En ondertussen zijn we weer een paar dagjes verder.
Situatie nog steeds hetzelfde.
Tijdens het weekend had ik een greintje hoop gekregen.
Op skype stond hij toen op oranje (weg)
in plaats van in het rood (niet storen)
Maar vandaag alweer in het rood dus ......

Eigenlijk zit hij me constant te plagen niet?
Is plagen geen liefde vragen?

Vroeger stond hij altijd in het oranje, ook als we niet boos waren.
Ik denk dat het hem toch iets doet onze ruzie.
Anders zou hij toch gewoon in het oranje staan zoals gewoonlijk?
Het moet toch iets met mij te maken hebben denk ik dan.

Hoe dan ook, ik ga niet achter hem aan lopen.
Ik wacht en hoop op een eerste teken van leven van zijn kant.

Pfff...wat een gedoe toch allemaal hé.
Dit is net wat ik niet wou.
Al die ups en downs.
Maar ja emoties hé.

Ik hoop dat het ooit nog goed komt...

Maar langs de andere kant,
als het terug goed zou komen gaat hij mij weer 'zus' noemen...
Heb ik het toch moeilijk mee....

Het is moeilijk...
Ik ben 52 en zou graag eens een echte relatie hebben.
Maar het is niet makkelijk
om op mijn leeftijd nog opnieuw te beginnen...
Iedereen is getrouwd of bezet
of het type staat mij niet aan...
Triest....
Best mogelijk dat ik alleen oud zal worden....