Het is weer zaterdag avond geweest en ik ben na mijn werk effe op stap geweest.
Inderdaad effe maar met een goede vriend op stap.
Ik had een vreemd gevoel in mijn maag.
Ik ging namelijk nooit alleen op stap, en het voelde niet juist dat ik daar was.
Vreemd eigenlijk aangezien ik me nu eigenlijk in twee strijd voel.
Op een moment wil ik niks meer met haar te maken hebben en de ander moment kan ik niet wachten tot dat ik haar stem hoor.
Ik ga ook hier weer van uit dat dit bij het hele proces van verwerken hoort.
Ik bid iedere avond in de hoop dat de goede Heer me een teken geeft en dat Hij me helpt met het verwerken.
Voor te gaan slapen werkt het prima.
Maar als je ervan uit gaat dat ik om 03.00 in bed lag en al weer om 08.40 op stond, vraag ik me wel af of ik goed geslapen hebt.
Ik hou mezelf voor dat dit niet eeuwig duurt, en dat op een mooie zekere dag alles voorbij is.
Dat ik weer uit deze nachtmerrie wakker wordt.
Tot die tijd zal ik toch moeten proberen alles op orde te krijgen.
Alles op een rijtje, wat is belangrijk en wat niet.
Mensen op mijn werk vertellen vaak hun problemen tegen mij, waarmee ik ze help om te gaan.
Maar waarom is het dan zo moeilijk om zelf mijn eigen problemen op te lossen.
Hier van je af type werkt natuurlijk prima en het lucht op.
Maar iemand die niet hetzelfde meegemaakt heeft als wij, ............
Ach, ik zal het me wel verbeelden, de pijn is overduidelijk.
Ik ben in ieder geval blij dat ik deze site gevonden heb, en weet je wat, als andere nou ooit in hetzelfde terecht komen als waar wij zitten zal ik hen vertellen,"ga naar www.ldvd.nl"
Ik heb in ieder geval veel kracht al hier uitgeput, ik denk dat ik het tot op heden niet alleen zo ver geschop zou kunnen hebben.
Terwijl ik wel weet dat ieder het voor zichzelf moet oplossen, en ik (ego?ɬØstisch) ook.

Beerke