Online gebruikers
- JosephUnlal
So far hou ik me nog aan alle regeltjes. Gister las ik ook weer dingen door die ik van hem kreeg, was wel even overstuur maar gelukkig kon ik mijn hoofd weer snel leeg krijgen. Hij is nog steeds non stop in mijn hoofd maar ik ben wel reeel genoeg dat hij op het moment tegen me heeft gezegd dat hij niets wil. Als ik hier weer voor de duizendste keer tegenin ga geef k mijzelf op een presenteerblaadje en zo ben ik niet en zo wil ik al helemaal niet overkomen. Ergens vind k t ook gwn n sukkel dat hij alles wat we hadden aan de kant zet zo van achja ik sta nu op eigen benen toedeloe. Dat maakt het voor mij ook makkelijker ook inderdaad even geen contact te zoeken want ik weet wel dat ik het respect verdien wat hij me op het moment NIET geeft. Dat neemt niet weg dat ik vanmiddag egt op het punt stond m te smse of toevallig tegen te komen. Maar heb mezelf maar ff een knal tegen me kop gegeven voor zo n desperate actie. De tweestrijd is nog steeds bezig..
Ik heb in plaats daarvan maar even geslapen en dat was eigenlijk ook best fijn:)
Ik merk wel nu hij weg is, degene met wie ik alles deelde en mezelf helemaal aan gaf dat er ook positieve aspecten aan zitten. Ik denk veel na over mezelf en wat ik wil bereiken met de persoon die ik ben en de dingen die ik doe. Je merkt toch dat er veel dingen niet echt lekker zitten en daar ben ik nu aan aan het werken. Ik heb door ontzettend veel dingen mezelf vaak afgesloten van vrouwelijke vrienden omdat ik(sorry dames) altijd van mening was door bepaalde omstandigheden dat het enige wat ze konden doen, drama maken was, roddelen en je laten vallen. Dit heb ik nu een beetje bij gedraaid en ziedaar, de mooiste vriendschappen bloeien op.. Is toch weer wat anders dan altijd maar die jongens! Ik hoop dat ik het volhoud allemaal
Xx en sterkte iedereen
@Me
Ik vind persoonlijk dat je het supergoed doet!!!
x
dankje!
Dankjewel. Het is wel echt een innerlijke strijd hoor.xd Ik blijf mezelf afvragen of ik er wel goed aan doe geen contact te hebben..
Xx
Hey
I know the feeling..
Soms denk ik dat we hen teveel op de eerste plaats zetten. Als ze ons willen dan zullen we ze wel horen toch?
Je eigen ik komt op de eerste plaats nu. Ik heb net gelezen in je laatste blog dat je een berichtje gestuurd hebt. Is niet zo erg..verre van zelfs. Ik vecht er zelf nog genoeg tegen..zou ik iets sturen, zou ik niets sturen? Ben tot het punt gekomen dat ik het geen goed idee meer vind. Ik moet onthechten van hem. Hij heeft de keuze gemaakt om verder te gaan met een andere meid. Wie ben ik dan nog om hopeloos te blijven vasthouden? Maar nogmaals..het is moeilijk als iemand altijd langs je stond en er plots niets meer is. Je wilt nog rekenen op..
Een vriendin van me zei ooit..Als je echt wilt dat er ooit nog iets goeds uit jullie komt zul je eerst dit verdriet moeten doorgaan. Pas als je echt helemaal terug jezelf bent, alles een plaats hebt gegeven dan kan je verder. Met hem of zonder. Maar hier moet je door..
Ergens heeft ze gelijk. Het valt niet uit te wissen wat er is gebeurd. Het valt ook niet op te lossen met een goed gesprek. Je kan niet plots de draad weer opnemen hoe graag je dat ook wil. Eerst moet die schone lei er terug zijn.
@ amber
Ja je hebt ook wel gelijk. Maar het probleem is dat hij bij ons totaal niet zwart wit is maar zelfs super grijs. Want normaal gesproken als iemand zegt ik wil geen contact en ik was zo dom vorige week hem te vragen om me te bellen, en hij doet dat vervoglens. Dan raak ik daar dus van in de war. Oke, hij deed het niet uit zichzelf maar hij deed het tenminste dus dat is voor mij dan een positief signaal van ja misschien opbouwen.. Gister toen sprak ik hem over msn(hij wil geen contact maar blokkeerd me niet..?) En verteld zijn verhaal. Mijn instinct is dan meteen om er voor hem te zijn, omdat we er altijd voor elkaar waren. Dat voelt heel dubbel want ja hij vroeg helemaal niet hoe het met mij ging, met mijn tentamens, met thuis. En ja ik kreeg persoonlijk ineens n onder gevoel dat hij misschien weer terug komt bij zijn ex. DNo why maar dat gevoel heb ik. Dus ik zit nu wel echt van ja.. moet ik nu contact houden of juist weer niet. |Dat is egt heel vervelend als iemand zulke signalen geeft. Want ik wil het natuurlijk niet verpesten, nee ik wil hem terug...
