de lusten niet de lasten.
Wat is zijn nu problemen, waar ik mee zit:
Heb ik te moeilijk gedaan of dingen overdreven. (terwijl wel mensen uit mijn omgeving altijd reageren van ah mag ze dat niet enzo)
Een beetje in de stress of ik er nog wel echt zie. (terwijl we dat afspraken en ze zei dat ook duidelijk, wel zei ze dat echt uit was)
Ben ik nou echt zo'n verkeerde jongen en komt er echt altijd wel een ander meisje?
En als ik een meisje heb, heeft die dan wel echt met me omdat ze me leuk vind of omdat ze iemand wil hebben.
Ik weet dat bovenstaande dingen te maken hebben met onzekerheid. hoop dat iemand me daarme ekan helpen.
----------------------------------------
Mischien zijn sommige dingen wat onduidelijk, stel ze gerust.
reactie
Ik heb je blog gelezen en ik denk dat het niet verstandig is dat je nog wel intiem met elkaar bent. Is het dan een soort van sex relatie? Klinkt nogal vreemd.. Want ik neem aan dat jij nog gevoelens voor haar hebt maar omdat zij het uitmaakt niet meer voor jou. Misschien heeft ze nog iets met je omdat ze de lust niet wil missen.
Pas op want straks krijgt ze een andere vriend en word jij direct aan de kant gezet en dit ben je niet waard. Dit is niemand waard!
Ik heb namelijk ook in zo'n zelfde situatie gezeten en dacht dat alle problemen over waren nadat we het uit hadden en we nogsteeds intiem waren met elkaar.
Niet veel daarna kreeg hij een nieuwe vriendin en werd ik ook aan de kant gezet. Wees er op voorbereid en er zijn inderdaad nog veel meer leuke mooie meisjes. Misschien zie je die op dit moment nog niet.. Maar zet je er over heen
Groetjes,
Hoi bedankt voor je reactie.
Hoi
bedankt voor je reactie. De reden dat uitging was voor haar dat ze zei dat ze nog niet aan een relatie toe was. en dat ze niet goed kon verwerken. bedoel dan de dingen die ik over haar ouders had. Bij mij sloeg gister of eergisteren te paniek toe. toen ze weer wat smsde. en toen weer zei dat ik haar zeg maar niet zei van o wat vervelend dat je vroeg op moet. ik denk wat doe ik nou fout?
Ik heb eigenlijk ook een probleem met mezelf en dat is mijn onzekerheid. als ik alleen ben ben ik op eens stuurloos en super gevoelig voor dingen. Heeft iemand tips om hier mee om te gaan enzo. Het lijkt wel dat iets mis ofzo. al is het misschien het gevoel hebben dat je een speciale verbintenis heb met iemand. en mss mis ook intimiteit. kan er gewoon er niet meer mee overweg.
Nog zo iets. we hebben dan wel afgesproken dat we elkaar zien enzo. ook op intiem gebied. maar toch denk dat niet gebeurd ofzo. door hoe ze nu smst met me. ze vraagt eerst dingen en is het leuk en laatste smsje is altijd wat negatiev enzo. en daardoor word ik verward.
Volgens mij is het niet zo'n
Volgens mij is het niet zo'n goed idee om af te spreken om nog intiem te zijn. Ik snap nog waarom, echt waar. Want ik heb het zelf ook gedaan, nadat het uit was, zijn ik en mijn ex nog twee keer intiem geweest. We hebben dit weekend afgesproken dat niet meer te doen (ook al ben ik ervan overtuigd dat ik die twee keer volledig mijn emoties heb kunnen uitschakelen en heb ik helemaal geen spijt). Maar we moeten op dat vlak zonder elkaar kunnen, of het gaat ons achteraf nog meer pijn doen.
Het kan geen kwaad om nog als vrienden met elkaar om te gaan. Maar ik weet ook hoe moeilijk dat is (aangezien ik ook nog verliefd ben op mijn ex, die claimt dat hij voor altijd mijn beste vriend zal blijven). Het is belangrijk om te weten wat je kan verwachten, dat je niet op méér dan dat hoopt ook niet. Dat je niet in elk sms-je, elk woord, een betekenis zoekt (zowel positief als negatief) die er niet is. Want dan ga je er zelf aan kapot.
Ik kan niet echt tips geven in verband met je onzekerheid. Ik ben zelf erg onzeker en heb meermaals geprobeerd er iets aan te doen. Wat hielp was in een relatie zijn, daar ga ik eerlijk om zijn, maar ik besef nu, nu het gedaan is, dat dat niet de échte manier is om zekerheid op te bouwen, want relaties zijn vluchtig en kunnen zo overgaan. Het moet van jezelf komen. Uit jezelf. Door jezelf. Soms heb ik momenten waar ik denk: nu voel ik mij goed in mijn vel, ik zie er goed uit, ik ben tof, ik heb helemaal niets tegen mij. Ik ga nog eens eerlijk zijn: bij mij blijven die momenten nooit lang duren.
Oké, jawel één tip: zoek dingen die je graag doet, dingen die je afleiden en die je kalmeren. Dat helpt, ook al niet permanent.
Ik hoop dat dit een beetje een nuttige reactie was, dat ik niet teveel heb gezeverd ofzo. Ik hoop dat ik je toch een heel klein beetje heb kunnen helpen...