Nee, iemand moet dat hele proces zelf ondergaan... is essentieel

ja, ik denk dat bij mijn laatste ex waarom ik hier zit zeker wel is gebeurt ja, alhoewel dat extreem er voor elkaar zijn wel echt wederzijds was, wat ik gaf kreeg ik terug. Dus het leek goed te werken, totdat er wat veranderde bij me ex, en dan wordt het ineens verstikkend ja.

Wat wel apart is dat ik het goed bij vrouwen doe, en mag ik als single zeker niet klagen, en maak ook nog genoeg dingen mee als het gaat om vrouwen. Echter, die doen me niks, die kunnen me niet raken, de basis is anders, zoiets. (nee niet gaan gillen, ik ben altijd eerlijk, als er geen toekomst is dan beloof ik die ook niet, dont worry)

T gebeurt me juist bij de types waarbij ik wel wat voel, waarbij ik wel de sprong wil wagen, nog ver voordat ik de kans heb kunnen krijgen om het te laten verstikken zeg maar Al is dat natuurlijk niet de bedoeling.

Maar het is wel een dillema, want als je veel voor iemand voelt, dan wil je dat ook tonen, toch? Misschien is het zo dat degene die het meest van de ander houdt in het nadeel ligt, en des te meer die geeft des te verder die ander weg zal gaan, de oude touwtrek wedstrijd....Voorheen gaf ik niet zoveel om liefde en gaf ook niet zo veel, dus daar was dat probleem eigenlijk niet aan de orde. Het probleem is pas gekomen met en na mijn ex, net toen ik liefde echt ging waarderen, en mezelf (dacht ik) een beter mens maakte.

Ik heb nog geen nieuwe liefde gehad na haar dus ik kan nog niet oordelen hoe dat is of zal gaan.
Wel weet ik dat al ver voordat de start er is het al afgeblazen wordt. En echt, ik probeer alleen maar aardig te zijn, doe geen gekke dingen... Misschien tref ik gewoon te vaak de verkeerde vrouw, die ondanks dat ze er lief uitziet eigenlijk een soort van harteloos monster schuilhoudt. Ik kan het niet voorstellen dat er echt geen vrouwen meer zijn die een lief, trouw, eerlijk en puur hart niet meer kunnen waarderen. En hopelijk is het dan wel zo iemand waarbij ik denk hee........dat zou wel eens kunnen werken. ohja, wacht, zo ging het de laatste keer ook!

Feit is wel, ik geef om liefde, en ja ik wil het vast ook te graag. Je moet dan iemand treffen die dat ook vind natuurlijk. Maar t gaat iets off topic nu. T ging meer over goede harten vs zwarte harten En niet zozeer over beklemming, verdrinking en overdreven geven. Het ging over je kwetsbaar opstellen, met alleen goede bedoelingen, en dan de trap....

Ja, maar iets te snel trek je nu een conclusie.. Ten eerste waar lees je dat? Dat die vrouwen een goed hart waarderen? Dat is niks meer als wederzijdse lust, en ik herhaal, wederzijds voordat hier straks weer een of andere ruzie uitbreekt over moralen en gedoe en wat dan nog meer. Dat zijn juist de foute vrouwen, en ik durf niet eens te vragen of ze single zijn eigenlijk wat ik weet het antwoord toch al. Tis nou niet bepaald dat me huis hier wordt platgelopen ermee maar ja ik ben blij als zoiets af en toe eens gebeurt. Weet ik tenminste ook nog dat ik leef!

En ik val juist op de vrouwen die een goed hart waarderen, en die zelf ook zuiver lijken te zijn, het zijn juist die types waar ik een zwak voor heb. Vrouwen die gevoelig zijn, en nog in liefde geloven, want dat doe / deed ik ook. Dat noem ik geen foute vrouwen eigenlijk.

Na 2 maanden intensief contact met iemand en dan ineens zomaar zonder goede reden geblocked worden, ja dat voelt als vermorzelen, dat doet pijn zoiets. Je bouwt toch wel echt zeker een band op in die 2 maanden en dit was niet de uitkomst die ik had verwacht of zag aankomen. Of op ze minst een duidelijk woord dan want je bouwt toch gevoelens op zo, en krijgt langzaam aan weer hoop.

By the way, de 30 ben ik gepasseerd inmiddels en ja ik heb 2 prachtige kinderen, en zat 13 jaar in een relatie waarbij het beter leek voor ons beide om er mee te stoppen aangezien het vuur uit was. Maar daarom zit ik hier niet, hoor je mij ook niet over klagen. Ik zit hier om de relatie die erna kwam.

En nog 1 punt, je slachtofferrol alarm. Ik zit hier al 9 maanden nou niet echt happy, waarvan 5 maanden een uber hell waren. Ja ik voel me ook een slachtoffer, ben belazerd en zonder pardon aan de kant gegooid in een relatie waarvan ik dacht dat het totaal wederzijds was. En het boeit me geen ene moer of dat goed of slecht is of ik mezelf wel of niet zie als een slachtoffer, maar zo voelt het wel! Bijna iedereen hier is wel op de een of andere manier slachtoffer geworden van de liefde. Wen er maar aan...