Te zijn wie je bent , te weten dat je "vrij" bent , vrij in je keuzes en vrij van de keuzes van een ander . De keus van een ander bij hem of haar te laten en voor jezelf te weten dat je hebt geprobeerd om te samen te zijn in de diepste betekenis van het woord , maar het niet zo mocht zijn.​ Je voetstappen in het zand slechts het enige is wat achter zal blijven.

Soms wil het samenzijn niet tot een eenheid komen, omdat de ene zich niet in alle openheid er voor de ander er kan zijn, er is . De ego en verwachtingen wat het eigen persoon op eigen voorgrond houdt in plaats van zich met alle liefde en interesse te willen verdiepen in de ander. Het hart niet ten volle kan geven er soms andere (on)belangrijke zaken van buiten in het gevoelsleven een plek laat innemen, daardoor niet kan weten of voelen, welke blokkades er worden opgeworpen om het eigen geluk te kunnen zien en te ervaren. Echt geluk zit namelijk diep van binnen, maar om dat te merken moet je er wel bij kunnen.
Het is dan ook heel lastig om een geheel te kunnen vormen omdat er een stukje ontbreekt wat op den duur voelbaar is als een soort niet te benoemen spanning .
Het beter is om afscheid te nemen teneinde niet jezelf te verliezen. Het persoon is niet klaar om met je mee te reizen , jij bent al veel verder .

Je open kan stellen en er voor een ander kan zijn, op dat moment, maar het ook los kan laten , omdat het niet van jou is . Luisteren en bij te staan als het nodig is maar je bewust te blijven , dat je iets wilt aanreiken maar geen deel gaat uitmaken van …
En wanneer je verdrietig bent te durven kijken of daar bij jezelf een onderliggende boosheid ligt en durft te onderzoeken waar dat vandaan komt en waarom . Op een punt te komen, het is zoals het is en er tegen vechten meer problemen opwerpt, dan het te aanvaarden . Het verleden niet te veranderen is , maar belangrijk is dat je weet wie je bent , te kunnen aanvaarden dat dingen gebeuren en dat ook echt gevoeld hebt, een levensles is geweest. Je volle vertrouwen in jezelf , jezelf omarmen en te weten dat je eigen liefde er altijd mag zijn , hou van mijzelf . Je gevoel voor jou geen denkfout maakt.

Angsten niet echt nodig zijn , omdat je je vrij mag voelen van alles van buiten af , angst pas nodig is op het moment daar , alleen dan het tijd is om te handelen . Het niet belangrijk is wat mensen denken en wat ze vinden. Het gaat om jou …wie jij bent , wat jij voelt , wat jij geeft , bij jezelf blijft in het diepste van je wezen . Aanschouwend en niet oordelend om je heen kijkt naar alles en iedereen wat je dierbaar is , met liefde . Daardoor ben je weerbaar , wat een ander ook denkt of vind of van je wil , je zult je eigen pad bewandelen en dat is oke !het is nu nu , niet gisteren , niet morgen..

En als iemand vraagt; weet jij hoe laat het is kunt zeggen , ik weet het niet , ik heb de tijd