Hierbij dagboekje van mij die iedere dag wat bijhoud, ik moest voor mezelf dingen vanaf schrijven dus doe ik dat in deze dagboek. Misschien kunnen jullie mij nog voorzien van tips!

Enkele weken eerder:
Je had toch zoveel plannen voor de tuin, samen de schuur opgeruimd zodat je makkelijker je fiets kon pakken als je naar het werk moest. We hadden nog leuke dingen gedaan samen en merkte niet dat er wat was.

7 juni:
De dag dat je tegen me zei dat je niet meer van me hield. Opeens zei je keihard Ik heb geen gevoelens meer voor je dit kwam binnen bij mij als een bom. Het voelt als je aan de kant gezet of stelt je relatie niks voor.
Mijn reactie was dat ik enorm boos was en ben ik boos in de auto weggegaan, later werd dit natuurlijk veel verdriet.

8 juni:
De dag dat wij nog contact hadden, dat je zelf ook eventjes niet weet wat je wil. Hiervoor heb een paar dagen eventjes geen contact gehad. Dit leek ons beiden beter, echt had ik veel moeite mee om haar echt met rust gelaten. Omdat de gevoelens en stemmetjes in je hoofd zeggen je moet haar appen.

Enkele weken later:
Nu dat ze heeft gezegd dat ze zelf even niet weet wat ze wil hebben we dan toch besloten om elkaar een tijdje met rust te laten, hopelijk ziet ze hiermee in dat wij wel voor elkaar gestemd zijn. van mijn kant is het lastig om haar met rust gelaten maar het is toch wel het beste. Ik wil haar zo niet lastig vallen, ook omdat ik anders bang ben dat ik het alsmaar erger maak. toch komt in mijn hoofd naar boven Ik wil dit redden Ik wil er alles aan doen om dit te voorkomen dat ik haar verlies. nu dat blijkt dat er problemen zijn waar ze niet over heeft durven praten vind ik het lastig om vooral kunnen afsluiten, we komen er alvast altijd wel uit. En dat hierdoor dan de relatie kapot gaat is doodzonde en laat ik niet gebeuren. Ook na al die jaren wat wij hebben meegemaakt zijn we ook altijd weer bij elkaar terugkomen, dit geeft mij ook sterk de kracht om te vechten voor wat mee waardevol is. Zij is mijn leven en ik hoef niet beter. Toch lijkt hij er anders over te denken plotseling!

13 juli
De vriendin heeft me nu echt verlaten, en is vertrokken met al haar spullen. Ergens voelt het nu valt een last van je schouders. Maar toch ook echt weer niet, dat nu definitief is valt mij zwaar. En mis het nog steeds altijd. Ik kan dit niet afsluiten en wil niet opgeven.
want ik weet diep van binnen dat zij ook van mij hield. De einde van de avond heb ik haar nog een audiobericht gestuurd, hierin stond Ik laat je los maar hield van je en ik hoop dat je jezelf terug kunnen vinden en weet wat je wilt zijn en wie je bent. Ik hoop zo dat ze realiseert wat ze weggegooid want ik wilde mijn liefde altijd met haar delen. Ik was zo stapelgek op der, zij was voor mij de hemel en aarde.

16 juli
Nu een lange tijd geen contact gehad ben benieuwd wat dat met jouw doet of ze er ook nog stil bij staat ik sws nog elke dag en elk moment. Ook heb ik sinds kort steeds last van van mijn borst wat het precies is weet ik het nog nie, maar dat het met jouw te maken heeft is zeker. Denk dat het vooral spanningen en stress is.

18 juli
Nu zijn inmiddels weer een paar weken verder, het gemis is nog steeds aanwezig en ook ieder weekend moet ik maar weer bedenken wat zal ik gaan doen. Natuurlijk zat ik veel boven voor de computer maar nu dat ik realiseert dat dat niet belangrijk is kan ik mij niet meer thuis vermaken. Het belangrijkste wat ik bezat is niet meer. Gisteravond heb ik een goede vriend hier uitgenodigd, dit was weer eens een avond goud van houd maar toch ook wii herinnert zich nog aan haar, omdat anders altijd wel Wii party met zijn allen deden. Verder hebben zijn wij een blokje om geweest met de hond, Dit vond die ook wel fijn. En heeft mij ook wel een beter gevoel gegeven.

Later op de nacht dat je weer alleen bent, komt het vervelende gevoel weer naar boven. En sta je er weer helemaal alleen voor!

19 juli
je zegt dat ze tijd nodig heeft om na te denken, intussen heb ik gezien en gemerkt dat ze wel met andere jongens omgaat. Dit geeft mij zo'n steek in mijn hart nog eens extra. Het lijkt net of is er nog steeds niet eerlijk tegen mij. Aangezien ze zelf zegt dat ze nog niet weet wat ze wil, toch lijkt het erop met deze ex-en en jongens die ze om haar heen heeft of ze de keuze al heeft gemaakt. dat vraag ik me dan afvraag waarom ze dan nog steeds niet eerlijk tegen mij is.

Misschien wil ze me niet verder kwetsen, toch vind ik het belangrijk dat ze dan wel eerlijk tegen mij is zodat ik ook weet waar ik aan toe ben. Ik wacht op haar en vecht voor mijn liefde van mijn leven. Maar goed nu weet ik ieder geval ook op welke plek ik sta, als ze alweer met andere jongens afspreekt.
Ook heb ik het idee dat zij gewoon niet zonder kan. Ze heeft nog zelfs niet eens een moment rust gehad. dus ik hoop dat ze haar zelf nog wel eens tegenkomt dan straks.

vandaag is de bedoeling dat ik ook weer wat afleiding zoek maar dit zijn nu gedachtes die door me heen gaan, nu dat ik weet dat ze met andere jongens bezig is. Probeer ik haar dan ook maar te vergeten, makkelijk zal het niet gaan maar ik wil haar niet meer dat ze mij kan beïnvloeden. Het lijkt wel of interesseert het haar gewoon allemaal niks. Of heeft onze 4-jarige relatie niks voorgesteld. of misschien ben ik gewoon al die tijd te zachtaardig tegen haar geweest. Zodat ze helemaal geen spijt gevoel kent of zoiets, sowieso is altijd al keihard geweest. Net of is er bij haar een schakelaar om gegaan en ze gaat weer door met leven en laat mij gewoon keihard barsten.

Veel vrienden en familie van mij zeggen dat ze dit eerst allemaal wel weer even spannend vindt enzo, tot straks al haar nieuwe ex vriendjes of nieuwe liefdes geen succes zijn. Dan vermoed familie en vrienden dat ze weer met kruipende pootjes terugkomt. ze weet dat ik makkelijk te beïnvloeden ben, dus daar gaat ze vast en zeker gebruik van maken!

veel vrienden en familie waarschuwen mij voor haar om haar niet terug te nemen als het zover is. Aangezien ze weet dat ik beïnvloedbaar ben flikt het vast nog een keer en steeds weer en weer.