Ik schrijf nog van me af..., voelt als steun en verwerking in het hardnekkige liefdesverdriet.

Ik ga een andere ruimte creeeren in mijn brein. Ik ga mijn herinneringen tegemoet door naar plekken te gaan waar ik met ex ben geweest. Ik ga het niet meer voeden door er niet te komen, daardoor wordt de angst groter.
Ik ga dwars tegen mijn angsten in, ga ze tegemoet en ga vandaag naar het Leidseplein waar we op zondag heel veel zijn geweest. Ik ga er eten en drinken en mijn angst voelen (herinneringen) en beetje bij beetje neutraliseren. Luisteren naar de muziek daar die me een terugslag kan bezorgen, ook daar moet ik doorheen. Ik ga het er over heen kopieren en proberen te genieten.

Ik ben van plan om de ruimte te veranderen in mijn liefdesverdriet en hoop dat het helpt! Ik wil mezelf weer terug, de ik die ik eens ben geweest, ik heb het besef zeker wel en werk er kei hard aan (uitvoeren is niet makkelijk). Nog nooit het ik dit meegemaakt. Ex doet er geen goed aan met zijn doen en laten. Een normaal gesprek zou opheldering kunnen brengen.

Ik heb het al eerer gedaan met de Westerstraat en het heeft mij goed geholpen. ik kan er nu lopen en de restaurantjes en kroegjes raken me minder.

Ik persoonlijk ben er van overtuigd dat als je alles gaat ontwijken dat je juist meer angsten ontwikkeld van de te pijnlijke herinneringen. Nu ik een tijd in het liefdesverdriet proces zit voel ik dat ik er juist tegen in moet gaan. Anders blijf ik hangen. Ik pak de pijn juist aan. De laatste gedachten aan het restaurant van vandaag zal niet meer aan ex zijn, ik ga er een paar keer naar toen en dan heb ik die gedachten (hoop ik) niet meer.

Zo direct zal ik er naar toe gaan en ja best spannend ook. Voor ik ex leerde kennen had ik dit soort angsten niet, kun je nagaan hoe diep het zit. Na het Leidseplein neem ik het Rembrandtplein. Die herinneringen daar zijn erg heftig nog, ben er laatste tijd minder geweest. We kwamen daar vooral in de beginperiode van onze relatie, ook daar zal ik op de terassen gaan zitten, mag ik wel opschieten, het is bijna winter.

Ik ga het doen en weg met de angsten! Mooi aangekleed, hoge hakjes aan, lekker opgetut, ik voel me op en top vrouw(elijk). Iemand zei me eens M gooi je haren los! Mooie gezegde vind ik dat en voelt goed! Zo een optimisme. Heerlijk mijn haren in de wind en de zon, denkend aan ex die nog steeds (zonder mijn wil) meereist met mij, die gedachten die ik nu met al mijn kracht niet ga voeden. Op naar het plein, aangekleed gaat uit! Amsterdam wat ben je toch mooi, mijn angsten gaan langzaamaan weg en op een dag zonder te denken aan ex zal ik ooit weer op een zachte manier door de stad lopen... Plan de Campagne!

Voor jou ex;

Er is geen JIJ en IK meer. Jij hebt het verprutst, ik heb je willen helpen met je sores. Ik ga de wachtkamer niet in zoals jij het hebben wil. Ik ga verder met mijn leven, als je het goed vindt en als je het goed bekijkt heb je jezelf in de wachtkamer gezet, ik kom je daar niet tegen, zal ook nooit gebeuren!

Tijd geeft raad en zal me niet gelijk antwoord doen geven waarom jij zegt van me te houden, een tweede contact aanging en wat je bedoelingen precies zijn. Misschien is het beter; wat niet weet wat niet deert. Ik ben te nieuwschierig om te willen weten waarom, nu zal ik het zonder waarom moeten stellen.

Tuurlijk doet het mij pijn, voelt echt terrible, je hebt me diep geraakt en gekrenkt, ooit ben ik weer mezelf en kijk ik terug met een andere kijk op dit soort van ziekte genaamd; LIEFDESVERDRIET!

Ik ga ophouden met schrijven en op weg, mijn doel...Plan de Campagne!

Veel liefs Ldvders!