Ik zou willen dat dat puzzelen eens op zou houden, al is het denk ik onvermijdelijk wanneer een relatie plots wordt beeindigd; je van alle kanten verschillende en tegenstrijdige redenen te horen krijgt én de ex-partner zelf geen gevoelens kan uiten. Wat een verwarring!
Ik heb hem eergisteren verzocht me voorlopig met rust te laten. Even geen contact. Ik wil rust. Bijkomen. Toch moest 'ie nog even het laaste woord hebben door iets sentimenteels in mijn brievenbus achter te laten: wéér in de war! Wéér dat puzzelen!

Nu even boos! Is even fijn en makkelijker! Ik hou mezelf voor dat het echt beter is zo: Ik wil niet meer bij iemand zijn die geen gevoelens kan uiten. Ik wil niet meer in een relatie zitten, waarin ik het moet hebben van signalen in plaats van woorden. Ik wil niet meer met iemand zijn die er zo uit het niets een punt achter zet en mij verward achterlaat.

...Maar stiekem blijft nog elke dag de vraag in mijn hoofd spoken: zal hij spijt hebben?

Inderdaad, de tijd zal het leren...

Hartelijk dank voor jullie reactie! Reacties blijven welkom!