Ik heb een jaar lang een relatie gehad met een getrouwde vrouw. Eerst loog ze over haar leeftijd, maar ik hield van haar en wilde de relatie niet uitmaken. Toen bleek dat ze een kind had, en zelfs nog getrouwd was. Omdat ik al een eerste oneerlijkheid van haar vanuit mijn liefde door de vingers had gezien, was snel de stap gemaakt om ook die andere leugens te vergeven. Ze had een bekoelde relatie met haar man omdat hij eerder in hun relatie herhaaldelijke vreemd was gegaan, en ze woonden alleen nog samen omdat ze samen een huis en een kind hadden.

Ik lag naast haar in bed en ineens werd er gebeld. Ze praatte super neutraal tegen die man, vriendelijk ook, alsof er niets aan de hand was. Ineens zag ik in hoe gemakkelijk het liegen haar afging. Geen enkele trilling in haar stem. Ik ging me achter de oren krabben. Mocht haar niet uitlaten naar de taxi omdat ze niet wilde dat de chauffeur ons samen zag. Ze haalde me over om dingen voor haar te doen, maar dat was niet wederzijds. Ik had niet het gevoel dat ik volledig op haar kon bouwen. Ze stelde voor om een scheiding aan te vragen en met mij te gaan samenwonen.

Ik zat nog midden in mijn studie en zij had samen met die man een huis, een kind, en een baan rondom het minimum inkomen. Voor mijn gevoel kon ik haar niet zo'n groot offer laten maken voor onze relatie, een ellende die als een molensteen om haar nek zouden komen te hangen. Ze manipuleerde voortdurend mijn woorden en deed het lijken alsof ik door mijn afwijzing van dat voorstel niet oprecht van haar hield, waardoor ze zich in discussies steeds agressiever ging opstellen. Omdat ik van haar hield reageerde ik met lieve woordjes, probeerde haar weer positiever te laten denken. Maar uiteindelijk veranderde ze niet. Ik ging dingen terugzeggen, en wees haar op het gemak waarmee ik haar had zien liegen. Dat kon ze niet hebben en de relatie werd een openlijke ruzie. Haar man wist daar nog steeds niks van.

Ik zei tegen haar op een gegeven moment: "Het is fascinerend, die diepe vervoerende liefde die wij eens voor elkaar voelden, hoe die veranderd is in een rottend gezwel, een lelijke leegheid. Dat contrast tussen wat het nu is, en wat het eens was, is zo bizar dat het me pijn doet, maar toch bewondering opwekt - alsof ik van een afstand naar een kunstwerk kijk."

De bottom line is, maak voor jezelf duidelijk wat je van deze relatie verwacht. Wil je echt een toekomst? Wil je meer zijn dan zijn minnares? Als dat zo is, is de kans wellicht niet reëel dat hij gaat scheiden. Zo niet, heb dan vrede met zijn vreemdgaan en zeur er niet over dat hij getrouwd is, dat maakt het samenzijn alleen maar minder fijn.