@ Me: ik zie geen signalen
Het is natuurlijk erg afhankelijk van hoe jullie gewend zijn om te communiceren, Me, maar voor mij als buitenstaander lijken er helemaal niet zo veel signalen van hem af te komen, eerlijk gezegd.
Als iemand zegt geen contact te willen, zal hij wel bedoelen dat hij geen contact wil, neem ik aan; in mijn opvatting is het dan aan jou om dat te respecteren en inderdaad geen contact te zoeken, niet aan hem om contact fysiek onmogelijk te maken door je te blokkeren op MSN, bijvoorbeeld. Hij mag toch gewoon rekenen op jouw respect voor zijn verzoek en hoeft zich toch niet te verstoppen? Jou bellen als je hem vraagt dat te doen, ziet er voor mij als buitenstaander ook uit als eenvoudig fatsoen; ook een vreemde geef je 'the time of day' als hij daarom vraagt. Hij heeft geen idee waarom je hem vraagt te bellen - misschien is het urgent en belangrijk - natuurlijk belt hij. Dat wil alleen niet zeggen dat er iets veranderd is in hoe hij zich in het algemeen tot jou wenst te verhouden.
Op je andere blog schreef je dat je niet weet wat je moet doen, nu hij zijn verhaal aan je verteld heeft. Maar volgens mij volgt er uit zijn wens om geen contact te houden en zijn sms'je wat je moet doen: "Ik wil geen contact" + "Je hoeft niets te doen" = niets doen.
Dat is kei moeilijk, dat snap ik. Dus zoals Amber ook al zegt: neem het jezelf niet kwalijk als je het er moeilijk mee hebt, of als je een keer toch iets tegen hem zegt of aan hem vraagt. Vallen en opstaan, dat is in orde. Maar doe jezelf een plezier en neem serieus wat hij zegt en zoek niet te veel naar verborgen boodschappen. Zeggen dat je geen contact wilt houden (gewoon, omdat je het echt uit wilt maken) en tegelijkertijd het fatsoen hebben om iemand antwoord te geven als ze iets vraagt, dat is helemaal niet zo tegenstrijdig en betekent volgens mij niet zo veel.
@ chrysothemis
Ja ik denk ook wel dat jullie gelijk hebben. Hij zal dit zelfs mogen oplossen anders moet hij maar aangeven als hij wil dat k er voor hem moet zijn. Inderdaad niet makkelijk maar ik ben hem niet en heb de touwtjes niet in handen. Ook al is het moeilijk ik moet inderdaad zijn wens respecteren. Overigens wist hij vorige week wel wat er aan de hand was waarom k m wilde bellen. Maarja dat staat er verder los van. Hij neemt uit zichzelf ook geen contact op dus ik denk dat ik hier inderdaad genoeg *hints* uit kan halen dat hij er geen behoefte aan heeft..
Dankjewel om me dit in te laten zien.
Sommige vrienden van me zeiden nl dat ik wel weer kon proberen op te bouwen.. Omdat hij wel zijn verhaal vertelde. Maarja dat zegt ook niets natuurlijk.
@Me
Wees gewoon een beetje voorzichtig meid. In de eerste weken, soms maanden, leven we allemaal op hoop ergens. Dat is een van die dingen dat ons iets of wat rechthoudt. Het gevaarlijke met contact houden op eigen initiatief is dat je niet echt loskomt. Als je dan ook nog effectief een oppervlakkige reactie terugkrijgt is het in de eerste instantie wel voldoende en teer je er een beetje op. Tot het begint door te zinken en je elk woord duizend keer omdraait. Wat zou hij bedoelen, hoe zou hij het bedoelen etc.
Meer vragen, meer malen..
