Hallo allemaal,

Ten eerste wil ik allen bedanken voor de reacties. Vind het fijn dat er meegeleefd en meegedacht wordt. Moet bekennen dat ik niet alle raad ten harte neem en doe wat ik denk wat goed voor mij en mijn ex is. Heb mijnerzijds het contact stil gelegd tot gisterenavond. Kreeg een sms binnen waar ik wel op moest reageren en heb haar gebeld. Ze lag in bed en was totaal ontredderd. Ze huilde veel en zag (eindelijk) in hoeveel pijn ze me heeft gedaan. Voor mij persoonlijk vond ik dit prettig om te horen maar voelde wel met haar mee. Moet bekennen dat het wat laat is dat ze in gaat zin wat voor verdriet en pijn mij is aangedaan en ja dat heeft zij veroorzaakt. Klinkt hard maar kan het niet mooier maken dan dat het is. Moet hierbij wel vertellen dat ze dit waarschijnlijk onbewust heeft gedaan door haar angsten.
Het vreemde is dat ik haar wel kan volgen maar dit doet niets af aan de pijn die ze me heeft gedaan. Het is voor niet mogelijk om echt van iemand te houden zegt ze. Ze is het gevoel van houden van alleen maar aan het analyseren ipv het te laten gebeuren. Ze vraagt zich dus bv af in welke vorm ze van mij houdt en kijkt alleen maar hierbij in de toekomst. Mijn insteek is echter dat het gevoel er is en dat de toekomst wel uit zal wijzen hoe dingen gaan lopen. Mijn ex wil zekerheden voor de toekomst die er niet zijn.
Heb haar vanochtend een sms gestuurd om haar toch wat op te vrolijken en vanmiddag eentje om haar sterkte te wensen bij de psycholoog (weet dat dit moeizame gesprekken voor haar zijn). Wat mij betreft zet ik de communicatie van mijn kant weer stil want wil niet nogmaals in een zelfde situatie terecht komen van aantrekken en afstoten. Zal vanavond wel op skype zijn en als ze met me wil praten, ben ik er altijd voor haar. Dit is iets wat ze weet.
Heb al eerder geschreven dat ik in het verleden om de haverklap keek of ik een sms of e-mail van haar had en vandaag was weer een dag dat dit niet het geval was, iets wat vreemd voor mij is.
Aanstaande vrijdag vertrekt ze voor 4 weken naar Suriname en ik heb haar verteld dat ik haar nummer aldaar niet hoef te hebben. Waarom zou ik? Zal geen contact met haar opnemen want ze wil ook niet dat ik haar daar bezoek en zelf eens een keer vakantie heb. Wel heeft ze aangegeven dat de reden is dat ik niet mag komen is dat ze rust wilt hebben ipv dat ze geen reden had. Heb dit er uit moeten trekken en eigenlijk zelf aan moeten geven waarop zij bevestigend antwoordde. Ze dacht dat het voor mij minder pijnlijk zou zijn om geen reden op te geven dan de waarheid te vertellen. heb haar reeds vele vele malen verteld dat de waarheid minder pijnlijk is dan een leugen maar op de een of andere manier blijft ze toch terugvallen in haar oude patronen. Zou zo graag willen dat het beter met haar zou gaan maar op deze manier blijft het bij hetzelfde. Ze moet leren de consequenties te dragen van haar acties of woorden hoe moeilijk dat ook is.
Maak me wel zorgen over het feit dat ze dadelijk naar Suriname gaat. Wel op een andere manier als voorheen. Voorheen was ik bang dat ze daar met andere mannen het bed zou delen, iets wat me op dit moment koud laat, maar wel over het feit dat ze daar veel alleen zal zijn. Ze bezoekt daar haar beste vriendin maar die moet overdag werken en dus is ze dan alleen. Ik maak me nu dus zorgen over die tijd die ze alleen is en dat ze dan niet in haar angsten terug valt of dat ze juist mensen gaat opzoeken om niet hiermee geconfronteerd te worden. Hoop van ganser harte dat ze daar echt de rust vindt die ze zoekt maar eerlijk gezegd ben ik er bang voor.
Hoor graag jullie ideeën over deze situatie?????