Zoals Chrys zei vallen en opstaan..maar wees toch een beetje voorzichtig
@ amber
Ik heb me nu voorgenomen dat ik geen contact uit mezelf zoek. Ik verdien het ook niet om hele dag achter iemand aan te wandelen. En daarnaast is het niet het meest romantische dat ik me kan voorstellen dat hij zich kapot gaat ergeren aan mij op n gegeven moment. Ik denk niet dat hij contact zoekt maar stel hij doet het. Hoe reageer je daarop.
Ik heb op het moment genoeg dingen aan mn hoofd waar ik me beter op kan focussen dan hem. Mijn school bijvoorbeeld. ALs ik het dit jaar haal kan ik in het buitenland studeren, is zowieso wel goed voor me, een nieuwe start, nieuwe mensen leren kennen en gewoon op jezelf aangewezen zijn. Ik heb genoeg van alle problemen die ik afgelopen jaren heb gehad met mijn ouders met vrienden die ik over de tijd ben verloren. Het is een eeuwige strijd. Toen ik deze jongen leerde kennen gaf hij me t gevoel dat het goed kwam, maar in the end was ook hij weg. Dat voelt echt koud. En ik verdien dit gewoon niet. Ik heb zo vaak gewoon willen opgeven omdat ik het niet trok, dan vond ik mezelf zo n egoist want ik dacht ja je hebt t misschien niet makkelijk maar wel kansen. Hoeveel mensen hebben het moeilijker als mij en ook geen kansen er toch iets moois van te maken. Maar om dat gevoel vast te houden, die kracht. Ook nu met die jonge, om gewoon door te gaan met mn eigen leven en hem links te laten liggen is heel erg moeilijk voor mij en een ontzettend grote stap.
@Me
Het is inderdaad héél zwaar. Het is afscheid van iemand nemen tegen alle wensen in. Alles in je lichaam zegt te vechten en misschien ben je er nog niet helemaal maar op een bepaald moment stopt het (hoop ik toch). Ben er zelf ook nog niet..Heb wel gezegd dat ik geen contact meer zoek maar ben nu al aan het denken of ik iets met de feestdagen kan/zou sturen. Elke keer mezelf bijsturen..
Als we lang genoeg 'volhouden' dan verdwijnt die behoefte wel. Ze zal nog wel sluimeren maar niet zo sterk meer aanwezig zijn. Hoop ik..
@ Me. & Amber: Herkenbaar
Hetzelfde hier, hoor. Toen ik besloten had geen contact meer met 'hem' te zoeken, voelde dat om te beginnen al alsof ik een deel van mezelf amputeerde, en na de eerste weken (waarin ik nog teerde op constant herlezen en analyseren van onze mailwisseling) merkte ik dat ik steeds zat na te denken over manieren om mijn eigen regels te omzeilen. (Varierend van uitkienen dat ik op zodanige tijden ging lunchen dat ik de grootste kans had om hem tegen te komen, tot serieus overwegen om een scriptieonderwerp te kiezen waarvoor ik geloofwaardig zijn hulp kon vragen.) Grappig, hoe ik mezelf voor de gek probeerde te houden. Mazen zoeken in wetten die je zelf maakt.
Zelfs als ik weerstand bood aan de drang om contact te zoeken (bijvoorbeeld door hier te schrijven, als afleiding), bleef ik mezelf steeds opnieuw aan hem hechten, door erover na te denken, zijn mails te herlezen, en me gewoon in het algemeen de hele tijd met hem bezig te houden. Het is doodeng om echt los te laten. Als je al kunt besluiten om de stap te nemen (ik kon dat dus niet - ik werd/wordt zelfs boos als mensen suggereren dat dat is wat ik zou moeten doen), dan is het ook vervolgens nog eens superpijnlijk om dat besluit werkelijk uit te voeren.
Alles wat met hem te maken heeft steeds maar weer opnieuw lezen en door je hoofd laten gaan is troostrijk en het mag volgens mij best even duren voordat je daar helemaal mee klaar bent. Maar steeds opnieuw zijn woorden en acties analyseren op verborgen betekenissen herbergt het risico in zich dat je langzaam afdrijft van wat er werkelijk gezegd is. Probeer bij de realiteit te blijven en je bewust te zijn van wat je aan het doen bent, ook al kun je nog even niet stoppen met het te doen.
ja.. Ik word daar ook boos
ja.. Ik word daar ook boos om als mensen dat voorstellen. Ik verzet me hele tijd tegen het feit dat het zo is, tegen de realiteit. Ik sta elke keer bijna op t punt m te smse om film te kijken. Natuurlijk het stomste. Ik wil hem gewoon niet kwijt. En ik moet. Word egt moe van mezelf ook op dit moment. Ik wil het wel loslaten maar kkan t niet. Of misschien wil ik het ook wel niet en kan ik het wel. Geen idee, het faalt in ieder geval hopeloos. Kan me nergens op concentreren en het is gewoon een grote puinhoop...
boos
Ik word eigenlijk nergens boos om. Heb het soms heel even gevoeld maar het was zo weer weg. Ik ben vooral teleurgesteld en droevig. In hem omdat hij zo vlug verder is gegaan ook al kan ik daar soms zelfs een vorm van begrip voor hebben. Waarom in een relatie blijven die niet werkt? Waarom niet verder gaan als er iets beters aankomt waaien? Hij was klaar om los te laten en ik geloofde nog. Ook omdat hij er niet was voor me toen mijn broer was gestorven. Soms een beetje boos omdat ik niet zag dat hij ermee klaar was. Ook al heeft hij dat eerder aangegeven maar hij naar mijn gevoel niet duidelijk genoeg was geweest. Droevig omdat ik niet klaar was met vechten. Het niet had willen opgeven en hij een me achterliet.
Kan me helemaal vinden in Chrys..het is inderdaad zo dat je moet oppassen dat je de waarheid niet omdraait.
Hier is het een voldongen feit. Er is iemand anders dus veel nut heeft het dan niet om te zwijmelen over foto's of berichtjes uit het verleden. Ik bespaar me deze ellende. Maar ze zitten allemaal in mijn hoofd dus kan er anderzijds ook niet buiten.
Maar ikzelf weet dat als het om contact zoeken gaat ik mezelf dikwijls betrap op de uitvluchtjes die ik zelf creëer. Dat waar Chrys het over had. Toen mijn ma in het ziekenhuis moest opgenomen worden dacht ik als eerste..'ik moet hem iets sturen'. Het was niet zozeer omdat mijn moeder in het ziekenhuis lag maar opdat het een superreden was om contact te zoeken. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan. Nee ik moet dit zelf doen..Dat is de eerste stap.
Mijn laatste contact was zelf nog maar 3.5 weken geleden dus nog niet helemaal zo lang geleden maar heeft me serieus een klap gegeven. Ik weet dat hij verder is gegaan maar toen kwam het eens zo fel terug in mijn gezicht.
Volhouden gewoon!
Als het zo moet zijn...moet het zo zijn
@ amber
Ik vind het serieus echt wijzen op een ontzettend sterke persoonlijkheid.. Echt heel knap van je.. Dat je die verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven en daar ook de juiste keuzes in maakt is iets waar ik nog niet in geslaagd ben. En dat je niet verschrikkelijk boos bent geworden vind ik ook heel erg knap.. Kan ik nog veel van leren. Ik denk dat ik de waarheid nu inderdaad teveel omdraai en ook al heeft hij het niet makkelijk als hij me nodig heeft zal hij wel komen inderdaad. Heeft weinig zin maar af te gaan wachten op iets of waarschijnlijk niets.. Ik heb allemaal stomme redenen om contact met m te zoeken, het slaat echt allemaal stuk voor stuk nergens op en ik moet daar gewoon mee ophouden. Maar het is zo moeilijk. Toen ik net in de bloemenwinkel was voor mijn oma een orchidee te kopen zag ik een hele bijzonde orchidee tak die hij me ooit heeft gegeven, gewoon uit liefde. En bedacht k me dat toen we ooit voorbij n bloemenwinkel liepen en ik daar zo smachtend naar keek hij ineens met een bos bloemen voor mijn neus stond. De meeste mensen op deze site hebben honderd en een reden om boos te zijn en het achter zich te laten, terwijl ik gewoon dat weet dat ik iets ontzettend moois kwijt ben. Een diamant, een die ik niet nog tegenkom, en ik weet dat ik gelukkiger ben als ik met hem ben. En om zoiets kwijt te raken is ontzettend pijnlijk. En ik wil niet opgeven maar er voor vechten.
En als k dan bedenkt dat zijn eigen vader is vreemdgegaan met de moeder van zijn ex(daar ging dat verhaal gister over) dan wil ik er voor m zijn. Ik kwam net langs zijn huis, is geen andere route naar het dorp, en zijn vaders auto stond voor de deur dus ik denk dat ze er over aan t praten zijn met iedereen. Dan weet ik gewoon dat hij pijn heeft. En ik wil niet dat iemand anders er voor m is. maar ik. Wij konden elkaar altijd zo goed aanvoelen, steunen, opvrolijken. iets in mij zegt dat ik hem nu gewoon n kaart met een van die gedroogde bloemen moet geven waarin staat dat ik geloof in zijn kracht op dit moment. Sommige dingen, ook al is het over, doe je voor elkaar omdat je van diegen houd. maar ik ben in de war door mezelf. Want ik wil hem niet laten gaan en dat ga ik niet doen.. Maar ik wil het niet verslechteren dus waar doe je dan goed aan op zo een moment...
Ik hoop dat ik ooit zo sterk mag wordne als jou amber, echt klasse..
@me
Dat is echt lief van je Me..het doet me goed dat iemand me zegt dat ik sterk ben.
Zelf vind ik dat niet zo..Ik ben niet anders dan jou, heb gewoon een goede dag
x
@amber
Ja maar je ziet toch zelf ook waar je doorheen gaat en hoe je dat oplost. Ik las ergens dat je ook een dochtertje hebt, en wat ik allemaal hoor met jou familie enzo. Dat is ontzettend heftig. Er zijn zoveel mensen die op zo een punt opgeven. En jij knokt gewoon keihard door. Je moet in je eigen kracht geloven want echt, in mijn ogen en waarschijnlijk vinden meer mensen dat ben je egt reuze sterk.
xx
@Me
Wacht nog maar even .
Nog ff en héél de wereld komt weer op mijn nek en lijkt het allemaal zo hopeloos dat ik denk dat ik niet meer verder kan.
Voor nu probeer ik gewoon effe te genieten van het beetje rust, wetende dat het nog niet voorbij is. Maar dit gevoel wil ik wel blijven vasthouden.
Soms vind ik mezelf maar een zeur..klinkt allemaal zo dramatisch en vol met zelfmedelijden. Maar ach dat mag wel hier hé .
Alvast een mega thnx en superdikke knuffel voor jou.
xx
@ amber
en juist op het moment dat jou hele wereld instort is er plek voor de schone lei. Als alles op de grond ligt heb je iig geen enorm rotsblok meer boven je hoofd en zijn wij op deze site er nog altijd om je te steunen:)
@Chrysothemis en amber
Een vraagje aan jullie beide. Ik heb vanmiddag de betreffende jongen n email gestuurd over zijn thuissituatie. Ik ken zijn broertje en die was best in shock en daaruit leidde ik af dat hij het wist. Hij kreeg vervolgens een reactie op msn achtergelaten waarin stond dat hij het niet aan zijn broertje had verteld maar dat hij de ruzie waarschijnlijk had meegekregen en een dankje voor je email xxx. Is dit weer zo n beleefde groet van hoi doei maar ik wil geen contact? Of kan ik hier nu eindelijk wel uithalen dat er mayb toch n sprankeltje hoop is??
hoi Me
Goh zo moeilijk om je natuurlijk in zijn hoofd te plaatsen..
Ik denk dat hij het wel apprecieert dat je die mail stuurde maar dat dat niet meteen wil zeggen dat hij van gedacht is verandert omtrent jullie. Als hij niet verder dan dank je voor je email is gegaan en daarmee bedoel ik zich echt een beetje bloot heeft gegeven naar jou toe denk ik dat hij het nog altijd op een afstand wil houden.
Maar ik ben hier echt geen expert in..
Ik durf me er niet over uitspreken eerlijk gezegd..
Zou het graag duidelijk voor je willen maken maar weet ook niet goed wie en hoe hij is.
xxx
@ amber
Ja het is een moeilijke jongen en hij lijkt qua karakter wel op mij eigenlijk. Ik weet het niet zo goed hij heeft wel op een ding uit de mail gereageerd maar niet echt..veel ofzo. En inderdaad vanuit zichzelf komt alsnog niets. En ik vind persoonlijk dat hij wel lef heeft. Want ik ben er altijd voor hem geweest, no matter what. En hij accepteerd gewoon niet dat ik nog in een relatie zat. En nu was het gewoon van de een op de andere dag dat hij tegen me zei ja geen zin meer in daag. En zette me aan de kant. Dan voel je jezelf echt zo gebruikt.. Echt rot gevoel. Ik hoop maar dat hij snel van gedachten wisselt voordat ik onbewust of bewust mezelf in bescherming neem want anders is dat mooie allemaal verloren:S